ஆங்கில மொழி யாருடைய மொழி?

ஆங்கிலம் என்பது சர்வதேச மொழியா? பிரித்தானியர்களின் ஆட்சி மொழியா? பிரித்தானிய காலனித்துவ அடிமைகளின் மொழியா?

இன்று நம்மில் பலரும் நம்பிக்கொண்டிருக்கும் பொய்களில் முதன்மையான பொய் ஆங்கிலம் சர்வதேச மொழி என்பது. இன்னொரு பொய் ஆங்கிலம் பிரித்தானிய மக்களின், பிரித்தானிய அரசர்களின் ஆட்சி மொழி என்பது.

உண்மையில் ஆங்கிலம் என்பது ஆங்கிலோ சாக்சன் என்ற இரு நாடோடி வேண்டுவ இனங்களின் கலப்பினால் உண்டான மொழியாகும். ஸ்கன்டினேவிய நாடுகளை பூர்வீகமாக கொண்ட ஆங்கிலோ சாக்சன் இனங்கள் ஜேர்மனி பகுதியில் சிலகாலம் வசித்து பின்னர் பிரித்தானியப் பகுதிகளை அடைந்துள்ளனர் என்று வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். இவர்கள் பிரித்தானியாவில் கடற்கரையை அண்டிய பகுதிகளில் கரையோர வேடுவர்களாக வாழ்ந்துள்ளனர். இவர்கள் தமிழ்நாடு மற்றும் இலங்கையில் வசிக்கும் கடையர்கள் என்ற கரையோர வேடுவர் சமூகத்தை ஒத்த ஒரு சமூகமாகும்.

பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் தொழில் புரட்சி ஏற்பட்டு சமூக மாற்றம் ஏற்படும் வரையில்; பிரித்தானிய அரசின் ஆட்சி மொழியாகவும், அரச குடும்பத்தின் தொடர்பாடல் மொழியாகவும் பிரெஞ்சு மொழியே இருந்துள்ளது. மன்னர் குடும்பத்தினர் மட்டுமல்லாமல் பிரித்தானிய பிரபுக்களும் பிரெஞ்சு மொழியில் மட்டுமே பேசியுள்ளனர். 

பிரித்தானிய அரசின் காலனித்துவ காலத்தில் உலகம் முழுவதும் அடிமை வியாபாரமும், அடிமைத் தொழிலாளர் பயன்பாடும் சர்வ சாதாரணமாக நடந்தது. இதனால் பல்வேறுபட்ட நாடுகளை, பல்வேறுபட்ட நாடுகளின் அடிமைகளை கட்டுப்படுத்த வேண்டிய, கட்டளை இடவேண்டிய தேவை பிரித்தானிய அரசுக்கு உருவானது. ஆனால் தம் மன்னர் குடும்பமும், பிரபுக்கள் குடும்பமும் பேசும் உயர்ந்த பிரெஞ்சு மொழியில் அடிமைகளுக்கு கட்டளை இடவோ, அடிமைகள் தங்களுக்குள் உரையாடவோ பிரித்தானிய அரச குடும்பம் விரும்பவில்லை. அதனால் பிரித்தானிய பகுதியில் வசித்த கரையோர வேடுவர்களான ஆங்கிலோ மக்களின் மொழியை அடிமைகளுக்கு கட்டளை இடுவதற்காக பயன்படுத்துவது என்றும், அடிமைகள் தங்களுக்குள் உரையாட ஆங்கிலோ மக்களின் மொழியை அனுமதிப்பது என்றும் முடிவு செய்தார்கள். 

இதன் காரணமாக பிரித்தானிய அரசின் காலனித்துவ நாடுகள் அனைத்திலும் ஆங்கில மொழியை கட்டளை இடும் மொழியாக பயன்படுத்தினார்கள், காலனித்துவ அடிமைகள் அந்த மொழியை கற்பதன் மூலம் தங்களின் கட்டளைகளை புரிந்து கொண்டு செயற்படுவார்கள் என்பதால் அடிமைகள் அனைவருக்கும் ஆங்கில மொழியை கற்பித்தார்கள். அதுதவிர அவர்கள் அடிமைப் படுத்திய நாடுகளின் நிர்வாக மொழியாகவும் ஆங்கில மொழியைப் பயன்படுத்தினார்கள்.

அடிமைகள் அனைவரும் ஆங்கிலம் கற்பதை ஊக்குவிக்கும் முகமாக ஆங்கிலம் கற்ற அடிமைகளுக்கு, ஏனைய அடிமைகளை கட்டுப்படுத்தும் பதவிகளையும், பட்டங்களையும் வழங்கினார்கள். ஆங்கிலம் பேசும் வெள்ளையின விலைமாதர்களை அழைத்து வந்து ஆங்கிலம் தெரிந்தால் அவர்களை அடைய முடியும் என்று ஆசை காட்டினார்கள். விலைமாதர்கள் அடைவதற்காக ஆங்கிலம் கற்றவர்கள் அக்காலத்திலும் அதிகம்.

