சிவராத்திரியின் சிறப்பு-வேடன் மன்னனான கதை

முன்னொரு காலத்தில் பாரத தேசத்தை சித்ரபானு என்ற மாமன்னன் ஆண்டுவந்தான். ஒருநாள் அவன் அரசவையில் இருந்த போது முனிவர்கள் சிலர் வந்தார்கள். வந்த முனிவர்களை அரசனும் அவையோரும் வணங்க முனிவர்கள் அனைவருக்கும் ஆசிகளை வழங்கினார்கள்.

வந்த முனிவர்களை ஆசனம் அளித்து, உபசரித்த மன்னன் அவர்கள் வந்தததன் நோக்கத்தை வினவினான். 

"மன்னவா உங்கள் ஆட்சியின் சிறப்பாலும், ஈசனவன் அருளால் நாடும் மக்களும் சீரும் சிறப்பும் பெற்று வாழ்கின்றனர். எம் தலைமுறைகள் தாண்டியும் இந்த நாடும் எம் சந்ததிகளும் சுபீட்சமாக வாழ மஹா சிவராத்திரி தினத்தை சிறப்பாக அனுஷ்டிக்க வேண்டும்" என்று கோரினர்.

மன்னனோ எதுவும் தெரியாதது போல் "இந்த மஹா சிவராத்திரி தினத்திற்கு மட்டும் ஏன் இத்தனை சிறப்பு? ஏன் அனுஷ்டிக்க வேண்டும்?" என்று கேட்டான்.

மன்னவா மாதாமாதம் வளர்பிறை தேய்பிறை என்று இரு சதுர்த்தசி தினங்களும் சிவராத்திரி தினம் என்று அனுஷ்டிக்க பட்டாலும், மாசி மாதத்தில் வரும் தேய்பிறை சதுர்த்தசி தினமே மஹா சிவராத்திரி என்று அனுஷ்டிக்க படுகிறது. இந்த தினத்தின் சிறப்பை உணர்த்தும் கதை ஒன்றை சொல்கிறேன் கேள்" என்று சொல்லி மன்னன் சித்ரபானுவிற்கு கதைசொல்ல ஆரம்பித்தார் முனிவர்களில் ஒருவர்.

"மன்னவா! முன்பொரு காலத்தில் பாரத தேசத்தின் மத்திய பெருவனத்தில் செங்கோடன் என்று ஒரு வேடன் இருந்தான். அவன் தொழில் வேட்டையாடுதல் என்றாலும் எந்நேரமும் சிவசிந்தனையிலேயே வாழ்ந்தான். அவன் பக்தியை, இறையன்பை கண்டு மகிழ்ந்த எம்பெருமான் அவனைச் சோதித்து அருள நினைத்தார். ஒருநாள் இரவுவேளை வேட்டைக்கு புறப்பட்டான் செங்கோடன். வேட்டைக்கு விலங்குளைத் தேடி சென்றவனுக்கு வேட்டை கிடைக்காமல் அவனே வேட்டையாடப்படும் நிலைக்கு ஆளானான். திடீரென அவர்முன் தோன்றிய புலியொன்று அவனை நோக்கி பாய்ந்து வந்தது. 

சட்டென்று சுதாரித்துக் கொண்ட செங்கோடன் தூணியில் இருந்து அம்பை எடுத்து நாணேற்றி புலியைநோக்கி விட்டான். அவன் இலக்கு ஒருபோதும் தவறியதில்லை, ஆனால் இன்று தவறிவிட்டது. அடுத்த அம்பை எடுத்து நாணேற்றி புலியைநோக்கி விட்டான். அதுவும் இலக்கைவிட்டு தவறிவிட்டது. இப்படி தூணியில் இருந்த எல்லா அம்புகளையும் எய்துவிட்டான். எதுவுமே புலியை தொடவில்லை. தப்பித்து ஓடி விடவும் முடியாது. புலியின் வேகத்திற்கு ஈடுகொடுத்து ஓடி மனிதனால் தப்பிக்க முடியாது அல்லவா? இப்போது அவனுக்கு வேறு வழியில்லை. அருகில் இருந்த ஒரு மரத்தில் பாய்ந்து ஏறிக்கொண்டான். புலியோ அவனை விடுவதாக இல்லை. மரத்தில் அடியிலேயே புலி படுக்கையைப் போட்டுவிட்டது. இவனுக்கு தப்பித்து செல்லவும் வேறு வழியில்லை. 

அவன் மனதில் எந்நேரமும் சிவசிந்தனை நிறைந்து இருந்ததால் பயம் தோன்றவில்லை. ஆனால் நேரம் செல்லச் செல்ல தூக்கம் மட்டும் கண்ணைக் கட்டிக்கொண்டு வந்தது. தூக்கத்தில் தவறிவிழுந்தால் புலி அவனை வேட்டையாடிவிடும். வேட்டைக்கு வந்தவன் இரையாகிப் போக தயாராக இல்லை. தூக்கத்தை போக்க எதையாவது செய்தாக வேண்டும். மரத்தின் மேலிருந்து என்ன செய்ய முடியும். யோசித்துக் கொண்டே மரத்தில் இருந்த இலைகளை ஒவ்வொன்றாக பறித்து கீழே போடலானான். அவன் தூக்கம் போய்விட்டது. நேரம் போனதே அவனுக்கு தெரியவில்லை விடிந்துவிட்டது.

மரத்தின் கீழே பார்த்த செங்கோடனுக்கு ஒரே ஆச்சரியம். புலி இருந்த இடத்தில் புலியைக் காணவில்லை. அவ்விடத்தில் எம்பெருமானின் சிவலிங்க திருமேனி ஒன்றே இருந்தது. சிவலிங்கம் வில்வ இலைகளால் அர்ச்சிக்கப்பட்டிருந்தது. 

வேடனுக்கு ஈசனின் திருவிளையாடல் புரிந்தது. இரவு வந்தது புலியல்ல எம்பெருமானே என்றுணர்ந்தான். அவன் தப்பிக்க ஏறியிருந்த மரம் ஓர் வில்வ மரம். அவன் தூக்கத்தை விரட்ட பறித்துப் போட்ட வில்வ இலைகளே எம்பெருமான் லிங்கத்தை அர்ச்சனை செய்திருந்தது.

கீழே இறங்கிய செங்கோடன் லிங்கத்திருமேனியை கட்டியணைத்து ஆனந்தக்கூத்தாடினான். கூத்தாடியவன் முன்னால் அந்த ஆனந்தக்கூத்தனே நேரில் தோன்றினார். "உன்னை சோதிக்கவே நான் புலியாக தோன்றினேன். இந்த இரவில் நீ விழித்திருந்து நோற்ற விரதத்தால் பிறவிகள் தோறும் பெரும் புகழும் பெருமையும் பெறுவாய், இறுதியில் நீ முக்திபெற்று என் பதத்தை அடைவாய். யாரெல்லாம் இந்த தினத்தில் விழித்திருந்து விரதம் நோற்கிறார்களோ, அவர்கள் தூயமனதால் வேண்டியவை அனைத்தும் ஈடேறும், அழியாப்புகழும் என் பதமும் கிட்டும்" என்று வாழ்த்தி மறைந்தார்.

இந்த கதையை சொன்ன முனிவர் "மன்னவா இந்த மஹா சிவராத்திரி தினத்தில் தூய மனதுடன் வேண்டும் அனைத்தும் வேண்டுபவருக்கு கிட்டும்" என்று சொல்ல மன்னன் சித்ரபானு சிரித்தான்.

முனிவர்களும், அவையோரும் மன்னன் ஏன் சிரிக்கிறான் என்று புரியாமல் விழித்தார்கள். அப்போது மன்னன் சொன்னான் "அந்த செங்கோடன் என்ற வேடன் வேறுயாருமல்ல, முற்பிறவியில் நான்தான் அந்த வேடனாக இருந்தேன். என்னை அறியாமலேயே மஹா சிவராத்திரி தினத்தில் எம்பெருமானை வணங்கியதால் இப்பிறவியில் இந்த புண்ணிய தேசத்தின் மாமன்னன் ஆனேன். நான் பெற்ற புண்ணியம் இந்த தேசத்தின் மக்கள் அனைவரும் பெறவேண்டும். சிவாலயங்கள் தோறும் மஹா சிவராத்திரி விரதம் சிறப்பாக நடைபெற நானும் உதவுவேன்" என்றான்.

மன்னனின் விருப்பமும் முனிவர்கள் விருப்பமும் ஒன்றாக மக்களின் விருப்பமும் அதுவாகவே ஆனது. பாரதம் முழுவதும் மஹா சிவராத்திரி விரதம் கோலாகலமாக கொண்டாடப்பட்டது. பக்தி பூர்வமாக அனுஷ்டிக்க பட்டது. 

"நாமும் எண்ணம்போல் வாழ்வும், இறைபதமும் பெற்றுவாழ மஹா சிவராத்திரி தினத்தில், மனத்தூய்மையுடன் எம்பெருமானை வேண்டுவோம்.."

சர்வம் சிவமயம்...

மேய்ப்பனும் ஆடுகளும்- இது சைவர்கள் பற்றிய கதை

ஒரு ஊரில் ஒரு இடையன் இருந்தான். அவன் காட்டை அண்டிய ஒரு பகுதியில் ஆட்டு மந்தை கூட்டம் ஒன்றை மேய்த்துவந்தான். அவனுக்கு ஆட்டிறைச்சி என்றால் மிகவும் பிரியம். அதனால் வாரந்தவறாமல் ஒரு ஆட்டினை அடித்து பெரிய சட்டியில் வறட்டி கறியாக்கி வாரம் முழுவதும் உண்பான். 

ஆனால் அவனுக்கு ஒரு சிக்கல் இருந்தது. ஒரு ஆட்டைப் பிடித்து கொல்லும் போதோ அல்லது வெட்டி கறியாக்கும் போதோ பார்க்கும் ஏனைய ஆடுகள் தெறித்து காடுகளுக்குள் ஓடிவிடும். பின் காடு முழுவதும் பலபேர் தேடி பெரும் சிரமப்பட்டு அவற்றைப் பட்டிக்குக் கொண்டுவரவேண்டும். சில வேளைகளில் காடுகளுக்குள் தெறித்து ஓடும் ஆடுகளை புலி, சிங்கம் என்று காட்டு விலங்குகள் வேறு வேட்டையாடிவிடும்.  

அப்போதுதான் அந்த மேய்ப்பனுக்கு ஒரு யோசனை வந்தது. அவனுக்கு ஆட்டின் பாசை தெரியும். மற்றவர்களை பேசியே ஏமாற்றி மயக்கும் வசியமும் அவனிடம் இருந்தது. அவை இரண்டையும் பயன்படுத்துவது என்று தீர்மானித்தான். 

ஒரு ஆட்டிடமும் சென்று, நீ ஆடில்லை, நீ ஒரு சிங்கம், நீ என் நண்பன், உன்னை நான் கொல்லமாட்டேன், நான் ஆட்டினை மட்டுமே கொல்வேன் என்பான். இன்னொரு ஆட்டிடம் சென்று நீ ஆடில்லை நீ ஒரு புலி நீ என் நண்பன் உன்னை நான் கொல்லமாட்டேன் நான் ஆட்டினை மட்டுமே கொல்வேன் என்பான். இப்படி பட்டியில் உள்ள ஒவ்வொரு ஆட்டையும் சிங்கம், புலி, யானை, வேங்கை, கரடி என்று விதம் விதமாக நம்பவைத்துவிட்டான்.

இப்போது அந்த மேய்ப்பனின் பிரச்சினை தீர்ந்துவிட்டது. அவன் ஒரு ஆட்டினைப் பிடித்து கொல்லும் போதோ, சமைக்கும் போதோ அவன் ஆட்டைத்தான் கொல்கிறான். நமக்கென்ன வந்தது. நான்தான் ஆடில்லையே சிங்கமல்லவா, புலியல்லவா, என்ற நினைப்பில் ஏனைய ஆடுகள் அமைதியாக இருந்துவிடும். இடையனும் எந்த இடையூறும் இல்லாமல் வாராவாரம் ஒவ்வொரு ஆடாய் கொன்று தின்னலானான்.

இந்த ஆடுகள் வேறு யாருமல்ல, உலகெங்கிலும் உள்ள எம் இந்துக்கள் தான், அந்த மேய்ப்பன் வேறு யாருமல்ல இந்த கிறிஸ்தவ இனமாற்றிகள்தான்.

நான் இந்து இல்லை சைவன், நான் இந்து இல்லை வைணவன், நான் இந்து இல்லை பாகன், நான் இந்து இல்லை கானானியன் என்று நம்பவைத்துவிட்டு ஒவ்வொருவராக இல்லாமல் செய்துவருகிறது கிறிஸ்தவ பாசிசம்.

இந்துக்களுக்கு தான் பிரச்சினை நமக்கில்லை, நாம்தான் சைவர்களாச்சே என்று ஒரு பெரிய முட்டாள் கூட்டமே இன்று உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இதை உருவாக்கி வளர்த்து வரும் அந்த மேய்ப்பர்களை அந்த பலியாடுகள் உணரவில்லை என்றால், அவர்களும் சேர்த்தே கொல்லப்படுவார்கள் என்பது நிச்சயம்.

உங்களுக்கு தெரிந்த "நாம் இந்துக்கள் இல்லை சைவர்கள்" என்று சொல்லி அலையும் பைத்தியக்கார பலியாடுகள் அனைவருக்கும் இந்த உண்மையை எடுத்துக் கூறுங்கள். எம் மதத்தின், இனத்தின் அழிவை ஒன்றுசேர்ந்து தடுப்போம்.

சமாரியர் வேறு, கானானியர் வேறு, ரோமானியர் வேறு, அசுரியர் வேறு என்று நம்பவைத்தே கிறிஸ்தவர்கள் அவர்கள் அனைவரையும் அழித்து தம்மினத்தை முதலில் உருவாக்கினார்கள். இன்றுவரை அவர்களின் பிரித்தாளும் அணுகுமுறை மாறவில்லை. ஆயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகள் கடந்தும் நாம் அந்த சூழ்ச்சியை உணரவில்லை, அதிலிருந்து விடுபடவில்லை என்பதுதான் துயரமானது.

நாம் இந்துக்கள் இல்லை சைவர்கள் என்று நம்பவைக்கப்பட்ட, அறியாமையில் வாழ்பவர்களை ஒருநிமிடம் சிந்திக்க வைப்போம்!

உன்னால் யாரையும் இழிவில் இருந்து மீட்க முடியாது-சிறுகதை

வாழ்வின் அத்தனை சூட்சுமங்களையும் அறிந்தவர் சுவாமி சூட்சுமானந்தா , அவர் வாயில் இருந்து இப்படி ஒரு வார்த்தை வந்தது எனக்குப் ஏமாற்றமாகவே இருந்தது. சிறு வயது முதலே மனிதர்களிடையே ஏற்றத்தாழ்வுகள், பிரிவினைகள் பார்ப்பதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. அப்படி இருக்கையில் ஒரு துறவியிடம் இருந்து, அதுவும் என் குருவிடம் இருந்து இப்படி ஒரு வார்த்தை வரும் என்று ஒருபோதும் நினைக்கவில்லை.

சுவாமி என் மௌனத்தை கலைத்து "என்ன யோசிக்கிறாய்?" என்று கேட்கும் வரையில் இந்த உலகத்தில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகளை இல்லாமல் செய்யவேண்டும், உலகத்தில் உள்ள அனைவரும் சமமானவர்கள் என்றே நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.

சுவாமி என்ன யோசிக்கிறாய் என்று கேட்டவுடன் சற்றும் தாமதிக்காமல் "சுவாமி உலகத்தில் உள்ள அனைவரும் சமம்தானே? இப்போது இருக்கும் இந்த ஏற்றத்தாழ்வுகளை எப்படி இல்லாமல் செய்வது?" என்று கேட்டேன்.

சூட்சுமானந்தா சிரித்துவிட்டு கேட்டார் "இந்த உலகத்தில் உள்ள அனைவரும் சமமென்று யார் உனக்கு சொன்னது?" 

சுவாமியின் கேள்விக்கு என்னிடம் பதில் இல்லை, அதனால் மீண்டும் கேள்வியையே கேட்டேன். "அப்படியானால் உலகில் அனைவரும் சமனில்லையா?"

இல்லை என்று தலையை அசைத்த குரு "எதற்காக ஏற்றத்தாழ்வுகளை நீ இல்லாமல் செய்யப்போகிறாய்?" என்றார்.

நான் பதிலேதும் சொல்லவில்லை.

"மதம் மாறியதற்கு சாதிய இழிவுநிலைதான் காரணம் என்று யாரேனும் சொன்னார்களா?" குரு மீண்டும் கேட்டார்.

