விசித்திரமான கிராமம்-குட்டிக்கதை

அது ஒரு விசித்திரமான கிராமம். அந்த ஊரில் உள்ள ஒவ்வொருவரும் ஆளுக்கொரு பீத்தலான பையை வைத்திருப்பார்கள். தினமும் கஷ்டப்பட்டு உழைத்து அந்த பீத்தலான பைக்குகள் உணவுப் பொருட்கள், பானங்கள் என்று இட்டு நிரப்புவார்கள். எவ்வளவு இட்டாலும் அது ஒருபோதும் நிரம்புவதில்லை. ஏனென்றால் பீத்தலான பையில் இருந்து சிறிது நேரத்திலே அவை வெளியேறிவிடும். அது நிரம்பாது என்று தெரிந்தாலும் யாரும் விடுவதாக இல்லை. தினமும் கஷ்டப்பட்டு உழைத்து ஏதாவது ஒன்றை உள்ளே இட்டு நிரப்புவார்கள். சிலர் தம் வசதிக்கேற்ப விதம் விதமான விலையுயர்ந்த பண்டங்களை போட்டு நிரப்புவார்கள். விலை கூடியதோ குறைந்ததோ அந்தப் பை ஒருபோதும் நிரம்புவதில்லை.

உள்ளே தினமும் பண்டங்களை போட்டு நிரப்புவதோடு நிறுத்தாமல், ஒவ்வொருவரும் தங்கள் வசதிக்கேற்ப அந்த பீத்தல் பையை அலங்காரம் செய்வார்கள். விலை கூடிய பொருட்களால் அலங்காரம் செய்வதை பெருமையாக கருதிய பலர் மிகவும் பெறுமதி மிக்க பொருட்களால் அலங்காரம் செய்தார்கள். அந்த பீத்தல் பையை வைப்தற்கென்றே விதம் விதமாக வீடுகள் அமைத்து அதற்குள் அந்த பையை வைத்தார்கள்.சிலர் தங்கள் வசதிக்கேற்ப குடிசை அமைத்து தங்கள் பீத்தல் பைகளை வைத்தார்கள். சிலர் தமது செழிப்பை காட்டுவதற்காக மாடமாளிகைகள் அமைத்து அதில் தங்கள் பீத்தல் பைகளை வைத்தார்கள்.

அந்த பீத்தல் பைகளுக்கு ஒரு அதிசய இயல்பும் உள்ளது. இரண்டு விதமான பீத்தல் பைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று சேரும்போது புதிதாக ஒரு பீத்தல்பை தோன்றும். அந்த பீத்தல் பைகளும் நினைத்தன நாம் ஒன்றுடன் ஒன்று சேர்வதும், புதிய பீத்தல் பையை உண்டாக்குவதும்தான் தம் பிறவிப் பயனென்று. அதனால் இரண்டு விதமான பீத்தல் பைகளை ஒன்றாக்கி வைப்பது அந்த ஊரில் வழக்கமானது. இரண்டு பீத்தல் பைகளை ஒன்றாக்கி வைப்பதை பெரும் நிகழ்வாக கொண்டாடினார்கள். அலங்காரம், ஆட்டம், பாட்டம் என்று அமர்களப்படுத்தினார்கள்.

பின் ஒருநாளில் பண்டங்களை உள்நிரப்ப முடியாமல், உருவம் சிதைந்து, துர்நாற்றம் எடுக்கும் வகையில் அந்த பீத்தல் பைகள் மாறிவிடும். அப்படி ஒரு பை மாறுவதை பார்த்து, ஏனைய பைகள் சுற்றிநின்று கவலைப்பட்டு கதறி அழும்.

ஆம் அது ஒரு விசித்திரமான கிராமம்.

அந்த விசித்திரமான கிராமம்தான் இந்த உலகம். அந்த பீத்தல் பைதான் உங்கள் உடல். அதை நிரப்பப் பாடுபடும் நீங்கள் அதை உணர்வதே இல்லை.