பிரித்தானிய அரசு தன் காலனித்துவ நாடுகள் அனைத்திலும் ஆங்கில மொழியை நிர்வாக மொழியாகப் பயன்படுத்திய போதும், தன் அடிமைகள் அடிமை விசுவாசிகள் அனைவரும் ஆங்கில மொழியை கற்று பயன்படுத்த அனுமதித்த போதும், பிரித்தானிய அரசின் அலுவலத்திலோ, மன்னரின் அரண்மனைக்குள்ளோ ஆங்கிலம் பேச அனுமதிக்கப் படவில்லை. 

ஆங்கிலம் அடிமை மொழி என்பதிலும், அடிமைகளுக்கான மொழி என்பதிலும் பிரித்தானிய அரசு மிகவும் உறுதியாகவே இருந்தது. பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் பிரித்தானியாவில் புரட்சி ஏற்பட்டு மன்னர் வம்சத்தின் அதிகாரம் குறைக்கப்படும் வரையில் ஆங்கிலம் அரண்மனைக்கு வெளியேதான் காத்திருந்தது. அதுவரை அடிமைகளாக இருந்தவர்கள் பிரித்தானிய அரசில் செல்வாக்குச் செலுத்தும் நிலைக்கு மாறினார்கள். அரண்மனைக்குள்ளும், ஆட்சி மொழியாகவும் ஆங்கிலம் இருக்க வேண்டும் என்று நிர்ப்பந்தம் செய்தார்கள்.

இதன்போது உலகம் முழுவதும் ஆங்கிலம் கற்ற பிரித்தானிய அடிமைகளே அதிகமாக இருந்தார்கள். ஆங்கிலம் தெரிந்தவர்கள் பிரித்தானிய அரசின் அடிமைகள் என்பது ஓர் அடையாளமாக விளங்கியது. இதனை மறைப்பதற்காக அந்த பிரித்தானிய அடிமைகள் சேர்ந்து உண்டாக்கிய புரட்டுக்களே ஆங்கிலம் சர்வதேச மொழி என்பதும், ஆங்கிலம் கற்றவர்கள் அறிவாளிகள் என்பதும்.

ஆங்கிலம் என்பது அறிவல்ல அது ஒரு மொழி. அது சாதாரண மொழியல்ல, அடிமைகள் தங்களுக்குள் பேசவும், அடிமைகளுக்கு அவர்களின் எஜமானர்கள் கட்டளை இடவும் உருவாக்கிய மொழி.

உண்மைகளை உணர்ந்து கொள்வோம். நவநாகரீக அடிமைகளாக வாழ்வதில் இருந்து மீண்டெழுவோம்.

கிறிஸ்து பிறந்தது கி.மு 45 ஆம் ஆண்டிலா?

 சேர் ஐசாக் நியூட்டன் அன்றைய யூலியன் நாட்காட்டியின் 1642 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 25 ஆம் திகதி கிறிஸ்மஸ் தினத்தில் பிறந்தார்.

அன்றைய தினத்தின் கிரிகேரியன் நாட்காட்டி(இன்றைய ஆங்கிலேய நாட்காட்டி) திகதி ஜனவரி 4ஆம் திகதி 1643 ஆம் ஆண்டு.

அப்படியானால் இன்றைய ஆங்கிலேய நாட்காட்டியின் படி கிறிஸ்மஸ் கொண்டாடப்பட வேண்டிய நாள் ஜனவரி 4 தானே? அப்படியானால் ஏன் டிசம்பர் 25 இல் கொண்டாடுகிறார்கள். கிரிகேரியன் நாட்காட்டியின் டிசம்பர் 25 என்பது யூலியன் நாட்காட்டியின் டிசம்பர் 15 ஆம் திகதி அல்லவா?

சரி, யூலியன் நாட்காட்டி என்பது யூலியஸ் சீசரால் அவரது காலத்தில் அதாவது இன்றைய ஆங்கிலேய நாட்காட்டிப்படி கி.மு 46 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு, நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் நியூட்டனின் பிறந்த நாள் என்பது யூலியன் நாட்காட்டி படி 1642

(ஆங்கில நாட்காட்டிப்படி) கிரிகேரியன் நாட்காப்படி 1643 ஆக இன்றைய ஆங்கிலேய நாட்காட்டி மற்றும் யூனியன் நாட்காட்டி இடையேயான கால வேறுபாடு ஒரு வருடம் மட்டுமே.

அப்படியானால் கிறிஸ்து பிறந்தது கி.மு 45 ஆம் ஆண்டிலா? அப்படி என்றால் 2022 என்ற இந்த வருடம் கி.பி 2067 ஆ? இல்லை இது 2022 ஆம் ஆண்டு தான் என்றால் கி.மு கி.பி என்பது எல்லாம் பொய்யா?