"ம்ம்" என்று தலையை அசைத்தேன்.

"இழிவான சாதி என்று சொல்லும் அவர்கள் தமிழர்களா?"

எனக்கு எதுவும் புரியவில்லை. "அப்படியானால் அவர்கள் தமிழர்கள் இல்லையா?"

"தமிழர்கள் கற்றறிந்த வீரமிக்க உயர்வான இனந்தானே? "

"ஆம் சுவாமி"

"அப்படியானால் அறிவற்ற, வீரமில்லாத, கீழான இவர்கள் எப்படி தமிழர்களாக இருக்க முடியும்?"

"அப்படியானால் இவர்கள் யார் சுவாமி?"

"இந்த தேசத்தில், இந்து மத்ததில் வெவ்வேறு குலத்தில் பிறந்தவர்கள் நாடாண்ட வரலாறும், வேதங்களை கற்றறிந்து உலகுக்கு வழிகாட்டிய சிறப்பும் நீ அறியவில்லையா?"

"அறிந்திருக்கிறேன் சுவாமி"

"இந்த தேசமும், இந்த மதமும் யாரும் எந்த உயரத்தையும் அடைவதை ஒருபோதும் தடுத்ததில்லை. யாரும் எந்த உயரத்தையும் எப்போது வேண்டுமானாலும் அடையலாம். நீ கூட என்னை சுவாமி என்றே விழிக்கிறாய் இல்லையா?"

"ஆம் சுவாமி"

"இதை இஸ்லாமியர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் நாட்டில் உன்னால் சொல்ல முடியுமா?"

"முடியாது சுவாமி, இறைவனுக்கு நிகர் வைத்த குற்றத்தில் எங்கள் இருவரது தலையையும் மக்காவில் வைத்து வெட்டி விடுவார்கள்"

"என்னை உன்னை என்றல்ல, இன்றைய காலத்தில் நபிகளும், ஜீசஸும் அங்கே பிறந்தாலும் வெள்ளிக்கிழமை தொழுகையின் பின் தலைவெட்டிக் கொல்லப்படுவார்கள்,

இங்குள்ள மதம்மாறுபவர்களின் பிரச்சினை சமூகத்தில் உள்ள இழிவு நிலையல்ல, அவர்களின் அடிமை மனோபாவம் தான் பிரச்சினை"

"என்ன சொல்கிறீர்கள் சுவாமி, மதம்மாறுபவர்கள் தமிழர்கள் இல்லை என்றீர்கள் சரி, அவர்கள் அடிமைகளா? எப்படி?"

"தமிழர்கள் பேரரசுகள் அமைத்து ஆண்டபோது பல நாடுகளைக் கைப்பற்றி பலரை அடிமைகளாக கொண்டுவந்தார்கள், பின் தமிழர் ராஜ்ஜியங்களில் தொழில் வளம் பெருகி பெரிய முதலாளிகள், பண்ணையார்கள் என்று உருவானபோது பல நாடுகளில் இருந்து கறுப்பு, சிவப்பு என்று பல்வகையான அடிமைகள் இங்கே கொண்டுவரப்பட்டார்கள்"

"அவர்கள் இப்போது என்ன ஆனார்கள் சுவாமி?"

"எதுவும் ஆகவில்லை. அவர்கள் இப்போதும் அடிமைகளாக்தான் இருக்கிறார்கள். பல நூற்றாண்டுகளாக அடிமைகளாக வாழ்ந்து பழக்கப்பட்டு விட்டார்கள். அவர்களுக்கு சுதந்திரம் என்பதை அனுபவிக்க தெரியவில்லை, அதனால் மதம்மாறி நவீன அடிமைகளாக வாழ்கிறார்கள்"

"மதம் மாறுவதற்கும் அடிமைத்தனத்திற்கும் என்ன சம்பந்தம் சுவாமி?"

"அடிமைகள் எப்படி வாழ்ந்தார்கள்?"

"மன்னனின் படைகளால், முதலாளிகள், பண்ணையார்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டு ஒரு வரையறைக்குள் வாழ்ந்தார்கள்"

"அதுதான் இங்குள்ள பிரச்சினை. இந்து மதத்தில் உள்ள கட்டற்ற சுதந்திரம், அவர்களின் இயல்பான, அடிமைத்தனத்திற்கு எதிரானது. அவர்களின் அடிமை மனோபாவம் இந்து மதத்தின் கட்டற்ற சுதந்திரத்தை அனுபவிக்க முடியாது தடுக்கிறது. அதனால் அவர்களை கட்டுப்படுத்தி, ஆணையிட்டு, அடிமைகளாக நடாத்தக்கூடிய வழிமுறைகளை ஏற்று அடிமைகளாக வாழ்வதில் அவர்களின் மனம் திருப்தி அடைகிறது, அவர்களின் மீதான அனைத்து சுரண்டல்களையும் இயல்பாக உணர வைக்கிறது"

"உயர்வு தாழ்வு என்பது சமூகத்தில் இல்லை. அவர்களின் பரம்பரை பரம்பரையாக தொடரும் அடிமைத்தனத்தால் வந்தது என்றால் சரியா சுவாமி?"

"சரியாக புரிந்துகொண்டாய்.."

"மதம்மாறுபவர்கள் பலதேசங்களில் இருந்து அடிமைகளாக கொண்டுவரப்பட்டு இங்கு தமிழ் பேசி வாழும் மக்களே தவிர அவர்கள் தமிழர்கள் இல்லை, சரியா சுவாமி?"

"ம்ம்.., சரியாக பிடித்துக்கொண்டாய்.."

"இந்து மதத்தில் உள்ள சுதந்திரத்தை அனுபவிக்க தெரியாத அடிமைகள், மதமாற்றம் என்ற பெயரில் தம்மை நவீன அடிமைகளாக மாற்றிக் கொள்ள கூறும் காரணங்களில் ஒன்றுதான் சமூக இழிநிலை, சரியா சுவாமி?"

"மிகச்சரி.. எல்லாவற்றையும் கச்சிதமாக பிடித்துக்கொள்கிறாய்.."

"யாருடைய இழிநிலைக்கும் யாரும் காரணமாக முடியாது, யாரையும் இழிநிலையிலிருந்து யாராலும் மீட்க முடியாது, இந்த இந்து பண்பாட்டு வாழ்வியல் அனைத்திற்குமான சுதந்திரத்தை உனக்குத் தந்துள்ளது. நீ எதுவாக வாழ ஆசைப்படுகிறாயோ அதுவாக வாழ முடியும்" என்று குரு சொல்லச் சொல்ல என் மனம் பளிங்கு போல் தெளிந்தது.

என் ஏமாற்றம் மாற்றமாக மலர்ந்து நின்றது, "உன்னால் யாரையும் இழிவில் இருந்து மீட்க முடியாது" என்று சுவாமி சொன்ன வார்த்தைகளின் அர்த்தம் முழுவதுமாக புரிந்தது..

இயேசு எதற்காக பிறந்தார்? கேள்வி-பதில்

ஏபிரகாமிய மதங்கள் எனப்படுபவை எவை?
கிறிஸ்தவம்
இஸ்லாம்

யூதம்

யூத மதம் என்றால் என்ன?
உலகத்தில் யூதர்கள் மட்டுமே ஒழுக்கமும் அறிவும் மிக்க உயர்கவானவர்கள் என்றும் உலகின் ஏனைய மக்கள் அறிவோ ஒழுக்கமோ இல்லாத யூதர்களின் அடிமைகள் என்ற நம்பிக்கையில் உருவான ஒரு குழுவினர் ஆவர்.

யூதர்களின் ஒரே இறைவன் யெகுதா. அவர்கள் உருவ வழிபாடு செய்வதில்லை.

இயேசு எதற்காக பிறந்தார்?
யூத மதத்தவர்களின் சூழ்ச்சியில் இருந்து மக்களை மீட்டு தமது பாரம்பரிய இந்து மதத்தை மீண்டும் நிலைநாட்டுவதற்காக பிறந்தார். (யூத பிரித்தாளும் சூழ்ச்சியில் மத்திய கிழக்கில் வாழ்ந்த இந்துக்கள் பாகல் மதத்தினர் என்று அடையாளப்படுத்தப்பட்டனர்)

யூதர்கள் உருவாக்கிய கிறிஸ்தவ மதம் இயேசுவை எப்படி சித்தரிக்கிறது?
கொலை கொள்ளை விபச்சாரம் செய்யும் இழிவான பரம்பரையில் பிறந்தவர் என்றும், விபச்சார சந்ததிகளை ஒன்றாக்கி, யூதர்களின் மேன்மையை உறுதிப்படுத்த வந்தவர் என்றும் சித்தரிக்கிறது. 

யூதர்களை உயர்ந்தவர்கள் என்றும், ஏனையவர்களை விபச்சார சந்ததிகள் என்றும் ஏற்று வாழும் யூத அடிமைத்தனமே கிறிஸ்தவம் ஆகும். 

கிறிஸ்தவர்கள் யார்?
இயேசுவின் வாழ்வை பின்பற்றாமல், இயேசுவின் பெயரில் உருவாக்கிய யூத அடிமை முறையான கிறிஸ்தவ கட்டமைப்பை பின்பற்றி வாழும் அடிமைகளே கிறிஸ்தவர்கள்.

இயேசுவின் பிறப்பின் நோக்கத்தை பின்பற்றுபவர்கள் இருக்கிறார்களா? அவர்கள் யார்?
இந்துத்துவ அமைப்புகள், சங்கிகள் என்று சொல்லப்படுபவர்களே உண்மையில் இயேசுவின் பிறப்பின் நோக்கத்தில் வாழ்கிறார்கள்.

இந்து மதத்தை காக்கும் வகையில் செயற்படுபவர்களே, உண்மையில் இயேசுவின் பிறப்பின் நோக்கத்தின் அடிப்படையில் வாழ்பவர்கள் ஆவர்.

கிறிஸ்தவர்கள் யூதர்களா?
இல்லை. யூதர்கள் வேறு யாரையும் யூதர்களாக ஏற்க மாட்டார்கள். யாரும் யூதர்களாக மாற முடியாது. யூதர்கள் 

யூதர்களுக்கு அடிமைகளாக இருக்கும் வகையில் உருவாக்கப்பட்ட கட்டமைப்பே கிறிஸ்தவம் என்பது. யூதர்களின் உயர்வுக்கான செயல்களை செய்யக்கூடிய ஒரு அடிமை முறைமையே கிறிஸ்தவம் என்பது. யார் வேண்டுமானாலும் யூத அடிமைகளாக மாறலாம். அல்லது மாற வேண்டும் என்பது யூதர்கள் உருவாக்கிய கிறிஸ்தவ கட்டமைப்பாகும்.

இஸ்லாம் ஏன் உருவாக்கப்பட்டது..

இன்னோர் பதிவில்...

சிவாலய வாசலில் சிறுக்கியின் சிலை-சிறுகதை

பத்மநாதன் தீவிரமான சிவபக்தர், மிகுந்த ஞானம் உடையவர். சிவதத்துவத்தை உணர்ந்து முக்தி வேண்டிப் பிரார்த்தனை செய்வது அவர் வழக்கம். அவர் மனம் தவறுதலாகக்கூட பொருள் வேண்டியோ, உலக இன்பங்களை வேண்டியோ வணங்கியது கிடையாது. அவ்வளவு சுத்தமான ஆன்மீக நாட்டம் அவருடையது.

பத்மநாதன் சிவாலயம் செல்லும் போது அவரது பேரனும் அவருடன் செல்வது வழக்கம். செல்லும் வழியில் அவரது பேரன் "ஏன் தாத்தா அது இப்படி இருக்கிறது?, இவர்கள் ஏன் இப்படி செய்கிறார்கள் தாத்தா?" என்று ஏதாவது ஒன்றை பற்றி கேட்டுக்கொண்டே செல்வான். "எல்லாம் சிவன் செயல், அவன் ஆட்டுவிக்கிறான் இவர்கள் ஆடுகிறார்கள்" என்று எல்லாவற்றுக்கும் ஒரே பதிலையே  சொல்வார் பத்மநாதன். அவரது ஆன்மீக பக்குவம் அதைக் கடந்து எதையும் பேச வைக்கவில்லை.

ஒருநாள் வழக்கம்போல பேரனை அழைத்துக்கொண்டு பத்மநாதன் சிவாலயம் நோக்கி சென்றார். போகும் வழியில் திடீரென ஒரு வெளிநாட்டு பெண்மணி ஒருவரின் சிலை இருந்தது. அவமானம் தாங்காமல் குனிந்த தலையுடன், என்னை விட்டுவிடுங்கள் என்று கெஞ்சுவது போல் இருந்தது அந்த சிலை. அந்த சிலையை சிலர் வணங்கிவிட்டும் சென்றார்கள்.

பேரனுக்கு இது விசித்திரமாக இருந்தது. இது என்ன என்று அறியும் ஆர்வம் வந்துவிட்டது. எது கேட்டாலும் தாத்தாவிடம் இருந்து ஒரே பதில்தானே வரும். அவன் இம்முறை மிகவும் எச்சரிக்கையாக, "தாத்தா எனக்கு எல்லாம் சிவன் செயல், அவன் ஆட்டுவிக்கிறான் இவர்கள் ஆடுகிறார்கள்" என்று பதில் சொல்லாமல், எனக்கு பதில் சொல்ல வேண்டும் என்ற நிபந்தனையுடன் ஆரம்பித்தான். பத்மநாதனும் வேறு வழியின்றி பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

"யார் தாத்தா அந்த பொம்பிளை?"

"அவ ஒரு ஜுத நாட்டு பெண்."

"எதுக்கு தாத்தா அவ தலையை தொங்க போட்டிட்டு, கெஞ்சிற மாதிரி கும்பிட்டிட்டு நிக்கிறா?"

"அவ கல்யாணம் பண்ண முன்னாடியே தப்பான உறவில குழந்தை பெத்துக்கிட்டா, அந்த அவமானத்தில மக்கள் முன்னாடி தலை குனிஞ்சு நிக்கிறா, அந்த ஊரில கல்யாணம் ஆகாம குழந்தை பெத்துக்கிட்டா கல்லால் எறிஞ்சு கொன்னுடுவாங்க.. அப்படி கொன்னுடாதிங்கன்னு கும்பிட்டுக் கெஞ்சுறா.." என்று தாத்தா சொல்லும் போதே அந்த சிலையில் உள்ள பெண்ணை கும்பிடும் நபர்களை பார்க்க அவனுக்கு அசிங்கமாக இருந்தது. இவர்கள் மூளை இல்லாதவர்களா என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே..

"ஏன் தாத்தா அந்த தப்பான பெண்ணை இங்க சிலபேர் கும்பிடுறாங்க?" என்று அடுத்த கேள்வியை அடுக்கினான்..

"கல்யாணம் கடந்த கள்ள உறவுக்கு ஆசைப்படுறவங்க, ஒழுக்கம் கெட்டு வாழுறவங்க தங்களைப்போல வாழ்ந்த அவங்கள கும்பிடுறாங்க.." என்றார்.

"அதுசரி தாத்தா, நீங்கதான் எல்லாம் சிவன் செயல் என்னு சொல்லுவீங்கல்ல இதுவும் சிவன் செயல் தானா?"

"அதிலென்ன சந்தேகம்? இதுவும் சிவன் செயல் தான்" என்றார் தாத்தா... அவனால் அதைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை..

"இல்லை தாத்தா, நாம நல்ல மனதோட இந்த பிறவியைக் கடந்து இறைவனை அடையணும்னுதானே கோயிலுக்கு போறம்.. நாம சிவனிட்ட போற வழியிலேயே ஏன் இப்படி அசிங்கம் எல்லாம் வர சிவன் அனுமதிக்கணும்?" ஆதங்கத்தோடு கேட்டான் பேரன்.

"நீ இறைவனை அடையணும்னா இப்படி அசிங்கங்களை எல்லாம் கடந்துதான் வரணும் என்று உணர்த்தத்தான் இதை சிவன் செய்திருக்கிறார். சில தப்பானவர்கள் இப்படி அசிங்கங்களையும் நின்று வணங்குவார்கள் அதனால் மனதை சிதறவிடாதே என்பதை உணர்த்தத்தான் சில தப்பானவர்களை வணங்கவும் விட்டுள்ளார்" என்றார் தாத்தா.

பேரனுக்கு உண்மை புரிந்தது. எல்லாம் சிவன் செயல் என்று தாத்தா சொல்லும் வார்த்தையின் பொருள் அப்போதுதான் அவனுக்கு முழுமையாக புரிந்தது.

