கவுன்சிலர் கருணாநிதி-சிறுகதை

எப்படியாவது கவுன்சிலர் ஆகிவிடவேண்டும் என்பதே கருணாநிதியின் பெருங்கனவு. அதற்காக என்ன விலையும் கொடுக்கவும், எந்த மட்டத்திற்கு இறங்கவும் தயாராக இருந்தார். திராவிட சித்தாந்தம் அவரை அவ்வாறு மாற்றி இருந்தது.

நீங்கள் கருணாநிதி என்ற பெயரைக் கேட்டதும்  ரயில் பெட்டியின் மலசலகூடம், ராயப்பேட்டை குறுக்குச் சந்தில் உள்ள விலைமாதர் வீடு என்று எங்கெங்கோ சிந்தனையை விடாதீர்கள். இவர் வேறு கருணாநிதி. திருச்சி திமுகவின் பரம்பரை அடிமைகளில் ஒருவர். தாத்தையங்காரபேட்டை பேரூராட்சியின் வார்டு ஒன்றில் வசிக்கின்றார். 

இவர் குடும்பம் தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக கொத்தடிமைகளாக இருப்பதால் திமுகவின் எழுதப்படாத விதிகள் எல்லாம் அவருக்கு அத்துப்படி. திமுகவில் கவுன்சிலர் சீட் வேண்டும் என்றால் மாவட்ட செயலாளரிடம் மனைவி பிள்ளைகளை அனுப்ப வேண்டும் என்ற விதியை கருணாநிதி நன்கறிவார். அதனால் தன் தலைவனின் வழிமுறையை கையில் எடுத்தார். கருணாநிதி என்று பெயர் வைத்துவிட்டு இதைக்கூட செய்யாவிட்டால் அந்த பெயருக்கு என்ன மரியாதை? மனைவியையும், மகளையும் பலமுறை நேருவிடம் அனுப்பிவிட்டார். நேரு தான் பயன்படுத்தியதோடு நிறுத்தாமல் பக்கத்தில் இருந்தவர்களுக்கும் அவர்களை பகிர்ந்து கொண்டாரே தவிர கருணாநிதிக்கு கவுன்சிலர் சீட் கொடுக்கவில்லை. நேருதான் என்ன செய்ய முடியும். ஓரே வார்டில் இருந்து பலபேர் இப்படி அனுப்பினால் அவர் யாருக்கென்று சீட் கொடுப்பது.

கருணாநிதி விடுவதாக இல்லை. எப்படியாவது தான் கவுன்சிலர் ஆகிவிட வேண்டும் என்று அடுத்த கட்ட நடவடிக்கைக்கு சென்றுவிட்டார். சென்னையில் இருந்து தென் மாவட்டங்களுக்கு போகும் வழியில் அன்றைய திராவிடத்தின் இளவரசர் ஸ்டாலின் திருச்சியில்தான் தங்கிச்செல்வார். அப்படி பயணம் செய்யும் போது வழித்துணையாக, கைத்துணையாக என்று மயில்கள் ஏறி இறங்குவார்கள். மயில் மற்றும் ஏனைய ஏற்பாடுகள், செலவுகள் எல்லாம் மாவட்ட செயலாளர்கள் உடையது. திருச்சி வரும்போது திருச்சி-சென்னை புறவழிச்சாலையில் உள்ள சங்கம் விடுதியில்தான் தளபதி தங்குவார். காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்தவரின் விடுதி என்றாலும், அங்குதான் தளபதிக்கும் இதர திராவிட தலைவர்களுக்கும் சகலமும் கிடைக்கும்.