ஈழத்தில் உருவான சோழவம்சம்- வரலாற்றுக் கதை

எட்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதிப் பகுதியில் திசையுக்கிர சோழன் எனும் சிற்றரசன் உறையூரை ஆண்டுவந்தான். ஒருகாலத்தில் பேரரசாக விளங்கிய சோழர்கள் அன்று சிற்றரசர்கள் என்ற நிலைக்கு தள்ளப்பட்டிருந்தார்கள். பல்லவ மன்னர்களின் தயவில் ஆட்சி செய்தார்கள். ஆனால் அது கூட இல்லாமல் போய்விடுமோ என்ற அச்சம் அவர்களை வாட்டியது. தம் சோழ வம்சமே அழிந்துவிடுமோ என்று சோகத்தில் மூழ்கினார்கள்.

உக்கிர சோழனுக்கு ஒரேயொரு மகள். பெயர் மாருதப்புரவீகவல்லி. அழகும், அறிவும் பொருந்திய வீரமிகு பெண்ணாக வளர்ந்து வந்தாள். மன்னன் மட்டுமல்லாமல் மக்களும் அவளைப் பார்த்து மகிழ்ந்தார்கள். அந்த மகிழ்ச்சி நீண்டநாள் நிலைக்கவில்லை. குன்மநோய் அவளைப் பற்றிப் பிடித்தது. குன்மத்தால் உண்டான கூனல், அதனால் உண்டான முகச்சிதைவு என்று அவளின் உடல் கூனி முகம் குதிரை போல் ஆகிவிட்டது. அவளின் அவலட்சணமான தோற்றத்தை கண்டு அரசகுமாரர்கள் எவரும் மணமுடிக்க மறுத்தனர். வம்சத்தின் ஒரேயொரு வாரிசும் உருக்குலைந்து போனது, மணவயதைத் தொட்டும் மணமுடிப்பார் யாருமில்லை; நாடே வருந்தியது.

பேரரசை இழந்து சிற்றரசாய் ஆனோம். இன்று வம்சத்தையும் இழக்கும் நிலைக்கு ஆளாகினோம். சோழ வம்சத்திற்கு ஏனிந்த துயரம் என்று வருந்தினான் திசையுக்கிர சோழன். சோழ நாட்டின் புகழ்பெற்ற வைத்தியர்கள் அனைவரும் முயற்சித்து பார்த்துவிட்டார்கள், ஆனால் யாராலும் அவளது நோயை நீக்க முடியவில்லை. துயரம் தோய்த்த மன்னனின் முகத்தை மந்திரியால் பார்க்க முடியவில்லை. மன்னனின் துயர்தீர்க்க சங்கல்பம் பூண்டார் மந்திரியார். கருவூரார் பரம்பரையில் வந்த சித்தர் சாந்தலிங்கனை அரண்மனைக்கு அழைத்து வந்தார். 

இளவரசியின் நாடி பிடித்துப் பார்த்த சித்தர் கண்களை மூடி கருத்தேற்றி விட்டு "இது வெறும் குன்மமில்லை, பூர்வ ஜென்ம பாபத்தால் உணடான சாபமும் சேர்ந்தே உள்ளது. பத்தியமும், வைத்தியமும் பாதிக்குத்தான் பலனளிக்கும், பரிகாரம் ஒன்றே பூரணமாய் போக்கும்" என்றார். எதைத் தின்றால் பித்தம் தீரும் என்ற நிலையில் இருந்த மன்னன் "எதுவானாலும் சொல்லுங்கள் சுவாமி! செய்கின்றோம்" என்றான். 

"உண்டான நோய்க்கு ஒரு மண்டலம் மருந்து, தினம் கீரிமலை சென்று நன்னீர் ஊற்றில் நீராடி, ஈஸ்வரரை வணங்கி பின் பத்தியம் தவறாமல் மருந்துண்டுவர குன்மமும் நீங்கும், கூன் நிமிர்ந்து குதிரையும் மறையும்" என்றார். சோழ வம்சத்தில் வந்தவனுக்கு கடல் கடந்து செல்வது கடினமா என்ன? இளவரசியும், தோழிகளும் புறப்பட தயாரானார்கள். அழைத்துச் செல்ல விசுவாசப் படைகளும் கடல் கடக்க நாவாய்களும் தயாராயின. இதுவரை வாரிசு இல்லாமல் போய்விடும் என்று கவலைப்பட்டவனுக்கு, அந்த கவலைபோய் நம்பிக்கை பிறந்துவிட்டது. எத்தனையோ வைத்தியம், எத்தனையோ பரிகாரம் என்று செய்தபோது இல்லாத நம்பிக்கை இப்போது தோன்றியது. சித்தரின் தீர்க்கமான வார்த்தைகளை மன்னனும் முழுமையாக நம்பினான்.