கிறிஸ்தவர்கள் உருவாக்கிய இந்து தெய்வம்-பொம்மி அம்மனின் கதை

அது கிறிஸ்தவர்கள் இந்தியாவை ஆக்கிரமித்திருந்த காலம். இன்றைய தமிழகத்தின் விருதுநகர் மாவட்டத்தில் மலைகள் அருவிகள் ஆறுகள் என்று அழகால் சூழ்ந்த கிராமம் இலந்தைக்குளம் அருகில் உள்ள பரமன்பட்டி. இந்த அழகிய ஊரில் வாழ்ந்தவள்தான் அந்த அழகான சிறுமி பொம்மி. 

பொம்மிக்கு தாய், தந்தை இருவரும் இல்லை. அவளுக்கு எல்லாமே அவனுடைய அண்ணன் அழகன் மட்டும்தான். பொம்மிக்கு வெளியூர் பையன் ஒருவனை மணமுடிப்பதற்காக நிச்சயம் செய்திருந்தான் அழகன். இன்னும் சில காலத்தில் அவள் மணமுடித்து ஊரைவிட்டே செல்லப் போகிறாள்.

வழக்கமாக அழகன் வேட்டைக்கு போனால் மாலையில் தான் வீடு திரும்புவான். வீட்டு வேலை, சமையல் வேலை என்று எல்லாவற்றையும் பொம்மியே செய்துவிடுவாள். குடும்பம் நடத்தும் சாமர்த்தியம் பொறுப்பு எல்லாம் அவளுக்கு சிறுவயதிலேயே வந்துவிட்டது.

அந்த ஊரின் மலையருவி அருகே புதிதாக சர்ச் ஒன்று அமைத்து மதம்மாற்றுவதற்காக செயற்பட்டு வந்தான் வெள்ளைக்கார கிறிஸ்தவன் ஒருவன். கிறிஸ்தவ ஆட்சியில் அந்த ஊரின் அரச அதிகாரியும் அவன்தான், மதபோதகரும் அவன்தான். கிறிஸ்தவ ஆக்கிரமிப்பு காலத்தில் பல ஊர்களில் அதுதான் நடைமுறை. அந்த கிறிஸ்தவனுக்கு துணையாக தப்பான தொழில் செய்யும் சிலர் உடந்தையாக இருந்தார்கள்.

மதமாற்ற வந்தவன் இப்போது சட்டம் போட்டான். ஒவ்வொரு நாளைக்கும் ஒரு குடும்பத்தில் இருந்து ஒரு பெண் அவனிடம் செல்லவேண்டும். மறுத்தால் அவனது தப்பான தொழில் செய்யும் எடுபிடிகளால் பிடித்துச் செல்லப்பட்டு சர்ச்சில் வைத்து பலாத்காரம் செய்யப்பட்டு கொல்லப்படுவார்கள். உயிருக்கு பயந்த சிலர் அந்த சர்ச்சிற்கு சென்று முந்தானை விரித்துவிட்டு வந்தார்கள். 

அப்படி சர்ச்சிற்கு சென்று முந்தானை விரித்து வந்தால் அன்று முதல் அவள் கிறிஸ்தவ மதத்தை ஏற்றவள் ஆனாள். அப்பெண்களின் கழுத்தில் சிலுவை மாலை அணிவிக்கப்பட்டது. பின்பு ஞாயிறு தோறும் அப்பெண்கள் சர்ச்சிற்கு செல்லவேண்டும். அப்படி முந்தானை விரித்தவர்கள் இப்போது சர்ச் போதகரின் முழுமையான சொத்து. பின் ஒருநாளில் குடும்பத்தில் உள்ளவர்கள் அனைவரையும் மதம் மாற்றுவார்கள்.

இப்போது உங்களுக்கே புரிந்திருக்கும் மலைக்கிராம மக்கள் பலர் எப்படி கிறிஸ்தவர்கள் ஆனார்கள் என்று.

சில நாட்களாக இந்த அராஜகம் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது. சிலர் மானம் காக்க குடும்பத்துடன் ஊரைவிட்டு ஓடிவிட்டார்கள். போக்கிடம் தெரியாதவர்களும், முந்தானை விலக்கிவிட்டு வந்தவர்களின் குடும்பங்களும் மட்டுமே இப்போது ஊரில் இருந்தது. போக்கிடம் தெரியாமல் தங்கியுள்ள குடும்பங்களில் பொம்மியின் குடும்பமும் ஒன்று.

அது ஒரு சித்திரை மாத பௌர்ணமி நாள். காலை கடந்து மதிய வேளை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. தாய் இல்லாததால் அவர்களுக்கு அன்று விரதநாள். சித்திரை பௌர்ணமி விரதத்திற்காக பொம்மி சமையல் செய்துகொண்டு இருந்தாள். விரதம் என்பதால் அழகன் இன்று வேட்டைக்கு செல்லவில்லை. சமையலுக்கு விறகு வெட்ட காட்டிற்கு சென்றுவிட்டான். அப்போதுதான் அந்த கிறிஸ்தவ பாதிரியின் எடுபிடி ஒருத்தி வந்தாள். அதாவது ஊழியக்காரி, பெயர் 'எமிலி'. அந்த ஊரில் எல்லா கேடுகெட்ட வேலைகளையும் அந்த எமிலி குடும்பம்தான் செய்யும். இப்போது ஊழியம் செய்யவும் ஆரம்பித்து விட்டார்கள். "பொம்மி நாளைக்கு உன்னோட முறை, நீதான் சர்ச் ஃபாதர்ட்ட போகணும்" என்று சொல்லி விட்டு சென்றாள்.

பொம்மிக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. சர்ச்சிற்கு சென்று அசிங்கப்பட்டு உயிர்வாழ்வதை நினைக்கக்கூட அவளுக்கு அருவருப்பாக இருந்தது. கிறிஸ்தவர்கள் பெயரில் அது ஞானஸ்தானம், பொம்மியின் பார்வையில் அது விபச்சாரம். பங்குத் தந்தையுடன் படுத்துவிட்டு, களங்கப்பட்ட உடலோடு கணவனிடம் செல்ல அவள் மனம் இடங்கொடுக்கவில்லை. அவள் ஒழுக்கமான தாய் தந்தைக்குப் பிறந்தவள். ஒழுக்கமான பரம்பரையில் வந்தவள். கண்டவனுடன் படுக்கையை பகிரவும், மதம்மாறவும் இழிபிறப்புக்கள் போல் அவளால் முடியவில்லை. பரமனை வணங்கிய கைகளால் பரதேசிகளை வணங்க அவள் மனம் ஒப்பவில்லை.

காட்டிற்குப் போன அழகன் வீட்டிற்கு வருகிறான். பொம்மியின் உடல் தீயில் கருகிப்போய் இருந்தது. தன் மானம் காப்பதற்காக, தன் குலத்தின் பெருமையை காப்பதற்காக, தன் கடவுளை வணங்குவேனே அன்றி வேறோர் இனத்தின் கயவனை வணக்க மாட்டேன் என்பதற்காக உயிர்துறந்தாள் பொம்மி. மானம் காக்க தீயில் கருகி உயிர் துறந்த பொம்மியின் உடலின் மானத்தை எங்கிருந்தோ பறந்துவந்த வெள்ளைச் சேலையொன்று காத்து நின்றது. 

எரிந்த நிலையில் இருந்த பொம்மியின் உடலைப் பார்த்து கதறி அழுதான். அவன் கதறல் கேட்டு உறவுகள் கூடியது. பொம்மியின் உடலை எடுத்துச் சென்று தீயில் ஆகுதியாக்கினார்கள். அவள் உடலை தீ இரண்டாம் முறை எரித்துக்கொண்டிருந்தது. அவள் உடல் எரிந்து கொண்டிருக்கும் போதே புறப்பட்டான் அழகன். அந்த கிறிஸ்தவ பங்குத்தந்தை உட்பட அவனது அடிபொடிகள் அனைவரையும் வெட்டிக் கொன்றான். அவன் கோபத்தின் வீரத்தின் முன்னால் கிறிஸ்தவர்களின் துப்பாக்கிகள் கூட தோற்றுப்போனது. பின் வெளியூரில் இருந்து கிறிஸ்தவ படைகளும் அதன் அடிமைக் கூட்டமும் ஊருக்குள் வந்து அராஜகம் செய்தது. அவை வருவதை அறிந்த அழகனும் உறவினர்களும் மலைக்காடுகளில் சென்று மறைந்து கொண்டார்கள். 

கிறிஸ்தவ காட்டுமிராண்டிகள் போனபின்னர் ஊருக்குள் வந்தார்கள். ஒழுக்கத்தின் மேன்மையை, உயிரைவிட ஒழுக்கம் மேலானது என்ற உண்மையை, தன் கடவுளை அன்றி அன்னிய நாட்டு குற்றவாளிகளை வணங்கக்கூடாது என்ற பெரிய படிப்பினையை அவர்களுக்கு உணர்த்தியவள் பொம்மி. அவர்கள் அனைவருக்கும் பொம்மி தெய்வமாக உயர்ந்து நின்றாள்.

பொம்மியின் அஸ்தியை கலசத்தில் இட்டு அதன்மேல் கோயில் அமைத்து வணங்கினார்கள். அவளின் மேன்மையும், ஒழுக்கமும் இறந்த பின்பும் அவள் மானத்தை காத்து நின்றது. இறந்த பின்னும் அவள் மானத்தை காத்த வெள்ளை ஆடையை அவர்கள் குலத்தின் அடையாளமாக மாற்றினார்கள். ஆண், பெண், குழந்தை, வயோதிபர் என்ற பேதமின்றி அனைவரும் வெள்ளை ஆடை மட்டுமே இன்று வரை அணிகின்றார்கள். குழந்தைகளின் தொட்டில் துணிமுதல் அரைநாண் கயிறுவரை வெள்ளை நிறம் மட்டுமே பயன்படுத்துகின்றனர். திருமணம் முதல் மரணம் வரை எல்லா நிகழ்வுகளுக்கும் வெள்ளை நிறம் மட்டுமே பயன்படுத்துகின்றனர். வருடாவருடம் சித்திரை பௌர்ணமியன்று பொம்மி அம்மன் கோவிலில் பொங்கல் வைத்து விழா எடுக்கின்றனர்.

எமது நாட்டின் ஒவ்வொரு குலதெய்வமும், ஒவ்வொரு பழக்க வழக்கங்களும் ஒரு வரலாற்று செய்தியை கடத்தும் முயற்சியே. இருக்கும் பலலட்சம் குலதெய்வங்களின் பின்னாலும் இப்படி ஒரு வரலாறு நிச்சயமாக உள்ளது. இந்த பொம்மி அம்மனை குலதெய்வமாக வழிபடும் மக்களை மதமாற்றம் செய்ய அக்கிராமத்தில் பல கிறிஸ்தவ சபைகள் இப்போது செயற்படுகின்றது. 

கிறிஸ்தவ மதமாற்றத்தின் நோக்கம் இனவழிப்பு செய்வது மட்டுமல்ல, தமது அராஜக வரலாற்றை மறைப்பதும் தான். அன்றைய பொம்மிகள் இன்றைய லாவன்யாக்கள் வடிவிலும் அன்றைய எமிலிகள் இன்றைய சகாயமேரிகள் வடிவிலும் இன்னமும் வாழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். எம் தமிழினத்தை அழிக்க அன்னிய உறவுகளில் எத்தனை இழிபிறப்புக்கள் பிறந்தாலும், தமிழ் மக்களை மக்களை கும்பகர்ண தூக்கத்தில் இருந்து எழுப்புவதற்காக, குலங்காக்கும் தெய்வங்களாக, பொம்மிகளும், லாவண்யக்களும் பிறந்து கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள்.

மதமாற்றம் இல்லை இனமாற்றம்

டேவிட் பிள்ளை : மதம் மாறினதுக்காக எங்களை எப்படி தமிழர் இல்லையென்று சொல்லுவிங்க புரோ? நாங்களும் தமிழ்ல தானே பேசறோம்!

நான்: லண்டன், அமெரிக்கா என்று அகதியா போன தமிழர்களும், அவங்களோட பிள்ளைகளும் அங்க போய் ஆங்கிலம் தானே பேசுறாங்க?

டேவிட் பிள்ளை : ம்ம்...

நான் : அவர்கள் இப்போ தமிழர்களா? ஆங்கிலேயர்களா?

டேவிட் பிள்ளை : இதென்ன கேள்வி. அவர்களும் தமிழர்தானே..?

நான் : தமிழ்ல பேசுனா தமிழர் என்றால் ஆங்கிலத்தில் பேசுறவுங்க ஆங்கிலேயர் என்றுதானே சொல்ல வேண்டும். ஏன் தமிழர் என்று சொல்றீங்க?

டேவிட் பிள்ளை: அது வந்து....🤔🤔🤔

நான் : லண்டன் அமெரிக்கா என்று போனாலும் கோயில்கள், விரதம் என்றும் பொங்கல், சிவராத்திரி, ஆடிப்பிறப்பு, தீபாவளி, வருசம் என்றும் தமிழர் வாழ்வியலில் ஒழுக்கமாக வாழுறதால மட்டுமே அவர்கள் தமிழர்களாக இருக்கிறார்கள்.

ஆனால் நீங்கள், தமிழர் வாழ்வியலை விட்டுட்டு யூத அடிமைகளாக, உங்களை நீங்களே விபச்சார சந்ததிகள், பாவிகள் என்று ஒத்துக்கொண்டு, எங்களுடைய தமிழர் மரபை கேவலமாக பேசி, தமிழர் தெய்வங்களை சாத்தான் என்று சீ... உங்களுடைய வாழ்க்கை ஒரு வாழ்க்கையா..?

டேவிட் பிள்ளை : நாங்கள் தமிழர் இல்லையென்றால் யார் புரோ?

நான் : உங்களுக்கு ஆணுமில்லாமல் பெண்ணுமில்லாமல் இருக்கிற அலிகளை பற்றி தெரியுமா? குதிரையும் இல்லாமல் கழுதையும் இல்லாமல் இருக்கும் கோவேறு கழுதை தெரியுமோ? அதுபோல தான் நீங்களும்..

டேவிட் பிள்ளை : 🤭🤭🤭

அழுகிய காதல்-ஷாஜகான் மும்தாஜ் வாழ்க்கை கதை

இன்றைய பாகிஸ்தானின் லாகூர் நகரில் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் 'ஷாஜகான்' என்ற அந்த விசித்திரமான குழந்தை பிறந்தது. பிறக்கும் போதே இளவரசர் என்றும் அரியணையின் அடுத்த வாரிசு என்றும் பிறந்தது அந்த குழந்தை. அவன் அவனது தந்தை ஜகாங்கிரின் 5வது பிள்ளை. அவனது தாய் ஜெகத் கோசனியின் மூத்த மகன். அவனுக்கு முன்பிருந்த எல்லா பிள்ளைகளும் பெண் பிள்ளைகள் என்பதனால் இவன்தான் அடுத்த மன்னன் என்று அன்றே முடிவானது. பிறந்த போது அவனுக்கு 'குர்ராம் சஹாபுதீன்' என்று பெயர் சூட்டினார்கள். 'ஷாஜகான்' என்பது பின்னர் அரியணைக்காக சூட்டிய பெயர்.

அந்த குழந்தை வளர்ந்து வரும் போது மிகவும் விசித்திரமான உருவத்தில் இருந்தது. அவனது தந்தை ஜகாங்கிர் மங்கோலிய துருக்கிய கலப்பினத்தில் வந்தவன். மங்கோலியா என்பது இன்றைய சீனாவின் வடக்கேயுள்ள நாடு. துருக்கி என்பது மத்தியகிழக்கு நாடுகளும், கிழக்கு ஐரோப்பாவும் என்பன சந்திக்கும் பகுதி.

வீங்கிய இமைகள், உள்ளே பதிந்து வெளியே உயர்ந்த கண்கள், செம்பட்டை பரட்டை என்று எல்லாம் கலந்த முடிகள், அகன்று நெளிந்து புடைத்த மூக்குகள், அரைகுறையாக வளர்ந்த தாடி என்று அவன் விசித்திரமான தோற்றத்தில் இருந்தான். இன்றைய ஆபிரிக்க பழங்குடியின கறுப்பர்கள், ஐரோப்பிய பழங்குடி எஸ்கிமோக்கள், சீனப் பழங்குடிகள் என்று எல்லாம் கலந்தால் எப்படி இருக்குமோ அப்படி ஒரு விசித்திரமான தோற்றத்தில் இருந்தான்.

ஜகாங்கிரின் இரண்டாவது மனைவி ஷாஜகானின் தாய் ஒரு ராஜபுத்திர வம்சத்து இளவரசி. ஆனால் அந்த ராஜபுத்திர வம்சத்தின் லட்சணத்தில் ஒன்றுகூட அவனிடம் இல்லை. 