ஊற்றைச் சரீரத்தை யாபாசக் கொட்டிலை யூன்பொதிந்த

பீற்றற் துருத்தியைச் சோறிடுந் தோற்பையைப் பேசரிய

காற்றிற் பொதிந்த நிலையற்ற பாண்டத்தைக் காதல் செய்தே

யேற்றித் திரிந்துவிட் டேனிறைவா, கச்சியேகம்பனே!

நாறுமுடலை, நரிப்பொதி சோற்றினை, நான்தினமுஞ்
சோறுங் கறியும்நிரப்பிய பாண்டத்தைத் தோகையர்தம்
கூறும்மலமும் இரத்தமுஞ் சோருங் குழியில்விழாது
ஏறும் படியருள்வாய் இறைவா, கச்சியேகம்பனே!

தோட்டத்தில் கிடைத்த டைனோசர் குட்டிகள்-சிறுகதை

 ஒரு நாள் ஒரு விவசாயி தனது தோட்டைத்தை விரிவுபடுத்தும் நோக்கத்தில் அருகில் உள்ள பற்றைக் காட்டை சுத்தம் செய்தார். அந்தப் பகுதியில் பற்றைகளோடு சேர்த்து கற்களும் கிடந்தது. கற்களை அகற்றினால் தான் பயிரிட முடியும் என்பதால் மிகவும் சிரமப்பட்டு அந்த கற்களையும் அகற்றினார். அப்போதுதான் கற்களின் இடுக்குகளின் கீழே வித்தியாசமான முட்டைகள் சில இருப்பதைக் கண்டார். அவை சாதாரண முட்டைகளைவிட பெரிய உருவத்தில் கொஞ்சம் கடினமான ஓட்டுடன் இருந்தன. விவசாயி அவற்றை கவனமாக தோண்டியெடுத்து ஒரு ஓரத்தில் வைத்துவிட்டு மீதமுள்ள நிலத்தை சுத்தமாக்க ஆரம்பித்துவிட்டார். 

விவசாயி தோட்டம் செய்வதற்கான நிலம் முழுவதும் சுத்தம் செய்தபின்னர் நிலத்தை பண்படுத்தி பயிர்களை நட்டார். வாரங்கள் சில கடந்தபின்னர்தான் அவருக்கு முட்டையின் ஞாபகம் வந்தது. அந்த வித்தியாசமான முட்டைகளை வைத்த இடத்திற்கு சென்று பார்த்தார். அவருக்கு ஒரே ஆச்சரியம். அந்த முட்டைகள் சிலவற்றில் இருந்து டைனோசர் குட்டிகள் பொரித்திருந்தது. அழிந்து போனதாக சொல்லப்பட்ட டைனோசர்கள் தனது தோட்டத்தில் இருப்பதைப் பார்த்து அவரால் நம்பமுடியவில்லை.

தகவல் ஊரெல்லாம் பரவியது. அதற்குள் வன ஜீவராசிகள் திணைக்களத்தினருக்கு தகவல் செல்ல அவர்களும் வந்துவிட்டார்கள். வந்தவர்கள் டைனோசர் குட்டிகளை பாதுகாப்பாக மீட்டு தமது திணைக்களத்தின் பாதுகாப்பு மையத்திற்கு கொண்டு சென்றார்கள். நாட்கள் வாரங்கள் என்று வருடங்கள் சில கடந்தது. இப்போது டைனோசர் குட்டிகள் வளர்ந்து பெரிதாக ஆகிவிட்டன. அவை தாவர உண்ணி டைனோசர்கள். மிகவும் பெரிய உருவில் வளர்ந்து நின்றன. யானையை விட பெருத்த உருவம், ஒட்டகச்சிவிங்கியை விட நீண்ட கழுத்து என்று அதன் உருவம் பார்ப்பவர்களை ஆச்சரியப்படுத்தியது. வளர்ந்த குட்டிகளில் ஒன்று மக்கள் பார்வைக்காக மிருகக்காட்சி சாலையில் சேர்க்கப்பட்டது. தகவல் கேள்விப்பட்டு நாடு முழுவதும் உள்ள மக்கள், கூட்டம் கூட்டமாக வந்தனர். 