நம்பிக்கை கடந்து அவனுக்கு ஆசையும் பிறந்துவிட்டது. இப்போது மறுபடியும் சோழப் பேரரசை அமைக்க ஆசைப்பட்டான். மனிதனின் ஆசைக்குத்தான் அளவு இல்லையே. "சுவாமி கீரிமலை சென்று நகுலேஸ்வரரை வணங்கி நன்னீர் ஊற்றில் நீராடினால் எம் சோழ வம்சத்தின் ஜென்ம சாபம் தீர்ந்துவிடுமா? நாம் மீண்டும் பேரரசு அமைப்போமா?" என்று ஆர்வமாக கேட்டான் திசையுக்கிர சோழன். புன்னகைத்தார் சித்தர். "ஈசனின் பாதத்தை இறுகப் பற்று, குமரியைத்தேடி குமாரன் வருவான், குமரியைப் பற்றுமிடம் குமரனுக்கு கோயில் அமை, குன்றிருக்கும் குமரன் குலங்காப்பான் " என்று சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டு போய்விட்டார். மன்னனுக்கு முழுவதும் புரியவில்லை, ஆனாலும் உரிய நேரத்தில் எல்லாம் புரியும் என்ற நம்பிக்கையில் தலையசைத்தான்.

யாழ்ப்பாணம் செல்லும் பணிகள் பரபரப்பாக நடந்தது. அது ஒரு காலத்தில் சோழநாட்டின் அங்கம் என்றாலும்; கடல்கடந்த பகுதி. சித்தரின் குடிலில் இருந்து மருந்துப் பொருட்கள் வந்தன. தோழிகள், பணியாட்கள் விசுவாச படைகள் சூழ இளவரசி புறப்பட்டாள். கோடியாக்ரையில் புறப்பட்ட நாவாய்கள் கீரிமலைக்கரையில் கரையொதுங்கின. 

கீரிமலையை அண்மித்த ஒரு பாதுகாப்பான பகுதியில் குடிலமைத்தார்கள். இளவரசி, தோழிகள், பணியாட்கள் என்று அனைவரும் படைகளின் காவலில் தங்கினார்கள். இங்கிருந்துதான் இளவரசி தினமும் ஆலயம் சென்று வந்தாள். அதிகாலையில் எழுந்து கீரிமலை நன்னீர் தீர்த்தத்தில் நீராடி நகுலேஸ்வரரை, நகுலாம்பிகையை வணங்கி பத்தியம் தவறாமல் மருந்துண்டு வந்தாள். ஓரிரு நாட்களிலேயே மாற்றம் தெரிந்தது. சிறிது நாட்களிலேயே அவள் பிணி முழுவதுமாக நீங்கியது. கூன் மறைந்தது. குதிரை முகம் நீங்கி பேரெழில் பெற்றாள்.

சோழ இளவரசி குதிரை முகம் மறைந்து பேரெழில் பெற்ற செய்தி உறையூருக்கு அனுப்பப்பட்டது. மன்னனும் மக்களும் மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் மிதந்தார்கள். செய்தி கேட்ட மன்னன், நகுலேஸ்வரனின் பாதம் பணிய ஈழம் நோக்கிப் புறப்பட்டான். 

சோழ மன்னன் புறப்பட்ட அதே நேரத்தில் கதிரமலை இளவரசன் காங்கேயனும் நகுலேஸ்வரரை வணங்குவதற்காக கீரிமலை நோக்கி வந்தான். கீரிமலை செல்லும் வழியில் பேரழகியாக தோன்றிய மாருதப்புரவீகவல்லியை கண்டான். கண்டதும் இருவரும் காதல் கொண்டார்கள். இருவரும் ஒருவர் மனதை ஒருவர் இறுகப் பற்றினார்கள். காதல் மயக்கத்தில் இருவரும் களித்திருந்த அந்நேரம், திசையுக்கிர சோழனும் வந்து சேர்ந்தான். இருவர் காதலுக்கும் சம்மதம் தெரிவித்தான். ஈஸ்வரன் பாதத்தை பணிந்து பற்றினான்; ஈசனின் முன்னிலையில் இருவருக்கும் கோலாகலமாக மணமுடித்து வைத்தான். 

சித்தர் சொன்னது திசையுக்கிர சோழனின் நினைவில் வந்தது. "ஈசனின் பாதத்தை இறுகப் பற்று. குமரியைத் தேடி குமாரன் வருவான். குமரிமைப் பற்றுமிடம் குமரனுக்கு கோயில் அமை. குன்றிருக்கும் குமரன் குலங்காப்பான்" வசனங்கள் மறுபடி ஒலித்தது.அந்த வார்த்தைகளின் அர்த்தம் அப்போதுதான் முழுமையாக புரிந்தது. சோழ இளவரசியை கதிரமலை இளவரசன் காங்கேயன் மனம்பற்றிய இடத்தில் சிறிய முருகன் ஆலயம் ஒன்று இருந்தது. பல்லாயிரம் வருடங்கள் பழைமையான கோயில் அது. அந்த ஆலயத்தையே பெரிதாக கட்டுவதற்கு முடிவெடுத்தான் சோழன். கதிரமலை இளவரசன் இப்போது சோழ இளவரசன் ஆனான். காங்கேயனும்,சோழ இளவரசியும் அங்கேயே தங்கி ஆலயம் அமைக்கும் பணிகளை கவனிக்க சோழ மன்னன் உறையூருக்கு திரும்பினான். கோயிலுக்கு தேவையான சிற்பங்கள், விக்கிரகங்கள், ஆபரணங்கள் அனைத்தையும் அங்கிருந்தே ஈழத்திற்கு அனுப்பினான். அழகிய ஆலயம் ஆகம விதிப்படி அமைக்கப்பட்டது. 