அவனது தோற்றம் மட்டுமல்ல அவனது செயற்பாடுகளும் விசித்திரமான ஒரு ஜீவராசிபோலவே இருந்தது. அவன் சிறுவயதிலேயே அதீத பாலியல் இச்சையுடன் அலைந்தான். போதைப்பொருள் பழக்கத்திற்கு அடிமையானான். அவனது காமத்தை அவனைவிட குறைந்த வயதுடைய சிறுமிகளால் தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை. பதினைந்து வயதிற்குள் மூன்று திருமணம் செய்துவிட்டான். அவர்கள் மூவராலேயும் அவனது காமத்தை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. 

அந்த நேரத்தில்தான் அர்ஜுமன்ட் பானு பேகம் என்ற பெண்ணை சந்திக்கிறான் ஷாஜகான். இவள் பெர்சிய பிரபு ஒருவரின் பேத்தி. திருமணம் ஆனவள், கணவனும் பிரபுக்கள் குடும்பத்தில் பிறந்தவன்தான். அவளின் கண்கள் நிரப்பிய காமம். உப்பிய முகத்தில் கழுகுமூக்கு. பருத்த இடையில் பனங்கிழங்கு தொடைகள் என்று அவளது தோற்றமும். நடை, நளினம் என்று அவளின் அங்க அசைவுகளும் அவளின் அடங்காத காமத்தை பறைசாற்றி நின்றது. இருவரது காமமும் பற்றி எரிந்தது. அவள் தான் மணம் முடித்தவள் என்பதையே மறந்தாள். மானம், கலாச்சாரம், ஒழுக்கம் எல்லாம் அவர்களுக்கு ஏது? இருவரும் நிமிடங்கள், மணித்தியாலங்கள் கடந்து வெறியைத் தீர்க்க முனைந்தார்கள். அவர்களின் காமவெறி தீரவில்லை. இருவருக்கும் ஒருவரை ஒருவர் பிரியவும் மனமில்லை. இருவருக்கும் பற்றிய காமத்தில் அவளின் கணவன் மர்மமாக கொல்லப்படுகிறான். அவள் அந்தப்புரத்தில் ஐக்கியம் ஆகினாள்.

அவனின் காமத்திற்கு ஈடுகொடுக்க முடியாத மனைவிகள் வேண்டாப் பெண்டிர்கள் ஆனார்கள். அர்ஜுமன்ட் பானுவும் ஷாஜகானும் காமத்தில் கரைபுரண்டு ஓடினார்கள். அவள் மீதான மோகத்தில் அவளுக்கு மும்தாஜ் மஹால்(அரண்மனையின் மணிக்கல்) என்று பட்டம் சூட்டினான் ஷாஜகான். வருடாவருடம் அவர்கள் கையில் ஒரு பிள்ளை. பன்றி குட்டிபோடுவதுபோல் பிள்ளைகளைப் பெற்றுக்கொண்டே இருந்தாள் முட்டைக்கண்ணி மும்தாஜ். அவனும் விடுவதாக இல்லை, பிள்ளை கொடுப்பதை கடமையாகவே செய்தான்.

போதை, காமம், குழந்தைகள் என்று அவர்கள் காலங்கள் ஓடியது. அவளுக்கு முன்பும் மூன்று மனைவிகள். அவளுக்கு பின்பும் பல மனைவிகள். இவளை மிஞ்சிய சுகத்தை எவளாவது கொடுப்பாளா என்று பல பெண்களை அனுபவித்துப் பார்க்கிறான். ஆனால் அவளிடம் மட்டுமே ஏதோ ஒன்று அவனைக் கட்டிப்போட்டது. எத்தனையோ அழகிய கன்னிப்பெண்கள் அவன் அந்தப்புரத்திற்கு வந்து போனார்கள். ஆனால் அந்த பலபிள்ளை பெற்றவள்மேல் அவன் மோகம் தீரவேயில்லை.

காமத்தை மிஞ்சிய போதையை அதிகாரம் சிலவேளை உண்டாக்கிவிடும். காமத்தில் மூழ்கிக் கிடந்த ஷாஜகானுக்கும் அதிகார போதை உண்டாகிவிட்டது. தந்தையுடன் சேர்ந்து பல போர்களில் படைதிரட்டி சென்றவன், இப்போது தந்தைக்கு எதிராகவே படைதிரட்டி நின்றான். ஆனால் இறுதியில் தோற்றுவிட்டான். சாஷ்டாங்கமாக காலில் விழுந்து சரணடைந்தான். தந்தை அவனை மன்னித்தாலும் வீட்டுச் சிறையிலேயே வைக்கிறான். ஆனால் அடுத்த வருடமே அவன் தந்தை மர்மமான முறையில் இறக்க அரியணை அவன் வசமானது.

அரியணை ஏறியதும் தன் எதிரிகளை எல்லாம் தூக்கிலிட்டு கொல்கிறான். தன் மாற்றாந்தாயான நுர்ஜகானை சிறையில் அடைக்கிறான். அதன்பின் அந்தப்புரம் முழுவதும் பெண்களால் நிரப்புகிறான். எத்தனை பெண்கள் வந்தாலும் வயதான மும்தாஜை அவனால் விட முடியவில்லை. அவள் உடல்நலம் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டு இருந்தது. வைத்தியர்கள் இனி குழந்தை பெறவேண்டாம் என்று அறிவுரை கூறினர். ஆனால் ஷாஜகான் விடுவதாக இல்லை. வயது போனபின்பும், நோய்வந்து உடல் தளர்ந்தபோதும் அவளை விடுவதாக இல்லை. அவள் இப்போதும் பிள்ளை பெற்றுக்கொண்டே இருந்தாள். அவன் அரியணை ஏறி நான்கு ஆண்டுகளில் அவள் பதின்நான்காவது பிள்ளையைப் பெற தயாரானாள். வைத்தியர்கள் அவள் உடல்நிலையை சொல்லி எச்சரித்தனர். அவன் தானம் கொடுத்து கடவுளின் கணக்கை மாற்றப்பார்த்தான். அவள் முப்பது மணிநேரம் பிரசவ வலியால் துடித்தாள். குழந்தை பிறக்கவில்லை. இவன் பொன்னையும் பொருளையும் தானமாக அள்ளி வீசிக்கொண்டு இருந்தான். கடைசியில் மும்தாஜ் இறந்தே போனாள்.

ஷாஜகான் அவள் கொடுத்த இன்பத்தை மறக்க முடியாமல் தவித்தான். வயது போனபின்பும், நோய்வந்து வாட்டியபோதும் இவன் கேட்ட பொழுதுகளில் அவள் மறுத்ததே இல்லை. வைத்தியர்கள் எச்சரித்தும் அடங்காத காமத்தால் அவள் இறந்துவிட்டாள். பதின்னான்காவது பிள்ளைப்பேற்றில் உயிர்விட்ட காமக்கிழத்திக்கு கற்களால் கல்லறை அமைத்தான். அது அவனுக்கு திருப்தி தரவில்லை. ஆக்ராவில் உள்ள சிவாலயம் ஒன்றை இடித்து அந்த இடத்தை அவள் பெயரில் நினைவிடமாக மாற்றினான். சிவத்தை அகற்றிவிட்டு சிவாலயம் இருந்த இடத்தில் அவள் சவத்தைப் புதைத்தான்.

எது செய்தாலும் மும்தாஜ்மீதான அவன் காமம் தீரவில்லை. அவளின் சாயலில் அவளைவிட சற்று அழகாகவே இருந்தாள் ஜஹானாரா பேகம். இவள் சாஜகானுக்கும் மும்தாஜுக்கும் பிறந்த மூத்த மகள். அவளையே மனைவியாக்கினான் ஷாஜகான். தொட்டிலில் போட்டவளை கட்டிலில் போட்டு மதித்தான். மும்தாஜ் நினைவில் அடக்கிவைத்திருந்த காமம் எல்லாவற்றையும் பெற்ற மகள் என்றும் பாராமல் அவள்மீது தீர்த்தான். அந்த முறைதவறிய உறவை விமர்சித்தான் என்பதற்காக அவன் மகனான ஔரங்கசீப்பையே சிறையில் அடைத்தான். 

காலம் வேகமாக ஓடியது. சிவாலயத்தை உடைத்து சிற்றின்ப சிறுக்கியின் சவத்தை புதைத்த வினைப்பயன் விரட்டியது. அவன் பெற்ற பிள்ளைகளே பகைவர்கள் ஆனார்கள். இன்னோர் மனைவியின் மகனான நசிஃப் அதிகாரத்திற்காக கலகத்தில் ஈடுபட்டான். மும்தாஜின் மகனும் பட்டத்து இளவரசனுமான 'தாரா ஷிகோ'வை பொதுமக்கள் முன்னிலையில் தூக்கிலிட்டான். ஏனைய மனைவிகளின் புதல்வர்கள் அனைவருக்கும் ஒன்றுசேர்ந்து எதிர்த்தனர். ஷாஜகான் அரசை இழந்து நோயில் விழுந்தான்.

மகன்கள் செய்த கலகத்தால் இன்னோர் மகனான ஔரங்கசீப் சிறை மீண்டான். ஷாஜகான் ஆளமுடியாத நிலையில் நோய்வாய்ப்பட்டான் என்று சொல்லி ஆட்சியில் அமர்ந்தான். ஆனால் சிறிது நாட்களில் ஷாஜகான் உடல்நிலை தேறினான். ஆனால் ஔரங்கசீப் ஆட்சியை கொடுக்கவில்லை. வீட்டுச் சிறையில் ஷாஜகானை அடைத்தான். வீட்டுச் சிறைக்குள் தந்தையுடன் சேர்ந்து சல்லாபம் நடத்தினாள் மும்தாஜின் மகள் ஜஹானாரா பேகம்.

பெற்ற மகளுடன் சரசம்பண்ணியவாறு இருந்த ஷாஜகான் மீண்டும் மீளமுடியாத நோயில் வீழ்ந்தான். சிவாலயம் இடித்து சவத்தை புதைத்து கல்லறை கட்டியவன், காதல் என்று சொல்லி காமவெறி பிடித்து அலைந்தவன், பெற்ற மகளை பெண்டாட்டி ஆக்கியவன் அப்படியே அணுஅணுவாக அழுகினான். சீதபேதியால் உருச் சிதைந்தான். கடைசியில் சிந்தை கெட்டு இறந்து போனான்.

ஜீசஸ் (எ) யேசுவா பிறந்த கதை-தவறால் வந்த தவறுகள்

முன்னொரு காலத்தில் யூத நாட்டை ஏரோது என்ற சிற்றரசன் ஆண்டு வந்தான். ரோமானிய பேரரசிற்குட்பட்ட பல சிற்றரசுகளில் அவனது யூத நாடும் ஒன்று. அந்த பிரதேசத்தின் பூர்வீக மக்களான சமாரிய மக்கள் பல அரசுகளாக, மதங்களாக, இனங்களாக பிரிந்து சிதைந்து போய் இருந்தார்கள். அப்படி சிறிது காலத்திற்கு முன்பு புதிதாக உருவாகிய மதம் ஒன்றுதான் 'யெகுதா மதம்'. ஆனால் தமது ஆட்சி அதிகாரம் மற்றும் வக்கிரமான பிரச்சாரம் ஆகியவற்றால் கணிசமான யூத மக்கள் புதிய யெகுதா மதத்தவர்களாக தம்மை அடையாளம் காட்டிக் கொண்டார்கள். பலர் தமது அடையாளங்களை காப்பாற்ற சொந்த நாட்டைவிட்டு வெளியேறி சென்றார்கள். இப்படி மதம் மாறி யெகுதா மதத்தைப் பின்பற்றுபவர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் நாடுதான் இந்த யூத நாடு.

இந்த யெகுதா மதத்தவர்கள் தாங்கள் தான் சுத்தமும் அறிவும் மிக்க உலகின் உயர்ந்த மக்கள் என்றும், தாம் மட்டுமே இறைவனின் ஆசியையும் அருளையும் பெற்றவர்கள் என்றும் நம்பினார்கள். உலகில் உள்ள ஏனைய மக்கள் அனைவரும் விபச்சார சந்ததிகள் என்று இழிவுபடுத்தினார்கள். அவர்களின் வழிபாட்டு உரிமைகளை மறுத்து கொடுமைகளைச் செய்தார்கள்.

இவ்வாறான காலத்தில் ஒருமுறை பாபிலோனியர்கள் படையெடுப்பு செய்து யெகுதா மதத்தை ஏற்ற சமாரியர்கள் பலரை அடிமைகளாக பிடித்துச் சென்றார்கள். இப்போது யூத நாடு ரோம பேரரசின் கீழ் உள்ளது. அதனால் ரோமர்களின் ஆதிக்கம் வலுவாகவே உள்ளது. யெகுதாவை ஏற்ற பல சமாரியர்கள் ரோமர்களின் மத நம்பிக்கைகளை ஏற்றனர். ஆனால் இப்போதும் பல சமாரியர்கள் தமது பாரம்பரிய வழிபாட்டு நம்பிக்கையில் மறைவாக வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருந்தார்கள்.

அவ்வாறான பாரம்பரிய சமாரிய வம்சத்தில் வந்தவர்தான் சகாரியர். அழிந்து கொண்டிருக்கும் தமது பாரம்பரிய அடையாளத்தை எப்படியாவது மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்று போராடும் சிலரில் அவரும் ஒருவர். அவர் அவர்களின் ஆலயம் ஒன்றின் மதகுரு. ஆனால் அந்த ஆலயம் யூத நாட்டில் இல்லை. யூத நாட்டில் இருந்து அகதிகளாக போயுள்ள சமாரியர்கள் அதிகமாக வாழும் அபிஜா பிராந்தியத்தில்தான் அவரின் ஆலயம் உள்ளது.

தமது மதத்தைப் பாதுகாக்க என்று முழுநேரமாக வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்து செயற்பட்டார் சகாரியர். சகாரியருக்கு இப்போது மிகவும் வயதாகிவிட்டது ஆனாலும் அழிந்து கொண்டிருக்கும் தமது அடையாளங்களை எப்படியாவது மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவரை செயலாற்ற வைத்தது. சகாரியர் ஆசாரிய குலத்தை சேர்ந்தவர். ஆனால் வேறு குலத்தை சேர்ந்த எலிசபெத்தை உறவினர்களின் எதிர்ப்பை மீறி மணமுடித்திருந்தார். அவரது மனைவி எலிசபெத் யூத நாட்டின் கலீலியில் இருக்க அவரைப் பிரிந்து, பலநூறு மைல்கள் கடந்து அபிஜா பிராந்தியத்தின் மதத்தலைவராக பணியாற்றி வந்தார். எலிசபெத்திற்கும் வயதாகிவிட்டது. திருமணம் முடிந்து பல ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டது. இருவரும் முதுமையை அடைந்துவிட்டாலும் இருவருக்கும் குழந்தைகள் இல்லை.

இப்படி கணவன் மதத்தைக் காக்க சென்றபோது தனிமையில் இருந்த எலிசபெத்திற்கு தவறான இளைஞர்கள் சிலரின் சகவாசம் கிட்டுகிறது. அவளது குலம், தனிமை, வயதாகியும் தீராத காமம், ஒழுக்கமின்மை எல்லாம் சேர வயதுகளை, இனத்தை கடந்து பலருடன் இணையவைத்தது. ஆனால் அனைத்தையும் இரகசியமாக வைத்திருந்தாள். அவள் பழக்கவழக்கங்கள் வயதாகியும் ஒருசிலருடன் தொடர்ந்தது. அப்படி பழக்கத்தை தொடர்ந்த ரோமானிய இளைஞன் ஒருவனால் எலிசபெத் கர்ப்பம் அடைந்துவிட்டாள்.

இந்த வயதில் இப்படி நடக்கும் என்று யார்தான் எதிர்பார்ப்பார்கள். அவர்கள் இருவரும் கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. கர்ப்பம் தரிக்கக்கூடிய வயதினைக் கடந்து இத்தனை ஆண்டுகள் கழித்து கர்ப்பம் தரித்ததால் எலிசபெத் ஒருவகையில் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். ஆனால் இன்னொரு வகையில் பயமும் பிடித்துவிட்டது. "வெளியூரில் இருந்து கணவன் வரும்போது என்ன சொல்வது? வயாதான காலத்தில், கணவனும் இல்லாமல் கர்ப்பம் என்றால் ஊரார் என்ன சொல்வார்கள்!" இப்படி பலவாறாக யோசித்துவிட்டு அந்த ஊரில் உள்ள வயதான ஜெகுதா மதகுரு ஒருவனிடம் சென்று இதற்கு உபாயம் கேட்டாள். அவன் மிகவும் தந்திரக்காரன். அவன் இவளுக்கு ஏற்கனவை பலமுறை அறிமுகம் ஆனவன். அவனால் முடியாதது எதுவும் இல்லை என்று அவள் நம்பினாள். அந்த நம்பிக்கை ஓரளவு சரியாகத்தான் இருந்தது. 