தீயாய் பரவிய செய்தி அந்தப் பார்வையற்றறோர் இல்லத்தில் இருந்தவர்களுக்கும் எட்டியது. அந்த டைனோசர் பற்றி மற்றவர்கள் சொல்வதைக் கேட்க அவர்களுக்கும் ஆர்வம் பற்றிக்கொண்டது. அந்த இல்லத்தில் இருந்த பிறவிக் குருடர்கள் நால்வர் எப்படியாவது அந்த டைனோசரை பார்த்து விடுவது என்று புறப்பட்டார்கள். ஒருவாறு மிருகக்காட்சி சாலைக்கு வந்து டைனோசர் இருக்கும் இடத்திற்கும் வந்துவிட்டார்கள். இவ்வளவு தூரம் வந்தவர்கள் தாம் எப்படி டைனோசரை பார்ப்பது என்பதை சிந்திக்கவில்லை. நால்வரும்  உட்கார்ந்திருந்தது கவலையோடு யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்போதுதான் நால்வரில் ஒருவனுக்கு அந்த யோசனை தோன்றியது. எம்மால் பார்க்கத்தானே முடியாது அருகில் சென்று தடவிப் பார்ப்போம் என்றான். மற்றவர்களுக்கும் அந்த யோசனை சரியாக படவே சந்தோஷமாக சம்மதித்தனர்.

நால்வரும் எழுந்து டைனோசர் கூண்டு அருகில் சென்றனர். வாயில் காவலரிடம் தங்கள் பிரச்சினைகளை சொல்லி தடவிப் பார்க்க அனுமதி கோரினர். காவலனுக்கும் இவர்களைப் பார்க்க பாவமாக இருந்தது. சரி, ஒவ்வொருவராக சென்று தடவிப் பார்த்துவிட்டு வாருங்கள் என்று சொல்லி அனுமதித்தார்.

முதலில் ஒருவன் உள்ளே போனான். போனவன் டைனோசரின் வாலைப் பிடித்தான். நுணியில் சிறிதாக இருந்து மேலே செல்லச் செல்ல அகலமாக போனது வால். ஒரு பக்கத்தில் முள்போல் சொரசொரப்பாக இருந்தது. அதன் உயரம் ஓரளவுக்கு மேல் அவனுக்கு எட்டவில்லை. அவன் எட்டிய அளவுக்கு தடவிப் பார்த்துவிட்டு வந்துவிட்டான்.

அடுத்தவன் சென்று டைனோசரின் கால்களைப் பிடித்த்தான். உருளையாக மொழுமொழுவென்று சீராக இருந்தது. அப்படியே உருளை அவனது கைகள் எட்டாத உயரத்திற்கு சென்றது. அவனும் எட்டும் அளவுக்கு தடவிப் பார்த்துவிட்டு வந்துவிட்டான்.

மூன்றாமவன் சென்றான். அவன் நான்கு கால்களுக்கும் நடுவில் நின்றான் நகர்ந்து தொட்டுத் தடவிப் பார்த்தான். நான்கு உருளைகள் நான்கு இடத்தில் இருப்பதைக் கண்டான். அவனும் தடவிப் பார்த்துவிட்டு வந்துவிட்டான்.

நான்காமவன் உள்ளே சென்றபோது டைனோசர் களைப்பில் சரிந்து படுத்திருந்தது. போனவன் வயிற்றை தடவினான்,பெரிய கோளம்போல இருந்தது. எட்டிப் பார்த்தான் ஒரு அளவுக்கு மேல் எட்டவில்லை. சற்று நகர்ந்து பார்த்தான். சரிந்து படுத்திருந்த டைனோசரின் இரண்டு கால்களையும் தடவினான். இரண்டு உருளைகள் ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக பின்னியது போல இருந்தது. அவனும் தடவிப் பார்த்துவிட்டு வந்துவிட்டான்.