அவ்வாறு சோழன் அனுப்பிய பெரிய கலங்கள் கீரிமலை கடலில் கரையொதுங்க ஒதுங்கமுடியாமல் நின்றது. அதனால் கீரிமலை அருகில் உள்ள சற்று ஆழமான கடற்பகுதியில் பனை மரங்கள், சுண்ணாம்புக் கற்கள் என்பவற்றை கொண்டு இறங்கு துறை ஒன்றை அமைத்தான் காங்கேயன். காங்கேயன் அமைத்த துறை என்பதால் பின்னாளில் அது காங்கேசன்துறை என்றே பெயர் பெற்றது. 

கதிரமலை மன்னனும், சோழ இளவரசியும் மனம்பற்றிய இடம் அவர்களின் காதலின் அடையாளமாகவும், சோழ வம்சத்தின் ஜென்ம சாபத்தை நீக்கி பேரரசை நிறுவும் பரிகார தலமாகவும் அமைந்தது. ஆலயம் அமைக்க ஆரம்பித்த சிலகாலத்திற்குள் அவர்கள் காதலின் அடையாளமாக ஆண்குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. மனோகரன் என்று அந்த குழந்தைக்கு பெயரிட்டார்கள். ஆலய பணிகள் பூர்த்தி அடைந்து கும்ப அபிஷேகமும் நடந்தது(பொ.ஆ 789, மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயில்). பின்னர் இருவரும் திசையுக்கிர சோழனுடன் உறையூருக்கு திரும்பினார்கள். உறையூர் திரும்பிய சிறிது காலத்தில் திசையுக்கிரன் இறந்துவிட்டான். சோழ வம்சத்தில் வராத காங்கேயன் அரியணையில் அமரமுடியாது. அதனால் ஆட்சிப் பொறுப்பு மனோகரன் வசமானது(பொ.ஆ 790). பால்ய வயதிலேயே பட்டது அரசனானான். ஸ்ரீ காந்த ஸ்ரீ மனோகர சோழன் என்னும் பட்டத்து பெயரில் பலகாலம் ஆண்டான்(பொ.ஆ790-848) பாலகன் வளர்ந்து பதின்ம வயதை எட்டினான். காங்கேயனும் மாருதப்புரவீகவல்லியும் அவனுக்கு மணம்முடித்து வைத்தார்கள். சோழப் பேரரசை நிறுவப்போகும் வாரிசை அவன் மனைவிதான் சுமந்தாள். விஜயாலய சோழன் பிறந்தான். சோழப் பேரரசை நிறுவும் முயற்சி அவனிடம் இருந்து ஆரம்பமானது.

விஜயாலயன் காலத்தில் தஞ்சை நெஞ்சை நிமிர்த்தியது. மீண்டும் புலிக்கொடி வானில் பறந்தது. வானத்தில் தோன்றும் இருள் நிரந்தரமாக நிற்பதில்லை, அது என்றேனும் விலகி ஒளி கொடுக்கும் என்பதை உலகுக்கு உணர்த்தினான். 

சோழ வம்சத்தின் இன்னோர் அத்தியாயம் ஆரம்பமானது...

வரலாற்று குறிப்புகள்:

கதிரமலை என்பது இலங்கையின் யாழ்ப்பாணத்தில் சுண்ணாகம் பகுதியை சுற்றியுள்ள பகுதியாகும். கந்தரோடை என்று இன்று அழைக்கப்படுகிறது.

கீரிமலை என்பது இலங்கையின் யாழ்ப்பாண வடகோடியில் உள்ளது. பஞ்ச ஈச்சரங்களில் ஒன்று. 

மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயில் என்று அழைக்கப்படும் ஆலயமே மாருதப்புரவீகவல்லி குன்மமும் குதிரை முகமும் நீங்கிய ஆலயம். கீரிமலை ஆலயத்திற்கு 3.5 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் உள்ளது.

கீரிமலை நகுலேஸ்வர தலபுராணம்

மாவிட்டபுரம் கந்தசுவாமி கோயில் தலபுராணம்

யாழ்ப்பாண வைபவமாலை

தட்சிண கைலாச புராணம்

நகுலமலைச்சதகம்

சோழர் வரலாறு

சித்தர்களின் வாழ்க்கை குறிப்புகள் என்பவற்றை தழுவி எழுதப்பட்டது

ஆவிகள் மட்டும் அலைவதில்லை- (ஆவியான ஞாயிறு) பைபிள் உருவான கதை

ஓநாய்களின் ஊளையும், பேய்க்குருவிகளின் கூச்சலும் இரவின் அமைதியை இல்லாமல் செய்தது. சூனியக்காரர்களின் இராக்கூச்சல்கள் அச்சத்தை கூட்டியது. அந்த பைப்லஸ் மலைப்பகுதி முழுவதும் என்றுமில்லாதவாறு சப்தங்களால் அதிர்ந்தது. இரவு முழுவதும் எழுந்த கூச்சல்கள் மலைகளைத் தாண்டி மக்கள் வசிக்கும் கிராமங்களுக்கும் திகிலைக் கூட்டியது. 