அந்த மதகுரு உபாயமாக ஒரு திட்டம் தீட்டினான். யாராவது ஒருவனை தேவதூதர் வேடமிட்டு சகாரியரிடம் அனுப்புவது என்றும் கடவுளின் வாக்குஎன்று கூறி அவனை நம்பவைப்பது என்பதும் அவனது திட்டம். திட்டம் முடிவானது, ஆனால் அவ்வளவு தூரம் பயணம் செய்ய யாருக்கு பாதை தெரியும் என்று சிந்தித்த யெகுதா மதகுரு அதற்கான உபாயத்தையும் கூறினான். யூத நாடு ரோமானிய பேரரசின் கீழ் இருப்பதால் அவர்களின் போர்வீரர்கள் விடுமுறையில் வீடு சென்று வருவது வழக்கம். அப்படி வீடுசெல்லும் ஒருவனை பிடித்துவிட்டால் காரியம் கச்சிதமாக முடிந்துவிடும் என்று கூறினான்.

அதற்காக பலரை அணுகினார்கள். அவர்களில் ஒருவன் அப்படி செல்வதற்கு சம்மதம் தெரிவித்து வந்தான் . அவன் பெயர் திபெரியுஸ் யூலியஸ் அப்டெஸ் பந்தேர். இவன் பல ஆயிரம் மைல்கள் கடந்து ஜேர்மனியில் இருந்து வந்து ரோமானிய படையில் பணியாற்றுபவன். இவனுக்கு சில நூறு மைல்களில் இருக்கும் அபிஜாவிற்கு செல்வது சாதாரண விசயம்.மதகுருவும் எலிசபெத்தும் அவனை பரீட்சித்துப் பார்க்க விரும்பினார்கள். அவன் கேட்ட கூலியும், இவன் சகாரியரிடம் சென்று ஏமாற்றும் தகுதியுடையவனா என்ற சந்தேகமும் அவனை பரீட்சித்துப் பார்க்க வைத்தது. அதற்கு அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்த நபர்தான் மேரி.

மேரி எலிசபெத்தின் கணவன் சகாரியாவின் உறவுக்காரப் பெண். நசரேத்தில் இருக்கிறாள். சிறுவயதில் ஆலயம் ஒன்றுக்கு தேவரடியாளாக நேர்ந்து விடப்பட்டவள். அவர்களின் இன வழக்கத்தின்படி பதின்நான்கு வயதிற்கு மேல் ஆலயத்தில் இருக்க முடியாது. அதனால் அந்த ஆலயத்தின் குரு யோசப் என்பவருக்கு மணமுடித்து கொடுக்க நிச்சயித்து வீட்டிற்கு அனுப்புகிறார். யோசப் மேரியிலும் பலவயது முத்தவன். தச்சுத் தொழில் செய்துவந்தான். கடின உழைப்பாளி.அதனால் தமது ஜாதிக்குள் மணமுடிக்க வேண்டும் என்று முதியவனான யோசப்பிற்கு நிச்சயம் செய்தார்கள்.

பந்தேர் பரீட்சைக்கு அனுப்பப்பட்டான். முதலில் அந்தப் பெண் மேரியை ஏமாற்ற வேண்டும். இந்தச் சிறுமியே நம்பாவிட்டால் இவனால் எப்படி வயதான அனுபவமிக்க மதகுரு சகாரியரை நம்பவைக்க முடியும்? பந்தேர் நசரேத்திற்கு சென்று மேரியின் இருப்பிடத்தை கண்டுபிடிக்கிறான். பின்னர் அவள் நம்புமாறு தேவதை வேடம் ஒன்றை ஆடைகள், ஒப்பனைகள் மூலம் உண்டாக்குகின்றான். பின் அவள் தனிமையில் இருந்த ஒருவேளையில் அவள்முன் தோன்றி "நான் நம்பிக்கையின் தேவதூதன்" என்று தன்னை அறிமுகம் செய்கின்றான். அவளைப் பார்த்தவுடன் அவன் மனதில் ஆசை உண்டாகிவிட்டது. அவளின் இளமையும் வனப்பும் அவளை அடையவேண்டும் என்று தூண்டியது. வந்த வேலையை மனதில் வைத்து ஆசையை கட்டுப் படுத்தினான். பின்னர் அவளிடம் "வாழ்த்துக்கள், நீ யாரை மிகவும் விரும்புகிறாயோ, அந்த கடவுள் உன்னுடனேயே இருக்கிறார்!" என்றான். 

மேரி அவனுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்டு பயந்தாள். இது என்ன வகையான வாழ்த்து என்று யோசிக்கலானாள். அவளின் சிந்தனையைக் கலைத்த பந்தேர் "நீ கடவுளின் விருப்பத்திற்குரியவளாக அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளாய், நீ கர்ப்பவதியாகி ஒரு மகனைப் பெற்றெடுப்பாய், அவனை யேசுவா என்று அழைப்பாயாக, அவன் கடவுளின் குமாரன் என்று அழைக்கப்படுவான், டாவிட்டின் சிம்மாசனத்தை தேவன் அவனுக்கு அளிப்பார், அவன் ஜேக்கப்பின் வம்சத்தை முடிவின்றி ஆண்டிருப்பான்" என்று அவள் ஆசையை தூண்டும் வகையில் கூறினான்.

மேரியால் நம்பமுடியவில்லை, "நானோ திருமணம் முடிக்கவில்லை. நான் இப்போதும் கன்னியாகவேதான் இருக்கிறேன், அது எப்படி சாத்தியமாகும்?" என்று கேட்டாள். 

அதற்கு அவன் "தேவனால் முடியாதது எதுவுமில்லை, உனது உறவுக்காரப் பெண்மணியான எலிசபெத் முதுமையில் ஒரு குழந்தையைப் பெறப் போகிறார். கர்ப்பம் தரிக்கவே முடியாது என்று கூறப்பட்ட அவள் இப்போது ஆறாவது மாதத்தில் உள்ளாள்" என்றான்.

இப்போது மேரிக்கு அவன்மேல் ஓரளவு நம்பிக்கை வந்தது. "நான் ஒரு தேவரடியாள், உங்கள் வார்த்தைகள் எனக்கு நிறைவேறட்டும்" என்றாள். அவள் நம்பிவிட்ட திருப்தியில் அங்கிருந்து புறப்பட்டான் பந்தேர்.

அவன் போய்விட்டான், ஆனால் மேரிக்கு சந்தேகம் முழுவதுமாக போகவில்லை. யாருக்கும் சொல்லாமல் யூதாவின் மலை நாடான கலீலிக்கு புறப்பட்டாள். கலீலியில் உள்ள சகாரியரின் வீட்டிற்கு சென்றாள். அங்கு உண்மையிலே எலிசபெத் கர்ப்பமாகவே இருந்தாள். அவளின் கர்ப்பத்தைப் பார்த்ததும் வந்தது தேவ தூதன் என்றே நம்பிவிட்டாள். எலிசபெத்திடம் வாழ்த்து சொல்லிவிட்டு, தேவதூதன் தனக்கும் இறைவனால் குழந்தை கிடைக்க இருப்பதாக கூறியதாக அப்பாவியாக கூறினாள். 

சிறுமி மேரியின் வார்த்தைகள் எலிசபெத்தை நகைப்புற செய்தாலும் பந்தேர் சிறப்பாக நடித்து ஏமாற்றியதை நினைத்து மகிழ்ந்தாள். இவன்தான் தனது கணவன் சகாரியரை ஏமாற்ற பொருத்தமானவன் என்றும் நினைத்துக் கொண்டாள்.

மேரி சகாரியரின் வீட்டிற்கு வந்த அன்று மாலையிலேயே பந்தேரும் வந்தான். பந்தேர் வேடம் எல்லாவற்றையும் களைந்து விட்டு வந்ததால் மேரியால் அவனை அடையாளம் காண முடியவில்லை. மேரியைக் கண்டதும் பந்தேரின் மனது சபலத்தில் மூழ்கியது. எலிசபெத்தை தனிமையில் அழைத்து தான் மேரியை ஏமாற்றிய பொய்யை கூறி அதை தானே நிறைவேற்ற அனுமதிக்க வேண்டும் என்றும், அவளை அவ்வாறு தனக்கு அனுபவிக்க தந்தால் தனக்கு ஊதியமே தேவையில்லை என்றும் கூறினான். 

எலிசபெத்திற்கு வேறு வழியே இல்லை. அவன் கேட்ட கூலியை எப்படி கொடுப்பது என்று யோசித்துக் கொண்டு இருந்தவளுக்கு இது நல்ல வாய்ப்பாக அமைந்தது. அவன் ஆசைக்கு அனுமதி கொடுத்தாள். அவன் யோசனைப்படி மேரி தூங்கச் செல்லும் முன்னர் பாலில் சிறிது மயக்க மருந்தைக் கலந்து கொடுத்தாள் எலிசபெத். மேரி மயங்கிய பின்னர் பந்தேர் வந்து அவளை அனுபவித்து விட்டு செல்வான். சிலநாட்கள் இது தொடர்ந்தது. மேரிக்கு இது கனவா நிஜமா என்று பிரித்துப் பார்க்க முடியவில்லை. ஆனால் அதுகூட அவளுக்கு ஒரு நல்ல உணர்வாகத்தான் இருந்தது. எலிசபெதிற்கோ கணவனைச் சென்று எப்படியாவது ஏமாற்ற வேண்டும் என்ற அவசரம். பந்தேருக்கோ மேரிமை விட்டுச் செல்ல மனமிலாத சரச மோகம்.

 "நீ அபிஜாவிற்கு சென்று திரும்பும் வரையில், அவள் இங்கேயே இருப்பாள். நீ வந்து அவளை அனுபவிக்கலாம்" என்று எலிசபெத் அவனுக்கு வாக்குக் கொடுத்தாள். எலிசபெத் கொடுத்த வாக்கின் பின் அவன் அபிஜாவிற்கு புறப்பட்டு போனான்.

அபிஜாவிற்கு சென்றவன் சகாரியரின் நாளாந்த நடவடிக்கைகளை கவனமாக உளவு பார்த்தான். பின்னர் ஒருநாள் பூசை செய்வதற்காக சகாரியா தூபம் போட்டுக்கொண்டு கோயிலின் உட்புறம் சென்றார். மக்கள் பலர் ஆலயத்தின் வெளிமண்டபத்தில் நின்று பாடல்களைப் பாடியவாறு வழிபட்டனர். தூபம் போட்டுக்கொண்டு உள்ளே சென்ற சகாரியர் முன் வலதுபுறம் உள்ள வாயிலுக்குள்ளால் தூப புகைகளுக்குள்ளாக தோன்றினான் பந்தேர். அவனை கண்டதும் பயந்துவிட்டார் சகாரியர். யூதர்கள் இங்கும் கொல்வதற்காக ஆள் அனுப்பிவிட்டார்கள் என்றே நினைத்தார். 

சகாரியர் பயப்படுவதை உணர்ந்த பந்தேர் அவர் பயந்து கூச்சலிட்டால் எல்லாம் பிழைத்துவிடும் என்று உணர்ந்தான். உடனே "பயப்படாதே சகாரியா! உன் வேண்டுதல்கள் கடவுளால் கேட்கப்பட்டது, உன் மனைவி எலிசபெத் விரைவில் குழந்தை ஒன்றை பெற்றெடுப்பாள். அவனை ஜான் என்று அழைப்பாயாக" என்றான்.

சகாரியா மனதில் பயம் குறைந்து குழப்பம் அதிகரித்துவிட்டது. சகாரியரால் இந்த வார்த்தைகளை நம்ப முடியவில்லை. இவன் எதற்காக இப்படி பேசுகிறான் என்பது அவருக்கு புரியவில்லை. பந்தேர் சகாரியரின் சிந்தனையை குழப்பி அவரது ஆசையைத் தூண்டினான். "பிறக்கும் குழந்தை பலருக்கு மகிழ்வைத் தருவான். அவன் ஒருபோதும் மதுபானங்களை அருந்த மாட்டான். சமாரிய மக்களில் அநேகரை உண்மையான தேவனான ஏலிஜை நோக்கி அழைத்துவருவான்" என்று ஆசையை தூண்டினான்.

 சகாரியாவுக்கு இந்த வார்த்தைகள் சந்தோஷத்தை கொடுத்தது. அவர் இதற்காகத்தானே, இத்தனை ஆண்டுகளாக இந்த வயதிலும் கஷ்டப்படுகிறார். ஆனால் அவரால் நம்ப முடியவில்லை. "நாங்கள் இருவரும் முதுமையை அடைந்தவர்கள். என் மனைவி எலிசபெத் நீண்ட காலமாக தனிமையில் இருக்கிறார். இது எப்படி சாத்தியமாகும்? இதை நான் எப்படி நம்புவது?" என்று கேட்டார்.

அதற்கு பந்தேர் சொன்னான் " நான் நம்பிக்கையின் தேவதை, நான் கடவுளின் முன்னால் நிற்கிறேன். அத்துடன் இந்த நல்ல செய்தியை உங்களிடம் சொல்வதற்காகவே அனுப்பப்பட்டேன்.நீங்கள் இப்போது மௌனமாக இருங்கள். யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம். ஏனெனில் நீங்கள் இந்த வார்த்தைகளை நம்பவில்லை. ஆனால் குறித்த ஒரு நேரத்தில் இவற்றை நம்புவீர்கள்" என்று கூறிவிட்டு சகாரியாவுடன் உரையாடலை தொடராமல் சென்றுவிட்டான்.

கோயில் உள்ளே சென்ற சகாரியாவை காணாமல் வெளியே மக்கள் காத்துக்கொண்டு நின்றார்கள். வெளியே வந்த சகாரியா அவர்கள் யாருடனும் எதுவும் பேசவில்லை. உள்ளே ஏதோ ஒன்றை பார்த்து குழம்பிப்போய் இருப்பது அவரது முகக்குறிப்பில் தோன்றியது. 

பந்தேர் கலீலிக்கு திரும்பி எலிசபெத் வீட்டிற்கு வந்தான். தினமும் எலிசபெத்தின் அனுசரணையில் மேரியை அனுபவித்து இன்பமடைந்தான். மேரிக்கு இப்போது ஏனோ சந்தேகம் வந்துவிட்டது. ஒருநாள் எலிசபெத் கொடுத்த பாலினை குடிக்காமலேயே ஊற்றூவிட்டு தூங்கச் சென்றாள் மேரி. தூங்குவது போல நடித்தாள். அப்போதுதான் தினமும் தனக்கு நடப்பதை உணர்ந்தாள். அவள் தூங்கச் சென்ற சிறிது நேரத்தில் பந்தேர் உள்ளே வந்து மேரியை அனுபவிக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். மேரிக்கும் அது பிடித்திருந்ததால் எதுவும் சொல்லவில்லை. வயதான யோசப்பை மணமுடித்தால் இவ்வளவு இன்பம் கிடைக்காது என்பதால் பேசாமல் விட்டுவிட்டாள். அவ்வாறு மேரி எலிசபெத்தின் வீட்டில் மூன்று மாதங்கள் தங்கினாள். அதனால் அவள் வயிற்றில் குழந்தை உண்டாகியிருந்தது.

அப்போதுதான் சகாரியர் தனது சேவையை முடித்துக்கொண்டு வீடு திரும்பினார்.கலீலிக்கு சகாரியர் வந்ததும் இனி அங்கு இன்பம் அனுபவிக்க முடியாது என்பதால் மேரியும் நசரேத்திற்கு திரும்பி வந்துவிட்டாள். சகாரியர் கலீலிக்கு வந்து சில வாரங்களில் எலிசபெத் ஆண் குழந்தை ஒன்றை பெற்றெடுக்கிறாள். அதற்கு அவர்களின் பூர்வீக மரபின்படி சகாரியரின் தந்தையின் பெயரைச் சூட்ட முடிவு செய்தனர். ஆனால் அதை மறுத்த எலிசபெத் ஜோன் என்றே பெயர்சூட்டினாள். உறவினர்கள் அனைவரும் இப்படி ஒரு பெயர் எமது குலத்திலேயே வைப்பதில்லை என்றனர். ஆனால் எலிசபெத் யார் பேச்சையும் கேட்காமல் ஜோன் என்றே அழைத்தாள்.

மேரி கர்ப்பமாக உள்ள விடையம் நிச்சயம் செய்யப்பட்ட யோசப்பிற்கு தெரிகிறது. அவளின் இந்த செயலை அவனால் ஏற்க முடியவில்லை. ஆனால் அவனுக்கு இந்த வயதான காலத்தில் இவளைவிட்டால் இவ்வளவு இளவயது பெண் எப்படி கிடைப்பாள்? அதனால் சகித்துக் கொண்டான்.