வழக்கமாக திருச்சி சங்கம் விடுதியில் ஸ்டாலின் தங்கும்போது அவருக்கு வேவையான மயில்களை பிஷப்ஹீபர் பிஷப்புகள்தான் ஒழுங்கு செய்வது வழக்கம். மாவட்ட செயலாளர்களை விட தளபதிக்கு பிஷப்புகளின் ஒழுங்குபடுத்தல் மிகவும் பிடித்திருந்தது. பிஷப்புகள் புதிது புதிதாக மயில்களை அனுப்புவதால் இப்போது பல மாவட்ட ஒழுங்குபடுத்தல்களை அந்தந்தப் பகுதி பிஷப்புகளிடம் கொடுத்துவிட்டார். அதனால் கட்சியின் மாவட்ட செயலாளர்களை விட பிஷப்புகளின் கையே மேலோங்கி இருந்தது. திருச்சி ஒழுங்குகளை மேற்பார்வை செய்வது மட்டுந்தான் நேருவின் பணி. 

பிஷப்புகள் ஒழுங்கு செய்யும் அந்த மயில்களும் விடுதிக்கு சென்று தோகை விரித்து விட்டு வருவார்கள். செமஸ்டர் பரீட்சைகளில் கோட்டை விட்ட மாணவிகள், கல்லூரிக்கு கட்டணம் செலுத்த கஷ்டப்படும் மாணவிகள், இவர்கள் தான் பிஷப்புகளின் இலக்கு. அவர்கள் சொல்பவர்களுக்கு தோகை விரித்தால் கட்டணமும் கட்டப்படும். சித்தியடையாத பாடமும் சித்தியாக்கப்படும். 

கட்டணத்துக்கு கலவி என்பதும், தவறிய பாடத்திற்கு தனியறை என்பதும் கிறிஸ்தவ மிசநரிகளும், திராவிட கட்சிக்காரர்களும் நடத்தும் கல்லூரிகளில் வழக்கமாக நடக்கும் ஒன்றுதான். தளபதி திருச்சிக்கு வரும்சேதி கருணாநிதிக்கு கிட்டியது. அவர் கவுன்சிலர் கனவுக்கு வழி ஒன்று தோன்றியது. இந்த வாய்ப்பை அவர் தவறவிட தயாராக இல்லை. பிஷப் ஹீபர் கல்லூரிக்கு சென்று பிஷப்பின் கால்களில் விழுந்துவிட்டார். "ஃபாதர் நீங்க தான் எனக்கு உதவி செய்யணும்" என்று எண்சாண் கிடையாக கிடந்து கெஞ்சினான்.

"என்னப்பா, உனக்கு என்ன பண்ணணும், எழுந்திருப்பா" என்றார் பிஷப். "ஃபாதர் தளபதி திருச்சிக்கு வர்றார், சங்கம் விடுதிக்கு இம்முறை என் பொண்ணைத்தான் நீங்க அனுப்பணும். அதுக்கு நீங்கதான் மனசுவைக்கணும்" என்று கொஞ்சினார்.

 "சாரிப்பா, நான் ஏற்கனவே சில மயில்களை ஒழுங்கு பண்ணிட்டேன். அதுங்களும் காலேஜ் பீஸுக்கு இத நம்பித்தான் இருக்குதுங்க, உன் பொண்ணுவேற எப்படின்னு தெரியாது" என்று இழுத்தார் பிஷப்.

"பாதர் அந்த பொண்ணுங்களோட காலேஜ் பீஸ நானே கொடுத்திடுறன், என் பொண்ணு சுப்பர் ஃபிகர் ஃபாதர்,  நல்லா தோகை விரிச்சு செமையா ஆடுவா, நான் சின்ன வயசில இருந்தே திராவிட பாரம்பரியத்தை சொல்லிக்கொடுத்து வளர்த்திருக்கன் ஃபாதர், நாங்க தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக குடும்பம், என் பொண்ணு சொதப்பமாட்டா நம்பி அனுப்புங்க பாதர்" என்று கெஞ்சினார்.

"திமுகவின் கவுன்சிலர் சீட்டிற்கான அத்தனை தகைமைகளையும் பாக்கட்டிலேயே வைத்திருக்கிறாய், உனக்கு ஏன் சீட் கொடுக்கவில்லை" என்று பிஷப் கேட்க கருணாநிதி வெட்கப்பட்டு சிரித்தார். தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக என்கிறான், வெட்கம் எப்படி வருகிறது என்று ஆச்சரியமாக பார்த்த பிஷப், "உன் மகளை ஒருக்கா பார்க்கணும்" என்றார். 