பைப்லஸ் மலைப்பகுதியில் மக்கள் யாரும் வசிக்காததால் சூனியக்காரர்கள், தீய ஆவிகளை வணங்குபவர்களின் உறைவிடமாகவே அது மாறியிருந்தது. துர் மரணம் அடைந்தவர்களின் ஆவிகளை கொண்டு மக்களை ஆட்சிசெய்வதும், இவ்வுலகை ஆவிகளை வழிபடும் உலகமாக மாற்றுவதுமே அந்த சூனியக்காரர்களின் நோக்கம். ஆனால் இவ்வாறான சூனியக்காரர்கள் மக்கள் வசிக்கும் ஊர்களுக்குள் செல்லமுடியாது. அந்த பகுதிகளை ஆட்சிசெய்த ரோமானிய பாகன்களும், அருகில் இருந்த யூத, கானானிய சிற்றரசுகளும் இந்த சூனியக்காரர்களை அடியோடு வெறுத்தார்கள். ஊர்களுக்குள் சூனியக்காரர்கள் நுழைவதையே தடை செய்தார்கள். அப்படி விரட்டப்பட்ட சூனியக்காரர்கள்தான் பைப்லஸ் மலைகளிலும், ஏனைய மக்கள் வசிக்காத காடுகளிலும் அடைக்கலம் புகுந்தார்கள். ஆனாலும் மாறு வேடங்களைத் தரித்து அவ்வப்போது ஊர்களுக்குள் சென்றார்கள். 

இறைவழிபாட்டாளர்களை, தெய்வ நம்பிக்கைகளை அழித்து; மக்களை இறந்தவர்களின் தீய ஆவிகளை வழிபட வைப்பதும், இவ்வுலகை ஆவிகளுக்குரிய உலகமாக மாற்றுவதுமே இந்த சூனியக்காரர்களின் இலட்சியம். அவ்வாறு ஆவிக்குரிய உலகமாக மாற்றும் முயற்சியில் பலவருடங்கள் பயிற்சி பெற்று மாறுவேடத்தில் சென்ற ஒருவனை; ரோமானியர்கள் பிடித்து; சிலுவையில் அறைந்து கொன்றுவிட்டார்கள். அவ்வாறு சிலுவைத் தண்டனை பெற்று இறந்தவனின் உடலை இரவோடு இரவாக பைப்லஸ் மலைப்பகுதிக்கு கொண்டு வந்துவிட்டார்கள். அப்படி கொண்டுவந்த உடலைச் சுற்றி முட்டிபோட்டு நின்று கூச்சலிட்டு அதன் ஆவியை அழைத்தார்கள். சூனியக்காரர்கள் ஆவியை அழைத்த அவலக் கூச்சல் தான் மலைகளை கடந்து; மக்கள் வாழும் பகுதிகளையும் திகில் கொள்ள செய்திருந்தது.

அந்த சூனியக்காரர்கள் பெண்கள் உடுத்தும் கவுண் போன்ற ஆடைகளை அணிந்திருந்தார்கள். தங்கள் தலைமுடியை தெரியாதவாறு மறைத்திருந்தார்கள். முட்டி போட்டு இருந்து இரண்டு கைகளையும் அகலத்தூக்கி புரியாத வார்த்தைகளால் ஆவியை அழைத்தார்கள். இடுப்பில் பட்டி ஒன்றை கட்டியிருந்தார்கள். முட்டி போட்டிருந்து வணங்குவது ஆவி வழிபாட்டின் முக்கிய அம்சம். தலைமுடி தெரிந்தால் துர் ஆவிகள் உள்ளிறங்காது ஓடிவிடும் என்பதால்; ஆவிகளை வழிபடுபவர்கள் தலைமுடிகள் தெரியாதவாறு மறைத்தே இருப்பார்கள். தீய ஆவிகள் தம் மரணத்திற்கு காரணமான பொருட்களை தேடி வரும் என்பதால் சிலுவை ஒன்றை செய்துவைத்து ஆவியினை அழைத்தார்கள். விடிய விடிய கூச்சல் போட்டு; ஆவிகளை அழைத்த சூனியக்காரர்கள்; கொண்டு வந்த பிணத்தை சுற்றியிருந்து பிய்த்துத் தின்றார்கள். அதில் அழுகி ஒழுகும் ஊனத்தை இரத்தம் என்று சொல்லி குடித்தார்கள். அவர்களின் செயல்கள் அருவப்பானதாகவும், திகில் கொள்ளும் படியானதாகவும் இருந்தது. அவர்கள் எத்தனையோ அவலச்சாவு அடைந்தவர்களின் ஆவிகளை தமது நோக்கத்தை அடைவதற்காக பயன்படுத்த முனைந்திருக்கிறார்கள். ஆனால், அந்த ஆவிகள் உயிரோடிருந்தபோது வணங்கிய குல தெய்வங்கள் இவர்களின் முயற்சிகளைத் தடுத்துவிடும். அதனால் சூனியக்காரர்களுக்கு இந்த உடலும் இதனுடைய ஆவியும் மிகவும் முக்கியமானது. இவன் பன்னிரண்டு வயது முதல் இருபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஆவிக்குரிய உலகத்தை நிறுவுவதற்காக இவர்களுடன் ஒன்றாக பயணித்தவன். போதைப் பொருள் பழக்கம், விபச்சாரிகள் தொடர்பு, திருடர்கள் சகவாசம் என்று இவனைவிட தீய ஆவியை காண்பது அரிது. இவன் ஆவிகளைத் தவிர்த்து குலதெய்வம், இறைவன் என்று ஏதொன்றையும் வணங்கியவன் இல்லை. இவனது ஆவியைப் பயன்படுத்தி ஆவிக்குரிய உலகை உருவாக்குவதை எவராலும் தடுக்க முடியாது என்று அந்த சூனியக்காரர்கள் நம்பினார்கள்.