அன்றைய சட்டத்தின்படி ஒரு பெண் கணவனில்லாமல் கர்ப்பம் தரித்தால் தெருவில் நிறுத்தி கல்லால் எறிந்து கொன்றுவிடுவார்கள். யோசெப்பின் இளகிய மனம் அவள் கொல்லப்படுவதற்கு இடங்கொடுக்கவில்லை. தனது குலத்தை சேர்ந்த அவள் அறியாத வயதில், உணர்ச்சி வேகத்தில் தவறு செய்ததை உணர்ந்தார். கடவுள் பிள்ளை கொடுத்ததாக அவள் சொன்ன பொய்யை நம்புவதாக நடித்தார். ஆனால் சமூகம் அவர்களை விட்டுவைக்கவில்லை. அவர்கள் அங்கிருந்து தப்பித்து ஓடவேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார்கள். அன்றிலிருந்து அவர்களின் ஓட்டம் தொடங்கியது. தப்பித்து இருப்பதற்கு இடந்தேடி பல ஊர்களுக்கு அலைந்தார்கள். யாரும் அவர்களை ஏற்கவில்லை.

நசரேத்தில் இருந்து பல மைல்கள் தொலைவில் உள்ள நகரம் ஜெருசலேம். ஜெருசலேமின் புறச்சேரிப் பகுதியே பெத்லகேம். கொலை செய்யப்படுவதில் இருந்து தப்பிப்பதற்காக மேரியை அழைத்துக்கொண்டு இறுதியில் பெத்தலகேமிற்கு வருகிறார் யோசெப். அவர்களுக்கு அங்கேயும் தங்குவதற்கு இடம் கிடைக்கவில்லை. இறுதியில் மாடு அடுகளை மேய்க்கும் இடையர்கள் சிலர் அது மேய்ச்சல் காலமாக இருந்ததால் தொழுவம் ஒன்றை தங்குவதற்காக தொடுத்தனர். அந்த மாடு ஆடுகளை அடைக்கும் தொழுவத்திலேயே மேரிக்கு குழந்தையும் பிறந்தது. அந்த குழந்தைக்கு யேசுவா என்றே பெயரும் சூட்டப்பட்டது.

எலிசபெத் தான் விட்ட தவறை நியாயப்படுத்த இன்னோர் தவறைச் செய்தாள். அதனால் இன்று மேரி என்ற எதுவும் தெரியாத சிறுமி தவறானவளாக யோசெப் முன்னும் உலகத்தின் முன்னும் களங்கப்பட்டு நின்றாள். யோசப் தப்புப் பண்ணிய மேரியைக் காப்பதற்காக முனைந்தான், அதனால் தன் வாழ்விடம் விட்டு அகதியாக அலைந்தான்.

தவறை மறைக்க இன்னோர் தவறைச் செய்வது தவறுகளின் பெருக்கத்திற்கே உதவும். தவறுகள் நடக்காதிருக்க உதவாது. தவறானவர்களை காப்பாற்ற முனைபவர்களும் தவறிற்கான பலனை அனுபவிக்க நேரிடுகிறது.. இது மறுக்க முடியாத வாழ்வியல் நீதியாகும்...

(அந்த குழந்தையின் எதிர்காலம் எவ்வாறு இருந்தது?)

தொடரும்....

உலகின் புதிய மதம்- சிறுகதை

'மதுஸ்துவம்' இப்போது உலகில் மிகவும் வேகமாக வளர்ந்து வரும் மதம். இந்த மதத்தை பின்பற்றுபவர்கள் தமது மதத்தைப் பரப்புவதற்காக புதிய புதிய வழிமுறைகளை பின்பற்றி வேகமாகப் பரப்பி வருகின்றனர்.

இந்த புதிய மதம் உருவாகியே சில ஆண்டுகள்தான் ஆகின்றது. ஆனால் அதன் வளர்ச்சி எண்ணமுடியாத அளவு அபரிமிதமானது.

மதுஸ் இலங்கையின் 'மாகந்துர' எனும் கிராமத்தில் பிறந்தவன். பன்னிரண்டு வயதிலேயே வீட்டைவிட்டு ஓடிவிட்டான். அவனுக்கு சிறுவயது முதலே சவாலான விடயங்களை செய்வதும், மக்களின் பாரம்பரிய வழிமுறைகளை மறுதலிப்பதுமே வழக்கமாக இருந்தது. பன்னிரண்டு வயதில் வீட்டை விட்டு ஓடிப்போனவன் 32 வயதில்தான் உலகுக்கு மீண்டும் அறியப்பட்டான். அதுவரையில் அவன் நிழலுலக ராஜ்ஜியம் ஒன்றையே ஆண்டுவந்திருக்கிறான்.

12 வயதில் ஓடிப்போனவனுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்தது கள்ளச்சாராயம் விற்கும் குடும்பம் ஒன்றுதான். மூன்று வேளை உணவும், படுக்க இடமும் கிடைத்தது. வீட்டில் இருந்தது போல் பள்ளி செல்லும் கொடுமையோ, படி படி என்ற துன்புறுத்தலோ இல்லை. நின்மதியான வாழ்க்கை. கள்ளச்சாராயம் விற்கும் இடத்தை பிடிப்பதற்கு பொலீசார் வந்துவிடலாம் என்பதால், பொலீசார் வருகிறார்களா என்று பார்ப்பது மட்டுமே அவன் வேலை. அதனால் பொலீசார் என்றாலே அவனுக்கு அப்படி ஒரு வெறுப்பு.

கள்ளச்சாராயம் காச்சுவதிலும் சிறுவயதிலேயே தேறிவிட்டான். அப்போதே அவனுக்கு கஞ்சா வியாபாரிகள் சிலரின் தொடர்பும் கிடைக்கிறது. தங்கி இருக்கும் வீட்டார் கள்ளச்சாராயம் விற்க 'மதுஸ்' கஞ்சா விற்க ஆரம்பித்துவிட்டான். சிறிது நாட்களிலேயே அவன் கைகளில் லட்சங்களில் பணம் புரள்கிறது. குடி, கும்மாளம் என்பதே அவன் வாழ்க்கை என்றானது. பருவத்தின் மாற்றமும், கைநிறைந்த பணமும் பல விலைமாதர்களை அவனுக்கு விருந்தாக்க வைத்தது. 

இருபது வயதுக்குள் தொழிலின் அடுத்த பரிணாமத்தை அடைந்தான். இப்போது கஞ்சா கடந்து கொகைன், கரோயின் என்று விரிவடைந்திருந்தது அவன் தொழில். இப்போது நான்கைந்து விபச்சார விடுதிகள் கூட அவனுக்கு சொந்தமாக இருந்தது. அவனுக்கும் சவால்கள் இல்லாமல் இல்லை. அவனுக்கு சிறுவயது முதலே பொலீசாரைப் பிடிக்காது. இப்போது வரையில் அவனை எதிர்த்து தொழில் செய்தவர்கள் முதல், பொலீசார் வரை பலபேரைக் கொன்று விட்டான். அவனது நிழல் உலகில் அவன்தான் ராஜா. அவனை எதிர்த்தவர்கள் யாரையும் அவன் விட்டு வைப்பதில்லை.

முப்பது வயது கடந்தது. அவன் இப்போது சர்வதேச அளவில் கோலோச்ச ஆரம்பித்திருந்தான். கடல் கடந்து, நாடு கடந்து, அவன் வியாபாரம் விஸ்தரிப்பு செய்யப்பட்டது. 32 வயதில் அவன் செய்த இரண்டு கொலைகளே அவனை உலகுக்கு மீண்டும் அடையாளம் காட்டியது. தன் தொழிலுக்கு பிரச்சினையாக இருந்ததால் ஒரு பொலீஸ் அதிகாரியையும், அரசியல் தலைவர் ஒருவரையும் சுட்டுக் கொன்றுவிட்டான். 

பிரச்சினை பெரிதாகி விட்டது. பொலீஸ் எப்படியாவது இவனை பிடிக்க வெறிபிடித்து அலைந்தது. தப்பித்து ஓடி துபாய்க்கு சென்றுவிட்டான். விடாது கருப்பாக தொடர்ந்தது பொலீஸ். துபாயில் வைத்தே கைதுசெய்து விமானத்தில் ஏற்றி இலங்கைக்கு கொண்டு வந்தது.

சட்டத்தின் முன் நிறுத்தி தூக்குத் தண்டனை வழங்க துரித கதியில் செயலாற்றியது அரசு. தூக்குக் கயிற்றில் தொங்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தான் மதுஸ். பொலீசாருக்கு பொறுமையில்லை. இவன் சிறையை உடைத்து தப்பித்து விடலாம் என்று கருதினார்கள். இவனின் விபச்சார விடுதி அமைந்துள்ளது பண்ணை ஒன்றுக்கு மறைத்து வைத்த கைக்குண்டு ஒன்றை எடுப்பதற்காக என்று அழைத்துச் சென்றார்கள். பொலீசாரை கைக்குண்டால் தாக்க முனைந்ததாக கூறி சுட்டுக் கொன்றார்கள்.

'மதுஸ்' என்கவுண்டர் செய்யப்பட்ட செய்தி அவன் ஆதரவு போதை வியாபாரிகள், விபச்சாரிகள் என்று பலரையும் கண்ணீர் சிந்த வைத்தது. ஆனால் மக்கள் பலரும் மகிழ்ந்தார்கள்.

அவன் பல குடும்பங்களை சீரழித்து வாழ்ந்தாலும், அவனால் பயன்பெற்றவர்களும், வாழ்ந்தவர்களும் கூட இருந்தார்கள். அவர்களின் மனதில் அவன் தேவனாக நின்றான். அவனது விபச்சார விடுதியில் இருந்த விபச்சாரிகள் சிலரும், அவனது போதைப் பொருள் வியாபாரிகள் சிலரும், அவனை வணங்கி தங்கள் தொழிலை செய்தார்கள். தம் குழுவில் உள்ள ஏனையவர்களையும் அவ்வாறே செய்ய ஊக்குவித்தார்கள். என்ன இருந்தாலும் அவர்களின் இந்த வாழ்க்கை, நிழலுககை ஆண்ட மதுஸ் கொடுத்ததல்லவா? அவர்களின் நிழலுலக ஆண்டவன் அவன். அவர்கள் கண்ணால் கண்ட மெய்யான தேவன் அவன். அவர்களால் வேறோர் தெய்வத்தை, கற்பனைகூட செய்து பார்க்க முடியவில்லை.

இப்போது மதுஸை வணங்குபவர்கள் அதிகரித்திருந்தார்கள். அவர்களின் வெளிநாட்டு போதைவஸ்து முகவர்கள், அவன் சென்ற இடங்களில் சல்லாபித்த விபச்சாரிகள் என்று பலரும் வணங்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்கள் அனைவரும் ஒரு புதிய மதமாக உருவாகி இருந்தனர். அவர்கள் தமது மதத்தின் புனித அடையாளமாக 'தூக்குக் கயிற்றை' அடையாளப்படுத்தினர். வீட்டு வாயில்களில், தமது வழிபாட்டு இடங்களில் தூக்குக் கயிற்றை அடையாளமாக வைத்தனர். மதுஸ் தமக்காக, தமது சுபீட்சமான வாழ்வுக்காக தூக்குக் கயிற்றை சுமக்க இருந்தது தியாகம் என்று பெருமை கொண்டனர்.

மதுஸ் தூக்குக் கயிற்றை நோக்கி இருந்தாலும், கடைசியில் என்கவுண்டர் செய்யப்பட்டு துப்பாக்கி தோட்டாவாலேயே கொல்லப்பட்டான். அதனால் அவர்கள் துப்பாக்கி தோட்டாவையும் தமது புனித அடையாளமாக ஏற்றுக் கொண்டனர். தோட்டாக்களை தமது கழுத்தில் அணிந்து கொண்டனர். துபாயில் வைத்து கைதுசெய்யப்பட்டு பண்ணையில் வைத்து துப்பாக்கியால் கொல்லப்பட்டது வரையான காலப்பகுதியை வருடாவருடம், தோட்டாவின் பாடுகள் என்று கொண்டாடினர். அவர்களின் வழிபாட்டு தலங்களில் உண்மையான ஆண்டவன் மதுஸின் இரத்தம் என்று கள்ளச்சாராயமும், ஆண்டவர் மதுஸின் தூய ஆவி என்று கஞ்சாப் புகையும் இழுக்க வழங்கப்பட்டது.

அவர்களின் மதத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் அனைவரும் வருடாவருடம் விபச்சார விடுதிப் பண்ணையில் ஒன்றுகூடினர். வெளிநாடுகளில் இருந்தும் அந்த இடத்திற்கு புனித யாத்திரை வந்தனர். அவர்களின் மத வழிபாட்டுத் தலங்கள் நாடுகள் கடந்து கிராமங்கள் நகரங்கள் என்று பரவியது. உலகெங்கும் உள்ள விபச்சாரம் செய்பவர்கள், கள்ளச்சாராயம், போதைவஸ்து, கஞ்சா விற்பவர்கள் என்று பலரும் இந்த மதத்தில் இணைந்தார்கள். தமக்காக, தமது தொழிலுக்காக, தம்மைப் போன்ற தவறான தொழில் செய்தவர்களுக்காக மரணித்த உண்மையான தேவன் மதுஸ் என்று கொண்டாடினார்கள். அவர் மீண்டும் பிறப்பெடுத்து வருவார் என்றும் அப்போது நிச்சயமாக தூக்குக் கயிற்றிலேயே உயிர் விடுவார் என்றும் நம்பினார்கள். சில கஞ்சா, கொகைன் பாவிப்வர்களும் சில விபச்சாரிகளும், மதுஸ் இறந்ததாக சொல்லப்பட்ட பின்னரும் தாம் அவரைக் கண்டதாகவும், அவர் தமக்கு நல்ல தொழில் ரகசியங்களை சொல்லி தந்ததாகவும் சொன்னார்கள். அதனால் அவர்கள் பலரும் மதுஸ் இறந்த பின்னர் உயிர்த்தெழுந்து வந்ததாக உறுதியாக நம்பினார்கள். தம் தொழிலை ஒரு காலத்தில் ஆண்டதால் அவரை ஆண்டவர் என்றும் புகழ்மாலை சூட்டினார்கள்.

இப்போது தவறான தொழில்களும், தவறானவர்களும் உலகத்தில் அதிகரித்ததால் அவர்கள் அனைவரையும் தமது மதத்தில் இணைக்க ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களின் மதம் இப்போது வேகமாக வளர்ந்து வருகிறது. இவர்களின் மதம் இப்போது 'மதுஸ்துவம்' என்றும் 'மதுஸ்ரியானிட்டி' என்றும் பரவலாக அறியப்படுகிறது.

மதுஸ்துவத்தை பின்பற்றுபவர்கள் உலகில் உள்ள ஏனைய மதத்தவர்களை இப்போது இழிவுபடுத்த ஆரம்பித்தது விட்டார்கள். தமது தேவனான மதுஸ்தான் உண்மையான ஆண்டவன் என்றும், மற்றவர்களின் கடவுள்கள் சாத்தான்கள் என்றும் பழித்தார்கள். மதுஸ்தான் உண்மையான தேவன், உங்கள் கடவுள் உங்களுக்காக தூக்குக் கயிற்றை நோக்கி இருந்தாரா? துப்பாக்கி தோட்டாவால் இரத்தம் சிந்தி இறந்தாரா? என்று கேள்விகள் கேட்டார்கள். மதுஸ் துப்பாக்கி தோட்டாவால் இரத்தம் சிந்தியதால் தமது பாவங்கள் அனைத்தும் நீங்கிவிட்டதாகவும் அதனால் போதைவஸ்து வியாபாரம் விபச்சாரம் எதுவுமே பாவமில்லை என்றும் வாதிட்டார்கள்.

ஏனைய மதத்தவர்களை கட்டாயப்படுத்தி மதமாற்றவும் ஆரம்பித்து விட்டார்கள். அவர்களை எதிர்த்துப் போராட யாருக்கும் வல்லமை இல்லை. போதைப்பொருள் கோஷ்டிகள், விபச்சாரிகள் இவர்களை எதிர்க்க யாரால் முடியும். ஏனைய மதத்தவர்களை தாக்கி, அவர்களின் வழிபாட்டு தலங்களை இடிக்கிறார்கள். கட்டாய மதமாற்றம் செய்வது தங்கள் உரிமை என்று போதைவஸ்து வியாபார தலைவர்களும், விபச்சார விடுதி பொறுப்பாளர்களும் பகிரங்கமாக அறிவித்து விட்டார்கள். பல நாடுகளில் மதுஸ்துவத்தை பின்பற்றுபவர்கள் ஆட்சியில் அமர்ந்து விட்டார்கள்.