நான்கு நண்பர்களுக்கும் டைனோசரை  பார்த்ததில் மிக்க மகிழ்ச்சி. மகிழ்ச்சியோடு தமது இல்லத்திற்கு திரும்பினார்கள். இல்லத்தில் இருந்த ஏனைய குருடர்கள் டைனோசர் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்டார்கள். 

அதற்கு முதலாமவன் கீழே ஒடுங்கி  மேலே அகன்று உருளையாக செல்லும் என்றான். அது முள்போல் இருக்கும், ஆனால் எட்டாது என்றான். இடைமறித்த இரண்டாமவன் இல்லை இல்லை உருளையாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் ஒரே அளவில்தான் இருக்கும். முள் எல்லாம் இல்லை, மொழு மொழு என்றிருக்கும். எட்டாது என்பது உண்மைதான் என்றான். அப்போது இடைமறித்த மூன்றாமவன் ஒரு உருளை இல்லை நான்கு உருளைகளாக இருக்கும். நான்கும் வேறு வேறு இடத்தில் இருக்கும், ஆனால் எட்டாது என்பது உண்மைதான் என்றான். அதன்பின் நான்காமவன் சொன்னான் நீங்கள் மூவரும் சொல்வது தவறு. அது கோளமான வடிவத்தில் தான் இருக்கும். இரண்டு உருளைகள் பின்னியதுபோல கிடையாக இருக்கும். அனால அந்த உருளைகள் கோளத்துடன் இணைக்கப்பட்டிருக்கும் என்றான்.

இந்த நான்கு பார்வையற்றவர்கள் போலத்தான் நாம் இந்துக்கள் இல்லை சைவர்கள், நாம் இந்துக்கள் இல்லை வைணவர்கள் என்று சொல்லி வாதாடும் உட் தத்துவக்காரர்கள்  அனைவரும் இருக்கிறார்கள்.

நான்கு குருடர்களும் சொன்ன டைனோசர் உருவம் எப்படி உண்மையில் டைனோசர் இல்லையோ, அதுபோலத்தான் இந்த சைவ, வைணவ பிரிவினர் சொல்வதும் இந்துமதம் இல்லை. சைவம், வைணவம் என்பவை இந்த குருடர்கள் தடவிப் பார்த்த டைனோசரின் ஏதோ ஒரு பாகத்தையும், இந்து என்பது இவர்களின் பார்வையில் படாத இவர்கள் தொட்டுணராத முழுமையான டைனோசரையும் ஒத்தது. 

இல்லத்திற்கு திரும்பி வந்த நால்வரிடம் டைனோசர் பற்றி கேட்ட ஏனைய குருடர்களின் நிலையில் இருப்பவர்கள்தான் இந்த கிறிஸ்தவ, இஸ்லாமியர்கள். அவர்களுக்கு தடவிப் பார்க்கும் ஆர்வமும் இல்லை, அதற்கான வாய்ப்புகளும் அவர்களின் மதத்தில் இல்லை. இல்லத்தில் இருந்துகொண்டே டைனோசர் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்ட குருடர்களைப் பார்க்கிலும் அந்த நான்கு குருடர்களும் மேம்பட்டவர்களே தவிர, அவர்களும் முழுமையாக டைனோசரை பார்க்க பார்வை பெறவேண்டும்.

கிறிஸ்தவ இஸ்லாமிய மதங்களைவிட சைவம் வைணவம் மேலானது என்று பேசிக்கொண்டு இருக்காமல், இவற்றையும் உள்ளடக்கிய, இவற்றையும் கடந்த இந்து தர்மத்தின் முழுமையை உணர்ந்து கொள்ளுங்கள். ஆன்மீகம் என்பது முழுமையை நோக்கிய பயணம். பரந்த பார்வையுடன் இந்துவாய் வாழ்வோம்.. குருட்டு நம்பிக்கைகளை தூக்கி வீசிவிட்டு இந்துக்களாக மாறுவோம்..