அந்த அடர்ந்த மலைக்காட்டில்; பகல் எது இரவு எது என்று தெரியாமல் பொழுதுகள் நீண்டது. அவலச்சாவு அடைந்தவர்களின் பிணத்தை உண்டு அதன் இரத்தத்தை குடிப்பவர்களில் ஒருவனுக்கு அதன் ஆவி வசப்படும் என்பது ஆவிகளை வழிபடுபவர்கள் நம்பிக்கை. பிணத்தை உண்டு இரத்தத்தின் ஊனத்தை குடித்து 'அல்லேலூயா' என்று கூச்சலிட்டு ஆவியை அழைத்தார்கள். அந்த சூனியக்காரர்களின் நோக்கம் வீண்போகவில்லை. அவர்களில் ஒருவனுக்கு அந்த சிலுவையில் செத்தவனின் ஆவி வசப்பட்டது. இந்த அவலத்தில் செத்தவனின் தீய ஆவியை வைத்தே மக்களை நம்பவைத்து விடுவது என்று முடிவு செய்தார்கள். இறைவழிபாட்டைவிட ஆவி வழிபாடே சிறந்தது என்றும் ஆவிகள் வழிபாடு வல்லமை மிக்கது என்றும் மக்களை நம்ப வைக்க முடிவு செய்தார்கள்.

முதலில் இறந்தவனின் நண்பர்களை நம்பவைக்க முடிவு செய்தார்கள். பொதுவாக மரணம் அடைந்தவர்களது ஆவி தான் வசித்த இடங்களையும், பழகிய நபர்களையும் சுற்றிச் சுற்றியே வரும். அவற்றால் வெளிப்பட முடியாது. ஆனால் துர்மரணம் அடைந்தவர்களது ஆவிகளை மற்றவர் கண்களுக்கு தோன்றச்செய்ய முடியும். அதுகூட ஒரு மண்டலம் வரையிலேயே செய்விக்க முடியும். அதன் பின்னர் பொதுவாக அந்த ஆவிகள் தன்நிலையை இழந்து சிதைத்துவிடும். இந்த சூனியக்காரர்கள் சிலுவையில் இறந்தவனின் ஆவியை அவனது நண்பர்கள் இருக்குமிடங்களில் தோன்றசசெய்தார்கள். அவர்கள் பயத்தில் அலறியடித்துக் கொண்டு ஓடினார்கள். சிலுவையில் இறந்தவனின் நண்பர்கள் பலர் ஆவிகளை வழிபடும் வழக்கம் உள்ளவர்களாதலால் அவர்களிடம் இறந்தவனின் ஆவியை தோன்றச் செய்வது இலகுவாக இருந்தது. இறந்த ஆவி சிதைந்து போகும் ஒரு மண்டலம் வரையில் சிலருக்கு தோன்றவும், சிலருக்கு இறந்தவனின் குரலை ஒலிக்கவும் செய்ய முடிந்தது. ஆனால் முழுமையாக அவனது உருவை காணவோ, குரலை கேட்கவோ எவராலும் முடியவில்லை.

மாறுவேடம் தரித்த சூனியக்காரர்கள் ஊருக்குள் புகுந்து மக்களிடையே பேசினார்கள். இறந்தவனின் ஆவியை அரைகுறையாக கண்டவர்களை, குரலை அசுமாத்தமாக கேட்டவர்களை துணையாக வைத்து இறந்தவன் உயிர்த்து வந்ததாக நம்ப வைத்தார்கள். புத்தி குறைந்தவர்கள் பலர் அதையும் நம்பினார்கள். ஆனால் மக்கள் யாரும் இறந்தவனை ஒருபோதும் காணவில்லை. ஆவிகளை வழிபட்டால் இறந்தபின்பும் உயிர்க்க முடியும் என்று ஆசை காட்டி மக்களை ஆவிகளை வழிபட ஊக்குவித்தார்கள். 