அவர்களின் மதுஸ்துவம் மிகமிக வேகமாக வளர்ந்து வருகிறது. உலகம் முழுவதும் மதுஸ்துவம் மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்பது ஒன்றுதான் அவர்களின் இலக்கு. உண்மையான தேவன் மதுஸின் இராஜ்ஜியம் உலகம் முழுவதும் வரவேண்டும் என்று மதத்தைப் பரப்பிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

விரைவில் வரும்.. 

மாறாத அடிமைவாழ்வும் கொன்சலீற்றாக்களும் -சிறுகதை

 யாழ் ஆயர் இல்லம் சுறுசுறுப்பாக இயங்கியது. ஊடகங்களும், செய்தி கேகரிப்பாளர்களும் பெரும்பாலும் ஆயரில்ல அடிமைகளாக இருப்பதால் அவர்களின் வேலை கடினமாக இருக்கவில்லை. செய்தி எவற்றிலுமே பங்குத்தந்தைகளின் பெயரோ படமோ வராமல் பார்த்துக் கொண்டார்கள்.

மறுநாள் பத்திரிகைகளில் குருநகர் இளம் யுவதி தற்கொலை என்று மட்டுமே செய்திகள் வெளியாகின. ஆனால் சில இணையதள ஊடகங்கள் மட்டுமே குருநகர் சர்ச்சின் உதவிப் பங்குத்தந்தைகள் இருவரே மரணத்திற்கு காரணம் என்றும், இது தற்கொலை அல்ல கொலை என்றும் செய்தி வெளியிட்டன. இறந்த யுவதியின் உறவினர்கள் சிலர் பங்குத்தந்தைகளின் அச்சுறுத்தலை மீறி போராட்டத்தில் இறங்கினர். கொல்லப்பட்ட கொன்சலீற்றாவின் மரணத்திற்கு நீதி வேண்டும் என்று வீதியில் நின்று போராடினர்.

பெண்ணின் தாயும் தந்தையும் தம் மகளின் மரணத்திற்கு பங்குத் தந்தைகள் இருவரே காரணம் என்று பகிரங்கமாக குற்றம் சாட்டினார். பங்குத்தந்தைகள் இருவரும் தன் மகளை படுக்கைக்கு அழைத்ததை ஊடகங்கள் முன்னால் போட்டுடைத்தனர். பிரச்சினை நாடு முழுவதும் பரபரப்பான பேசுபொருளாக மாறிவிட்டது.

குருநகர் கிராமம் யாழ்ப்பாணம் நகரை ஒட்டிய கரையோர மீன்பிடி கிராமம். போர்த்துக்கேய ஆட்சிக்காலத்தில் அடிமைகளாக கொண்டுவரப்பட்டவர்கள் இங்குள்ள பெரும்பான்மை மக்கள். 

மேற்கு ஆபிரிக்காவின் அடிமை விற்பனை கட்டுப்பாடு முழுவதும் அன்று போர்த்துக்கேய அரசிடம் இருந்தது. மொரோக்கோ, செனகல், சியாரா லியோன் என்று பல்வேறு அடிமை சந்தைகளில் இருந்து போர்த்துக்கேயரால் இலங்கைக்கு கொண்டுவரப்பட்டவர்கள் இவர்கள். கருவாடு பதனிடல், சுண்ணாம்பு சூளைகள், மற்றும் மீன்பிடித் தொழில் என்பவற்றில் ஈடுபடுத்தப்பட்டார்கள். அவர்களின் அடிமைத்தனம் மாறாதிருக்க மதம்மாற்றியும் பாலியல் அடிமைகளாக பயன்படுத்தியும் புதிய சந்ததியாக உருவாக்கின கத்தோலிக்க சபைகள்.

அடிமை முறை ஒழிக்கப்பட்டு பல ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டது. அனால் இவர்களின் அடிமை வாழ்வு மாறவில்லை. இவர்களை நவீன அடிமைகளாகவே உருவாக்கி வைத்திருக்கிறது கிறிஸ்தவ மிசநரி. அந்த அடிமை வாழ்வின் துயரமே இப்போதும் அரங்கேறுகிறது. பல சம்பவங்கள் மறைக்கப்பட சில சம்பவங்கள் அவ்வப்போது வெளிப்படுகின்றது. அப்படி வெளியே தெரிந்த கிறிஸ்தவ கொடூரமே கொன்சலீற்றாவின் படுகொலை.

கொல்லப்பட்ட பெண் தொடர்பில் ஆயர் இல்லத்திற்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை. தம் கிறிஸ்தவ அசிங்கம் வெளியே தெரிந்துவிட்டது என்பது மட்டுமே அவர்களின் ஒரே கவலை. அதை எப்படியாவது மடையாற்றிவிட வேண்டும். எத்தனை கோடி கொடுக்கவும் தயாராக இருந்தது ஆயர் இல்லம். ஆயர் இல்லத்தால் எலும்பு துண்டுகள் வீசப்பட்டன, பாய்ந்து சென்று லாவகமாக கவ்வின தமிழ் தேசிய கிறிஸ்தவ அடிமைகள். கொலைகார பங்குத் தந்தைகளுக்கு முட்டுக்கொடுத்து அறிக்கைகள் பறந்தன.

கொல்லப்பட்ட யுவதி கொன்சலீற்றாவிற்கு 22 வயதுதான் ஆகியிருந்தது. சர்ச்சிற்கு செல்லும் போதுதான் அவளைப் பார்த்தார்கள் பாதிரியார்கள். உதவிப் பங்குத்தந்தைகள் இருவருக்கு அவள் மேல் தீராத மோகம் உண்டாகிவிட்டது. அவளை அடைவதற்கான வழிகளைத் தேடினார்கள். பின் அவர்களுக்கு தோன்றியது தான் மறைக்கல்வி கற்பித்தல் எனும் இலகுவான வழி. படித்து விட்டு தாதியர் பயிற்சிக்கு சென்ற கொன்சலீற்றாவை மறைக்கல்வி கற்பிப்பதற்கென்று சர்ச்சிற்கு அழைத்துள்ளனர். பங்குத்தந்தை அழைப்பதால் அவளும் சம்மதித்தாள். ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் ஆராதனை முடிந்ததும் மறைக்கல்வி வகுப்பு என்பது கொன்சலீற்றாவின் வாடிக்கை ஆனது.

ஒருநாள் மதிய வேளை. மறைக்கல்வி முடிந்து வீடு செல்லப் புறப்பட்டாள் அவள். அப்போதுதான் அறைக்குள் இருந்து இருவரும் அழைத்தார்கள். அழைப்பது பங்குத் தந்தைகள் அல்லவா. உள்ளே சென்றாள். கதவுகள் மூட்பட்டன. இரண்டு பங்குத் தந்தைகளுக்கும் மாறிமாறி இரையாகிப்போனாள் அவள். 

அவள் வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டாள். பங்கம் செய்தது பங்குத் தந்தைகள். அவள் எதுவும் வெளியே சொல்லவில்லை. அவள் பரம்பரை அடிமைத்தனம் அதற்கான தைரியத்தையும் கொடுக்கவில்லை. இப்போது மறைக்கல்விக்கு செல்வதை மட்டும் நிறுத்திவிட்டாள்.

பங்குத் தந்தைகள் இப்போது ருசிகண்ட பூனைகள். அவளை விடாமல் விரட்டினார்கள். பகிரங்கமாக படுக்கைக்கு அழைத்தார்கள். அவள் பயந்துபோய் இருந்தாள், பலமுறை அழைத்தும் செல்லவில்லை. ஒருமுறை படுத்துவிட்டாய் இனி என்ன பயம் என்று தொலைபேசி வழியே மிரட்டினார்கள்.

ஒருநாள் கொன்சலீற்றா வீட்டில் தொலை பேசியில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். எதிர் முனையில் பேசியவன் அவளை மிரட்டினான். "நீ வரலன்னா, நீ எங்க கூட படுத்த வீடியோவை வெளியில விட்டிடுவம், உன் வாழ்கையையே நாசமாக்கிடுவம், நான் ரொம்ப கோவக்காரன்" என்று மிரட்டினான். "பயமாக இருக்கு, என்ன விட்டிடுங்க ஃபாதர்" என்று அவள் கெஞ்சலாக கேட்ட வார்த்தை அவள் தாயின் காதில் விழுந்தது.

"எதுக்குடி பயமாயிருக்கு, யார்டி போன்ல" என்று போனைப் பறித்துப் பார்த்த தாய்க்கு அதிர்ச்சி. எதிர்முனையில் குருநகர் சர்ச்சின் பங்குத் தந்தைகளுள் ஒருவன். தொலைபேசியை அணைத்துவிட்டு, "எதுக்குடி பயமாயிருக்குன்னு சொன்ன? என்னடி கேட்டார் ஃபாதர்? சொல்லுடி.." அவள் தாய் உறுக்கிக் கோட்டாள். கொன்சலீற்றா அழுதுகொண்டே நடந்ததைச் சொன்னாள். 

சில நாட்களாக அவளை எங்கும் விடுவதில்லை. அவள் வீட்டிலேயே இருந்தாள். அவர்கள் யாரிடமும் எதையும் சொல்லவில்லை. ஆயர் இல்லத்தில் சொன்னாலும் எதுவும் நடக்காது. எங்கு சென்றாலும் நீதி கிடைக்காது, ஊர் பேரைச் சொன்னாலே யாரும் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள் என்று எல்லாவற்றையும் அவர்களே முடிவுசெய்துவிட்டு அப்படியே விட்டுவிட்டார்கள். ஆனால் அதிலும் ஒரு விடயத்தை தாயிடம் மறைத்துவிட்டாள் கொன்சலீற்றா.

ஒருமாதம் கடந்துவிட்டது. கொன்சலீற்றா வீட்டார் எந்த சட்ட நடவடிக்கைக்கும் இறங்கவில்லை. வீட்டிற்கு தெரிந்துவிட்டது, ஏதாவது பிரச்சினை வந்துவிடும் என்று பயத்தில் இருந்த பங்குத் தந்தைகளுக்கு இப்போது துணிச்சல் வந்துவிட்டது. மீண்டும் அவளிடம் பேசினார்கள். ஏதோ தெரியாமல் செய்தது போலவும் திருந்திவிட்டதுபோலவும் நடித்தார்கள். "வீடியோ இருக்கும் மெமரி கார்ட உங்கிட்டயே கொடுக்கிறம், நீயே கொண்டு போய் உடச்சு வீசிடு" என்று நயவஞ்சகமாக பேசினார்கள். அவர்கள் சொன்னதை அவள் அப்பாவித்தனமாக நம்பினாள். யாருக்கும் தெரியாமல் அந்த வீடியோவை அழித்து விடவேண்டும் என்று நினைத்தாள். அவர்களின் பேச்சை நம்பி வீட்டிற்கு கூட சொல்லாமல் ஒரு மாலை வேளையில் அவர்களிடம் சென்றாள். 

அங்கே போன பின்புதான் அவர்களின் வஞ்சகம் தெரிந்தது அவளுக்கு, மெமரி கார்டை கொடுக்கவில்லை. "ஒரேயொரு முறை எங்ககூட படுத்திடு மெமரி கார்டை கொடுக்கிறம்" என்று கேவலமாக பேரம் பேசினார்கள். அவளால் எதுவுமே பேசமுடியவில்லை. அவள் இயலாமை கண்ணீராய் ஒழுகியது. பங்குத் தந்தைகளுக்கு இப்போது காமம் கட்டுக்குள் இல்லை. மாதங்கள் கடந்த தவிப்பு. மாறிமாறி அவளை மடிநனைக்க வைத்தார்கள்.

எல்லாம் முடிந்துவிட்டது. முன்பு வீடியோ எடுத்தாக சொல்லி அவர்கள் மிரட்டியது பொய். உண்மையில் இப்போதுதான் அவர்கள் வீடியோ எடுத்திருந்தார்கள். இதை கொன்சலீற்றாவின் மனதால் ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை. "இனி உனக்கு பயமில்லைதானே, நாங்க கூப்பிடுறப்ப எல்லாம் வா, இப்பதான் உண்மைல வீடியோ எடுத்தம், நாங்க கூப்பிட்டு நீ வரலைன்னா உன் வாழ்கையையே சீரழிச்சிடுவம்" என்று அவளுக்கு பயம்காட்டினார்கள். அவள் இப்போது வெறுப்பின் உச்சிக்கே சென்றுவிட்டாள். ஏமாற்றம் இயலாமை எல்லாம் கோபமாக மாறி நின்றது. "நீங்க என்ன என்னோட வாழ்க்கையை நாசமாக்கிறது. நான் உங்க எல்லாத்தையும் தெருவில நிக்க வைக்கிறேன்" என்று ஆத்திரத்தில் கத்தினாள். அவள் இப்போது முழுக்க நனைந்துவிட்டாள். இனி முக்காடு தேவையில்லை. இவர்களைப் பழிவாங்குவது என்று வெளியே புறப்பட்டாள்.

அப்போதுதான் பங்குத் தந்தைகளுக்கு பதட்டம் தொற்றிக்கொண்டது. அவளை மிரட்டி பணிய வைத்து தொடர்ந்து அனுபவிப்பதுதான் அவர்களின் நோக்கம். இப்படி அவள் மாறுவாள் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. பிரச்சினை வெளியே போனால் சிக்கலாகிவிடும். முடிந்தவரை சமாளிக்க முனைந்தார்கள். அவர்கள் ராஜதந்திரம் எல்லாம் அவள் விரக்தியின் முன்னால் தோற்றுவிட்டது. வெள்ளைப்பாவாடைகளுக்கு வேறு வழியே தெரியவில்லை. தங்கள் சுயரூபத்தை எடுத்தன. அவளைப் பிடித்துச் சென்று மறைவான அறை ஒன்றுக்குள் அடைத்தார்கள். விடியும்வரை அவளை மாறிமாறி சிதைத்தார்கள். விடிந்துவிட்டது. நேரமோ பத்துமணி ஆகிவிட்டது. இனியும் வைத்திருந்தால் எல்லாம் பிழைத்துவிடும் என்று நினைத்தார்கள். அவளைத் அப்படியே தூக்கிச் சென்று பின்னால் உள்ள கிணற்றுக்குள் போட்டுவிட்டு வந்துவிட்டார்கள். அவள் தத்தளித்து மூச்சுத்திணறி துடிதுடித்தாள். அப்படியே அடங்கிவிட்டாள்.

பொலிஸ் விசாரணை, மரணப் பரிசோதனை எல்லாம் முடிந்து வழக்கு நீதிமன்றத்தில் நின்றது. பங்குத் தந்தைகளைக் காப்பாற்ற வழக்குரைஞன் அன்ரன் ஆஜரானான். இவன் கிரிமினல் லோயர். ஆயரில்லத்தின் ஆஸ்தான அடவகேட். சட்டத்தின் ஓட்டைகள் இவனுக்கு அத்துப்படி. பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் சார்பில் தமிழ் பெண் வழக்கறிஞர் தலைமையில் சில தமிழ் வழக்கறிஞர்கள் ஆஜராயினர். 

இந்த வழக்கில் நேரில் கண்ட சாட்சிகளோ வேறுயாருமோ இல்லை. மருத்துவ பரிசோதனை அறிக்கையே வழக்கின் முடிவைத் தீர்மானிக்கும் ஒரே ஒரு சான்றானது. ஆயரில்லமும் அன்ரனும் தீயாய் வேலைசெய்தார்கள். சட்ட வைத்திய அதிகாரி ஏற்கனவே இவர்கள் தொடர்பில் உள்ளவன்தான். பெட்டிகளில் கோடிகள் கைமாறியது. நீதி விலை பேசி விற்கப்பட்டது.

விசாரணைக்காக மன்று கூடியது. சட்ட வைத்திய அதிகாரி சாட்சி சொன்னான். "அந்த பெண் நீரில் மூழ்கியதால் மட்டுமே உயிரிழந்துள்ளாள். அவள் இன்னும் கன்னித்தன்மை கூட இழக்கவில்லை" என்று. கொடுத்த காசுக்கு ஒரு படி மேலே போய் கூவிவிட்டான். நீதிபதிக்கே அதிர்ச்சியில் இருந்து மீள சில நிமிடங்கள் பிடித்தது.

அவரால் இதை ஏற்காமல் மறுக்க முடியாது. மீண்டும் பொலீசாருக்கு பணித்தார் நீதிபதி. தொலைபேசி விபரங்கள், தொலைபேசி அழைப்பு பட்டியல் எல்லாவற்றையும் ஆராய சொன்னார். ஆனால் அங்கேயும் விலைபோய்விட்டனர் பலர். 