பாக்கணும் என்று ,பிசப் சொன்னது கருணாநிதியின் காதுகளில் எப்படிக் கேட்டதோ தெரியாது, ஆனால் மின்னல் வேகத்தில் சென்று காருக்குள் இருந்த மகளை அழைத்துவந்து பிசப் முன்னால் நிறுத்தினார். அந்தப் பாவாடை மேலும் கீழுமாக அவளை பார்வைகளாலேயே அளவெடுத்தது. பிஷப்பிற்கு அவளைப் பிடித்திருந்தது. அதை கருணாநிதியும் கவனித்து விட்டார். தன் கனவு நனவாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கை வந்துவிட்டது. "ம்ம்.. உன் பொண்ணும் நல்லாத்தான் இருக்கு, தளபதி மூணு நாளைக்கு நிப்பார், ஒரு நைட்டுக்கு உன்பொண்ணையும் அனுப்பிடுறன்" என்றார் பிஷப். தன் மகளை தளபதியிடம் அனுப்புவதை நினைக்க கருணாநிதியின் மனம் மகிழ்ச்சி கடலில் தத்தளித்தது. ஒரு திராவிட கொத்தடிமையாக இதைவிட வேறென்ன சந்தோஷம் கிடைத்துவிட போகிறது அவருக்கு. 

அறிவாலயம் சென்றால் அசிங்கப்படுத்தி அனுப்புவார்கள், பிளாஸ்டிக் செயார் கொடுத்து பிறப்பையே கேவலப்படுத்துவார்கள், ஆனால் பெண்களை மட்டும் ஒரே கட்டிலில் வைத்து சமத்துவத்துடன் நடத்துகிறார்கள். இதுதானே திராவிட மாடல். அதனால்தானோ என்னவோ தாம் கொத்தடிமைகளாக வாழ்ந்தாலும், தம்வீட்டு பெண்கள் சமத்துவத்தை பெற தலைவர்களிடம் தனியறைக்கு அனுப்புகிறார்கள்.

"சரி ஃபாதர், நான் போயிற்று வாறேன். இவ உங்க கூடவே இன்னைக்கு இருக்கட்டும், நாளைக்கு தளபதிட்ட போயிற்று வந்தப்பறம் நான் வந்து கூட்டிற்று போயிடுறன்" என்று சொல்லி மகளை விட்டுவிட்டு புறப்பட்டார். சிறு வயதில் இருந்தே திராவிட பண்பாட்டில் வளர்ந்த அவருக்கு, பெற்ற மகளை கூட்டிக் கொடுத்து விட்டு போகும் குற்ற உணர்வு சிறிதும் இல்லை. இவரின் செயலைப் பார்த்ததும்தான் திராவிட பண்பாடு, தம் கிறிஸ்தவ பண்பாட்டிற்கு சற்றும் சளைத்ததில்லை என்பது பிஷப்பிற்கு புரிந்தது.

கருணாநிதி சென்றுவிட்டார். அவர் மகளுக்கு இரவு முழுவதும் பாவமன்னிப்பு கொடுத்தார் பிஷப். அவருக்கு அவளைவிட மனமில்லாமல் போக, பகலும் வைத்து பலமுறை பாவமன்னிப்பு கொடுத்தார். பின் மாலை வேளையில் தான் சங்கம்  விடுதிக்கு அனுப்பினார் பிஷப். சென்றவள் தளபதி முன்னால் தோகை விரித்து ஆட, தளபதியும் தன்னால் முடிந்த அளவுக்கு போர்தொடுத்தார். போர் முடிந்து அவள் காலையில் எழுந்து புறப்படத் தயாரானபோது "உனக்கு என்னம்மா வேணும். காலேஜ் பீஸ் கட்டணுமா? இல்லை அரியர்ஸ் ஏதாச்சும் கிளியர் பண்ணணுமா?" என்று தளபதி உரிமையோடு கேட்டார். "இல்லை தளபதி..." என்று இழுத்தாள் அவள். "பரவால்லம்மா, எதுன்னாலும் கேள், நீ ரொம்ப நல்லா பண்ணிருக்க.. கூச்சப்படாம கேளும்மா" என்றார் தளபதி.