பறங்கியர்கள் கரையார்கள் என்ற சாதிய அடையாளத்திற்குள் ஒழிகிறார்களா?

இலங்கையில் பெரும்பாலான பறங்கியர்கள் தங்களை கரையார் என்ற சாதிய அடையாளத்திற்குள் மறைத்துக்கொள்கிறார்களா? இந்த கேள்வி உங்களுக்கு எப்போதாவது தோன்றி இருக்கிறதா?

இலங்கையில் சாதிய, மத ரீதியாக பிரிவினைகள், சாதிய, மத ரீதியான அரசியல் என்பவை வெளிப்படையாக பேசப்பட்டாவிட்டாலும் தேர்தலில் வெற்றி தோல்விகளை தீர்மானிக்கும் காரணியாக சாதியும் மதமுமே இருக்கிறது. 

கடந்த பாராளுமன்ற தேர்தலில் வன்னி தேர்தல் மாவட்டத்தில் நடந்ததை சற்று திரும்பிப் பார்ப்போம். வன்னி தேர்தல் தொகுதியில் ஆறு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் தெரிவாக முடியும். இந்த தொகுதியில் சுமார் 80 வீதமானோர் தமிழர்கள். 12 வீதமானோர் பறங்கியர்கள் (இலங்கையில் கிறிஸ்தவர்கள் பறங்கியர்கள் என்ற தனியான இனம் என்பதை அரசியலமைப்பு சட்டம் உறுதிப்படுத்துகிறது) மீதம் சோனகர்கள், சிங்களவர்கள் வாழ்கிறார்கள். (இலங்கை அரசியலமைப்பு சட்டம் முஸ்லிம்கள் சோனகர் என்ற தனியான இனம் என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது).

இந்த தேர்தல் தொகுதியில் 80 வீதமானோர் தமிழர்களாக இருந்தபோதும் ஒரு தமிழ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் கூட தெரிவாகவில்லை. 12 வீதம் உள்ள பறங்கிய இனத்தவர்கள் 4 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களையும், 6 வீதம் உள்ள சோனகர்கள் 2 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களையும் பெற்றுக்கொள்ள முடிந்தது. 

இது எவ்வாறு சாத்தியமானது..?

இங்குதான் கரையார் என்ற அடையாளத்திற்குள் பறங்கியர்கள் ஒழிந்துகொள்வதன் தந்திரம் உள்ளது. வன்னி தேர்தல் தொகுதியில் முல்லைத்தீவு மன்னார் ஆகிய மாவட்டங்களில் கரையோரப் பகுதிகளில் அதிகமான மக்கள் வாழ்கின்றனர். அவர்கள் பெரும்பாலும் மீன்பிடி மற்றும் அதுசார்ந்த தொழில்களில் ஈடுபடும் பாரம்பரிய கரையார மக்கள். இந்த கரையோரப் பகுதிகளில் வாழும் பறங்கியர்களும் கடற்தொழில் சம்பந்தப்பட்ட தொழில்களையே செய்கின்றனர். அதனால் அவர்களுக்கு தொழில் அடிப்படையில் கரையார் சாதிக்குள் ஒழிந்து கொள்வது இலகுவானது. 

இவ்வாறு பெரும்பான்மையாக உள்ள கரையார் சாதிக்குள் தம்மை ஒழித்துக் கொண்டவர்கள் மதரீதியான தம்மை புறக்கணித்து விடக்கூடாது என்பதற்காக சாதிய ரீதியான பிரிவினையை உண்டுபண்ணினார்கள்.  பெரும்பான்மை கரையார சாதியினரிடம் சென்று எங்கள் கரையார சாதியை சேர்ந்த வேட்பாளர்களுக்கு வாக்களிக்க வேண்டும் என்று பிரச்சாரம் செய்தார்கள். அதே நேரத்தில் பறங்கியர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் இடங்களில், நாங்கள் கிறிஸ்தவ வேட்பாளர்களுக்கே வாக்களிக்க வேண்டும் என்று பிரச்சாரம் செய்தார்கள். அதேபோல் பள்ளர், நளவர் போன்ற சாதிகள் அதிகமாக வாழும் உட்கிராமங்களுக்கு சென்று உயர்சாதிய வெறுப்பை பரப்பி தமக்கு வாக்களிக்குமாறு பிரச்சாரம் செய்தார்கள். அதைவிட புதிதாக மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட மக்கள் அவர்களின் இலகுவான வாக்குகளாக மாறினார்கள்.