பாவம் நீதி என்ன செய்வது? நீதிபதி என்ன செய்வார்? ஆதாரங்கள், சாட்சிகள் இன்றி எப்படி தண்டிப்பது. கொன்சலீற்றா மரணத்திற்கு குறித்த இரண்டு பங்குத்தந்தைகளும்தான் காரணம் என்பதற்கு போதிய ஆதாரம் இல்லை என்பதால் மனறம விடுவித்தது.

நீதிமன்றத்தை ஏமாற்றிய திருப்தியில் ஆயரில்லமும் பங்குத் தந்தைகளும் மகிழ்ந்தன. சட்டத்தரணியையும், சட்ட வைத்திய அதிகாரியையும் தலையில் வைத்துக் கொண்டாடின.

சில வருடங்கள் கடந்தது. பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தின் கீழ் சட்ட வைத்திய அதிகாரி சிறைக்குள் சென்றுவிட்டான். ஆயுதங்களை வைத்திருந்தது, நாட்டிற்கு எதிராக பிரிவினைவாத குழுவை உருவாக்கியது என்பது இவன் கையும் களவுமாக மாட்டிய குற்றங்கள். ஒன்றில் ஏமாற்றி இன்னொன்றில் மாட்டுவதுதானே மனிதர்கள் வாடிக்கை. இவனும் அப்படித்தான்.

கொன்சலீற்றா வழக்கில் குற்றவாளிகளை தப்பிக்க வைத்ததால் முதல் குற்றவாளி இவனல்லவா? அதனால் முதலிலேயே தண்டனை கிடைத்ததுவிட்டது.

மற்றவர்களும் தமக்கான காலத்திற்காக காத்திருக்கிறார்கள். நீதிமன்றங்களை ஏமாற்றி யார் வேண்டுமானாலும் தப்பிக்கலாம். ஆனால் காலம் யாரையும் தப்பிக்க விடுவதில்லை.

ஊழியக்காரர்களால் பதவியிழந்த நீதிபதி- குட்டிக்கதை

மைக்கேல்பட்டி இப்போது பரபரப்புக்கு பஞ்சமில்லாத ஊர். மீண்டும் ஒரு பிரச்சனை. தமிழ்ப்பெண் ஒருவரை பங்குத்தந்தை ஒருவன் வன்புணர்வு செய்துவிட்டான். பெரும்பான்மையாக கிறிஸ்தவர்கள் வாழும் கிராமம் அது. வன்புணர்வு செய்வதற்கான தேவையே அங்கில்லை. அப்படி இருந்தும் இந்த சம்பவம் நடந்துவிட்டது. ஊர் மக்கள் அனைவருக்கும் ஆச்சரியம். இவ்வளவு கிறிஸ்தவ பெண்கள் இருந்தும் ஃபாதர் ஏன் வன்புணர்வு வரைக்கும் போனார் என்று புரியவில்லை.

கிறிஸ்தவ மக்கள் அதிகம் வாழும் ஊர் என்பதால் இந்த சம்பவத்தால் ஊருக்குள் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனால் தகவல் ஊரைவிட்டு வெளியே போய்விட்டது. தமிழ்மக்கள் போராட ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். திராவிட அரசாங்கத்தால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. ஒருபக்கம் தங்களை பதவியில் அமர்த்திய கிறிஸ்தவர்கள். மறுபுறம் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ்ப்பெண்ணுக்கு நீதிகேட்டு போராடும் தமிழர்கள்.

கண்துடைப்புக்காகவேனும் ஒரு விசாரணை நடந்தாகவேண்டும். பிறகு வேண்டும் என்றால் பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணிடமே "நான் விரும்பித்தான் ஃபாதரிடம் போனேன்" என்று மிரட்டி வாக்குமூலம் வாங்கிவிடலாம். அல்லது அந்த பெண்ணை கொலை செய்துவிட்டு தற்கொலை என்று விசாரணையை முடித்துவிடலாம். முடிவோடு விசாரணை குழு ஒன்றை அமைத்தது திராவிட அரசு.

ஊரில் உள்ள கிறிஸ்தவ பெண்களுக்கு ஒரே ஆச்சரியம். "இதில என்ன வந்திச்சு, நாங்க யாராச்சும் எப்பவாவது இப்படி சத்தம் போட்டிருக்கமா? ஃபாதர்தான பண்ணினார்" என்று தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டார்கள். அவர்களுக்கு அது தவறென்று கூட தெரியவில்லை. ஃபாதர் அழைத்தால் செல்லவேண்டும் என்பது அவர்களின் மனதில் இயல்பான ஒன்றென பதியவைக்கப்பட்டிருந்தது. கண்துடைப்புக்காக கூட அரசு விசாரணை செய்வதை அவர்கள் விரும்பவில்லை.

ஃபாதருடன் அவ்வப்போது ஊழியம் செய்யும் அனைவரும் வீட்டில் கணவன் என்று இருப்பவர்களையும் அழைத்துக்கொண்டு மாவட்ட ஆட்சியரிடம் சென்றார்கள். "எங்க ஊருக்கு விசாரணை செய்ய யாரும் வரக்கூடாது. எங்க ஃபாதர் இதுவரைக்கும் யாரையும் வன்புணர்வு பண்ணினதில்லை. அதனால இப்பவும் அவர் வன்புணர்வு பண்ணிருக்கமாட்டார்" என்று மனுவொன்றைக் கொடுத்தார்கள். எனக்கும் உங்களுக்கும் வேண்டுமானால் இந்த தர்க்கம் புரியாமல் இருக்கலாம். ஆனால் மாவட்ட ஆட்சியருக்கு புரிந்தது. ஏனென்றால் அவர் பெயர் 'பொன்ராஜ் ஆலிவர்'. ஆலிவருக்கு புரியாதா என்ன? 

"உங்களை ஏன் ஃபாதர் வன்புணர்வு பண்ணணும். நீங்கதான் கூப்பிட்டா போகப்போறிங்களே" என்று மனதுக்குள் நினைத்தவாறு மனுவை வாங்கினார் ஆலிவர்.

தானாடாவிட்டாலும் தசையாடும் அல்லவா. விசாரணையை கிடப்பில் போட்டுவிட்டார் ஆலிவர். ஆனால் விசயம் அவரது அதிகாரத்தைக் கடந்தது. உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்காக நின்றது.

சம்பவம் நடந்ததற்கு சாட்சியாக யாரும் வரவில்லை. சாட்சி சொல்லிவிட்டு சாந்தியடைய யாரும் தயாராக இல்லை. நடப்பது திராவிடத்தின் விடியல் ஆட்சி. சம்பவம் நடக்கவில்லை என்பதற்கு மட்டும் வரிசையில் நின்றார்கள் ஊழியக்காரர்கள்.

நீதிபதிக்கு ஆச்சரியம் தாங்கவில்லை. "தனியான ஓர் இடத்தில் நடந்த சம்பவத்தை, நீங்கள் எப்படி நடக்கவில்லை என்று உறுதியாக சொல்கிறீர்கள்?" என்றார்.

"நாங்களும் இதே ஊரில்தான் இருக்கிறோம். இதுவரை அவர் எங்களை வன்புணர்வு பண்ணியதேயில்லை. அதனால் அவர் இதைப் பண்ணியிருக்க மாட்டார்" பாடமாக்கி வந்ததுபோல் ஊழியக்காரிகள் கோரஷாக சொன்னார்கள்.

நீதிபதிக்கு வேர்த்து விறுவிறுத்தது. பொக்கட்டுக்குள் இருந்து எடுத்து இரண்டு மாத்திரைகளைப் போட்டுவிட்டு தண்ணீரைக் குடித்தார். அவர் முகத்தில் அப்படி ஒரு இறுக்கம். "நாம் ஆயுள் தண்டனை கொடுத்தாலும் பரோலில் தானே போகப்போகிறான். நடப்பது விடியல் ஆட்சியல்லவா?" என்று நினைத்துக் கொண்டே குனிந்து விறுவிறுவென்று எழுதினார்.

உதவியாளரை அழைத்து கடிதத்தை அனுப்ப சொன்னார், நீதிமன்றைத்தை ஒத்திவைத்துவிட்டு வீடுநோக்கிப் புறப்பட்டார். பாலியல் வல்லுறவுக்கு வக்காளத்துவாங்கும் கேடுகெட்ட கிறிஸ்தவர்களின் வார்த்தைகளை ஆலிவரைப்போல் அவரால் சகிக்க முடியவில்லை. வீட்டிற்கு வந்து சோபாவில் சாய்ந்தார். பதவியை ராஜினாமா செய்துவிட்டு வந்தது மட்டுமே அவர் மனதிற்கு சற்று ஆறுதலாக இருந்தது...

குலதேவதை லாவன்யா- இது கதையல்ல நாளைய வரலாறு

சிறுமி லாவண்யாயா இறுதியில் தற்கொலையே செய்துவிட்டாள். மதம் மாற வற்புறுத்தி செய்த கொடுமைகளை அந்த பிஞ்சு மனதால் தாங்க முடியவில்லை. ஊர் எல்லைகளைத் தாண்டி விட்டது பிரச்சினை.

மைக்கேல்பட்டி மட்டுமல்லாமல் நாடு முழுவதும் பரபரப்பாக மாறிவிட்டது.

வருடாவருடம் வகுப்பில் முதல்நிலை மாணவி லாவண்யா. எல்லா பாடங்களிலும் அதிக மதிப்பெண் பெற்றாள். பள்ளி நிர்வாகத்தால் அதை சகிக்க முடியவில்லை. அவள் தமிழ்ப்பெண் எப்படி சகித்துக் கொள்வார்கள். இப்படி மதிப்பெண் எடுத்தால் எப்படி மதம்மாற்றுவது? மதம்மாறினால்தான் யேசப்பா கல்விதருவார் என்று எப்படி சொல்வது?

இவளை எப்படியாவது மதம்மாற்றியாக வேண்டும். இல்லாது விட்டால் ஏனைய பிள்ளைகளையும் மதம்மாற்ற முடியாது, இது பள்ளி நிர்வாகத்தின் கவலை.

அன்று இரவு ஃபாதரின் அறைக்கு ஊழியம் செய்ய வந்த சகாயமேரியால் திருப்தி அடைய முடியவில்லை. ஃபாதர் ஏதோ சிந்தனையில் மூழ்கிப் போய் இருந்தார். சகாயமேரியால் முடியவில்லை. "ஃபாதர் உங்களுக்கு அப்படி என்ன பிரச்சினை, இப்படி யோசிக்கிறிங்க" என்றாள். 

அவள் கேள்வி சிந்தனையை கலைக்க படுக்கையிலேயே எழுந்திருந்தார் ஃபாதர். அவரின் இயலாமை வெளியேறிய பெருமூச்சில் வெளிப்பட்டது. "அந்த லாவன்யா பொண்ணு நல்ல கெட்டிக்காரி, அவளை மாத்தினா அவள சொல்லியே படிக்காத பிள்ளைங்களையும் மாத்திடலாம்,  நாமளும் மதம்மாறச் சொல்லி என்னேன்னவோ செஞ்சு பார்த்திட்டம். ஆனால் அவ மாறுறா இல்ல?" ஆதங்கத்தோடு சொன்னார் ஃபாதர். "ம்ம்..." என்று சலிப்போடு இழுத்தாள் சகாயமேரி. பின் சிறிது நேரம் யோசித்துவிட்டு "அதை எங்கிட்ட முழுசா விட்டிடுங்க ஃபாதர், அதை நானே பாத்துக்கிறேன்" என்றாள். அவள் வார்த்தைகள் அழுத்தத்தில் இருந்து சற்றே விடுவித்தது. அவர் படுக்கையில் சாய்ந்தார்.

சகாயமேரி எழுந்தாள். லைட்டை அணைத்துவிட்டு ஃபாதரை அணைத்து ஊழியம் செய்ய ஆரம்பித்துவிட்டாள். பின் ஊழியம் செய்த சோர்வில் அப்படியே படுத்துவிட்டாள். ஆனால் அவளுக்கு தூக்கம் வரவில்லை. சொட்டச் சொட்ட விழித்திருந்து என்ன செய்வது என்று யோசித்தாள். யோசனை நீண்டு கொண்டே போனது. நேரத்தைப் பார்த்தாள், மணி நான்கைத் தொட்டது, விடியல் ஆரம்பித்துவிட்டது.. 

அப்போதே எழுந்தாள். தூங்கிக் கொண்டிருந்த லாவண்யாவை சென்று தட்டி எழுப்பினாள். சிறுமி லாவண்யா மீதான கொடுமைகள் அப்பொழுதே தொடங்கிவிட்டது. விடுதியின் அறைகள் மலசலகூடம் என்று அனைத்தையும் அன்றுமுதல் அவள்தான் சுத்தம் செய்யவேண்டும்.  ஃபாதரின் படுக்கை அறையை கூட அவளை வைத்தே சுத்தம் செய்வித்தாள் சகாயமேரி. ஃபாதரின் அறைக்கு சுத்தம் செய்ய சென்றபோது அத்துமீறல் முயற்சிகள் கூட சிலமுறை செய்யப்பட்டது. இரண்டு மூன்று முறை சீண்டல்கள், அணைப்புக்களுடன் தப்பித்து விட்டாள். அங்கு போக மறுத்தாலும் சகாயமேரியால் வற்புறுத்தி அனுப்பப்பட்டாள். 

அவள் அழுது கதறினாள், அந்த பிஞ்சு நெஞ்சு தீப்பட்ட புழுவாய் துடித்தது. யாரேனும் வந்து காப்பாற்ற மாட்டார்களா என்று ஏங்கியது. எதுவுமே நடக்கவில்லை. அவள் மீதான கொடுமைகள் தொடர்ந்தது. பொங்கல் விடுமுறையில் விடுதி மாணவிகள் அனைவரும் வீடுகளுக்கு சென்று விட்டார்கள். அவளுக்கு மட்டுமே வீடுசெல்ல அனுமதி இல்லை. பல மாணவிகள் இருந்தபோதே இத்தனை கொடுமைகள், பாலியல் துன்புறுத்தல்கள். இப்போது யாருமே இல்லை. அவளால் நடக்கப்போகும் விபரீதத்தை கற்பனைகூட செய்ய முடியவில்லை. பயத்தில் பேதலித்துவிட்டாள். 

"மதம் மாறாதவரை உனக்கு இதுதான் நிலமை, பேசாம மாறிடு.." தனிமையில் இருந்த அவளை எச்சரித்துவிட்டுச் சென்றாள் சகாயமேரி. அவள் மாறத் தயாராக இல்லை. மதம் மாறிச் செல்ல அவள் தாய் ஒன்றும் தப்பான வழியில் அவளைப் பெறவில்லை. அவளும் ஒழுக்கமாக வாழவே விரும்பினாள். மதம் மாறி ஒழுக்கங்கெட்டு வாழ அவள் மனம் ஒருபோதும் இடங்கொடுக்கவில்லை.

என்ன செய்வது என்று யோசித்து யோசித்து பார்த்தவளுக்கு எதுவுமே புரியவில்லை. இறுதியில் அவள் எடுத்த மிடிவு பரிதாபமான முடிவு. அவள் விஷத்தினை குடித்துவிட்டாள். குடித்தால் மரணம் என்றுதான் நினைத்தாள். விஷம் இத்தனை துன்பம் தரும் என்று அந்த பிஞ்சு அறிந்திருக்கவில்லை. அவளால் முடியவில்லை, வலி தாங்க முடியாமல் துடித்தாள். பள்ளி நிர்வாகத்திற்கு அவளைக் காப்பாற்ற எண்ணமில்லை. உடனே வைத்தியம் பார்த்தால் உயிர்பிழைத்து விடுவாள். அதனால் காலம் தாழ்த்தியது.

வைத்திருந்து விடுதியில் இறந்தால் விபரீதமாகிவிடும். அதனால் தாமதித்து வைத்தியசாலைக்கு கொண்டு சென்றது பள்ளி நிர்வாகம். இப்போது அவள் உறுப்புக்கள் பாதி பழுதடைந்துவிட்டது. தன் முடிவின் காரணத்தை வாக்குமூலம் கொடுத்துவிட்டு மாண்டுவிட்டாள் அந்த தேவதை. 

இது திராவிட ஆட்சி, கிறிஸ்தவ மிசநரிகள் போட்ட பிச்சையில் உண்டான ஆட்சி. எப்படியாவது தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்ளலாம் என்பது பள்ளி நிர்வாகத்தின் நம்பிக்கை. ஆனால், சிறுமி லாவண்யாவை  காப்பாற்ற யாராலும் முடியவில்லை. தன் அடையாளம் காக்க, தமிழர் வாழ்வியலைக் காக்க உயிர் துறந்த அவள் குலதெய்வம் ஆனாள். உயிர் பிரிந்தாலும் உயர்ந்து நிற்கின்றாள் குலதேவதை லாவண்யா.