"தளபதி எனக்கு பணம் ஒன்னும் வேணாம், எங்கப்பாக்கு கவுன்சிலர் சீட் கொடுக்கணும்" என்று கேட்டாள் அவள். ஸ்டாலின் கண்கள் ஒருகணம் விரிந்தது. திராவிட கருத்துக்களை நூறு வீதம் பின்பற்றும் அவளையும், அவள் தந்தையையும் நினைக்க தளபதிக்கு கண்கள் வியர்த்தது. "உங்க அப்பா பேரு என்னம்மா" என்று கேட்டார் தளபதி. அவள் தயங்கியவாறே "கருணாநிதி" என்று தன் தந்தையின் பெயரைச் சொன்னாள். ஸ்டாலின் முகத்தில் புன்னகை பரவியது. திராவிட பண்பாட்டை உறுதியாக பின்பற்ற இந்தப் பெயர்தான் காரணம் என்று மனதுக்குள் சிலாகித்தார். கலைஞரின் பிரதியாகவே இந்த கருணாநிதியையும் தளபதி பார்த்தார். இவள் வடிவில் இன்னோர் கனிமொழியை கண்டார். அவளை மீண்டும் கண்டியணைத்தார். தோகைகளை தூக்கிவிட்டு தளபதியே ஆடவைத்தார். 

ஆடி முடிந்ததும் தளபதி சொன்னார் "உன் தந்தையிடம் சென்று சொல், உங்களைப்போல், தலைவர் வழியில், தலைவரைப் போலவே வாழ்பவர்களால்தான் கழகம் வாழ்கிறது என்று சொல்" என்றார். அவள் முன்பாகவே போன் பண்ணினார் தளபதி " நேரு.. தா.பேட்டை கருணாநிதிக்கு கட்டாயம் கவுன்சிலர் சீட் கொடுத்திடுங்க, அவரை எப்படியாவது வெல்ல வைச்சிடுங்க" என்றார். தளபதிக்கு தெரியும் தத்தியான தன்னால் "தாத்தையங்காரப்பேட்டை" என்று உச்சரிக்க முடியாது என்று, அதனால்தான் தா.பேட்டை என்றே பேசி முடித்தார்.

அவள் நன்றிகூறிவிட்டு "தளபதி எல்லாம் முடிச்சுதா, தோகையை இறக்கலாமா" என்று பவ்யமாக கேட்டாள். தளபதிக்கு அவள் திராவிட பண்பாட்டின் உச்சத்தை தொட்டு பெரியார் பேத்தியாக நின்றது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. தளபதி சிரித்தவாறே "சரிம்மா போதும் நீ புறப்படு" என்றார். 

அவளுக்கு பெரிய சாதனை ஒன்றை செய்த பூரிப்பு. பெரியார் பேத்திகளுக்கே உரிய இறுமாப்புடன் தந்தையிடம் வந்து வெற்றிச் செய்தியைச் சொன்னாள். கருணாநிதி தன் மகளை முத்தத்தால் நனையவைத்தார். இப்போது தலைவர் போலவே முழுவதுமாக மாறியிருந்தார்.  தெருவால் போன பெண்ணொருத்தியின் கையைப் பிடித்து இழுத்தார். அவள் பறித்துக் கொண்டு ஓடுகையில் அவள் கையில் இருந்த பணப்பையை பிடுங்கினார். ஆம், அவர் இப்போதே திமுகவின் கவுன்சிலர் போல் ஆகிவிட்டார்.