அப்போதுதான் சிலுவையில் இறந்தவனின் ஆவியை வைத்தே; ஆவிக்குரிய உலகமாக மாற்றும் அவர்களின் திட்டத்தில்; எதிர்பாராத தடைகளாக குலதெய்வங்கள் குறுக்கே வந்தன. ஆசை காட்டியதால் ஆவி வழிபாட்டிற்கு மாறியவர்களுக்கு, அதுவரை அவர்கள் வழிபட்ட குலதெய்வங்கள் வந்து உண்மையை உணர்த்தி நின்றன. தாம் புதிதாக வணங்குவது துர் ஆவிகள் என்ற உண்மையை உணர்ந்ததும் பலர் ஆவி வழிபாட்டில் இருந்து விலகிச் சென்றுவிட்டார்கள். மக்களை ஆவி வழிபாட்டிற்கு கஷ்டப்பட்டு அழைத்து வருவதும், அவர்கள் உண்மை உணர்ந்து தப்பித்து செல்வதும் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது.

சூனியக்காரர்களால் உலகம் முழுவதையும் ஆவிக்குரியதாக மாற்ற முடியவில்லை. ஆனாலும் பல நாடுகளில் பலரை மாற்றிவிட்டார்கள். அதுபோல் அவர்கள் தங்களின் வேடங்களையும் மாற்றிவிட்டார்கள். ஒட்டுமொத்த உலகத்தையும் ஆவி வழிபாட்டு உலகமாக மாற்ற முடியவில்லை என்பதுதான் சூனியக்காரர்களின் ஒரே கவலை. அதையும் மாற்றிவிடத் துடித்தார்கள். ஒருநாள் சூனியக்காரர்கள் எல்லோரும் ஒன்றாக கூடினார்கள், ஆவி வழிபாட்டை பரப்புவதற்கு தடையாக இருப்பது மக்களின் அறிவும், அவர்கள் வழிபடும் குலதெய்வங்களும் என்று ஒருமனதாக ஒத்துக் கொண்டார்கள். மக்களின் அறிவை மழுங்கச் செய்வதும், குலதெய்வ வழிபாட்டை இல்லாமல் செய்வதும் ஆவிக்குரிய உலகை நிறுவுவதற்கு அவசியம் என்றார்கள். மக்களை அறிவற்றவர்கள் ஆக்குவதற்கும், குலதெய்வ வழிபாட்டை இல்லாமல் செய்வதற்குமான கோட்பாடுகளை பைப்லஸ் மலையில் இருந்து நூலாக உருவாக்கினார்கள். தீய ஆன்மாக்கள் தான் ஆவியாக அலையும் என்பதை மறைத்து தூய ஆவி என்று இல்லாத ஒன்றை நம்ப வைக்கும் கற்பிதங்களை உருவாக்கினார்கள். பைப்லஸ் மலையில் இருந்து உருவானதால் அந்த நூல் பைபிள் என்றே பின்னாளில் பெயர் பெற்றது.

சூனியக்காரர்கள் அனைவரும் தாம் தரித்த புதிய வேடங்களில் எல்லா நாடுகளுக்கும் செல்வது என்றும்; யுத்தம், பசி, பட்டினி என்று உண்டாக்கி; சிந்திக்க முடியாத அறிவற்ற மக்களாக மாற்றுவது என்று சபதம் செய்தார்கள். ஆவிகளை மக்கள் ஏற்க வேண்டும் என்றால் குலதெய்வங்களும், காவல் தெய்வங்களும் குறுக்கே வரக்கூடாது என்றும் அதனால் அவற்றை சாத்தான்கள் என்றும், தீயவை என்றும் கூறி மக்களை நம்பச் செய்வது என்றும் முடிவு செய்தார்கள். 

அந்த சூனியக்காரர்களின் சூழ்ச்சிப் பயணம் நாடு நாடுகளான தொடர்ந்தது. குலதெய்வங்கள் கூடாது என்றார்கள். அவை சாத்தானின் வடிவங்கள் என்றார்கள். அவர்களின் பேச்சை நம்பி குலதெய்வங்களை கைவிட்டவர்கள் தீய ஆவிகளை வழிபடும் அற்பர்களாக மாற்றப்பட்டார்கள். அறிவற்ற மந்தைகளாக, தன் இனத்தின் பெருமை மறந்த தற்குறிகளாக ஆனார்கள். ஆனாலும் அவர்களால் உலகம் முழுவதையும் ஆவிக்குரியதாக மாற்ற முடியவில்லை. 

இறைவழிபாட்டை இறுகப் பிடித்தவர்களும், குலதெய்வங்களை குடும்பங்களில் போற்றியவர்களும் இன்னமும் அறிவு பொருந்திய பெருமைமிகு மக்களாகத்தான் வாழ்கிறார்கள். 

ஆனாலும் சூனியக்காரர்கள் தம் முயற்சியை கைவிடுவதாக இல்லை. ஒரு கையில் சிலுவை, மறு கையில் ஆவிக்குரிய பைபிள் நூல் என்று அலைந்து கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள். ஆவிகள் மட்டுமல்ல, ஆவிகளை வழிபடுபவர்களும் அலைந்து கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள்.