இப்போது சிந்தித்து பாருங்கள். சாதியம் பேசி தமிழர்கள் வாக்குகளை அறுவடை செய்த அவர்கள், மத ஒற்றுமை பேசி கிறிஸ்தவ பறங்கியர்கள் அனைவரது ஓட்டுக்களையும் பெற்றார்கள். அதைவிட இல்லாத சாதிய கொடுமையை கற்பனையில் உண்டாக்கி பள்ளர் நளவர் போன்ற சாதிகளின் ஓட்டுக்களையும் அறுவடை செய்தார்கள்.

அப்படியானால் தமிழ் வேட்பாளர்கள் என்ன செய்தார்கள்? 

நாங்கள் சாதியை வைத்தோ, மதத்தை வைத்தோ அரசியல் செய்யமாட்டோம், எம் தமிழ் வாக்காளர்களை ஒன்றிணைக்க மாட்டோம் என்று தங்களுக்குள் பிரிந்து நின்றார்கள். தமிழ் வேட்பாளர்கள் சிலர் பறங்கிய வேட்பாளர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து பறங்கிய வேட்பாளர்களுக்கு விருப்பு வாக்குகளைப் பெற்றுக் கொடுத்தார்கள். 

ஆக, தமக்குள் ஒன்றிணைந்து செயற்பட முடியாததாலும், தமிழர்கள் அனைவரையும் பறங்கியர்கள் உண்டாக்கிய சாதிய பிரிவினையில் இருந்து மீட்க முடியாததாலும், நான்கு பறங்கியர்கள் வெற்றிபெற ஒரு தமிழர் கூட வெல்ல முடியாமல் போனது..

சரி இந்த பறங்கியர்கள் கரையார் என்ற சாதிய அடையாளத்திற்குள் மட்டுந்தான் ஒழிகிறார்களா என்றால் இல்லை என்பதே பதிலாகும். எந்த இடத்தில் எந்த சாதி ஆதிக்கம் செலுத்துகிறதோ, பெரும்பான்மையாக இருக்கிறதோ அங்கே அந்த சாதியின் பெயரால் தங்களை அடையாளப்படுத்திக் கொள்வார்கள். யாழ்ப்பாணத்தில் நகர்ப் பகுதிகளில், உட் கிராமங்களில் இருக்கும் பெரும்பாலான பறங்கியர்கள் தம்மை வெள்ளாளர்கள் என்று சொல்லி மறைத்துக் கொள்வார்கள். பள்ளர் நளவர்கள் அதிகமாக செறிவாக வாழும் பகுதிகளில் தங்களை அவ்வாறே அடையாளப்படுத்திக் கொள்வார்கள். அதேநேரம் கிழக்கு மாகாணத்தில் முக்குவர்கள் பெரும்பான்மையாக ஆதிக்க சாதிகளாக இருப்பதால் அங்கு தம்மை முக்குவர்களாக அடையாளப்படுத்திக் கொள்வார்கள். 

இவ்வாறு அந்தந்த இடத்தில் தங்களை அந்தந்த சாதிகளாக மறைத்துக் கொள்ளும் பறங்கியர்கள், தாங்கள் அந்த சாதிகளில் இருந்து மதம்மாறி சென்றவர்கள் என்பதுபோன்ற தோற்றத்தை உண்டாக்குவதற்காக சிலரை கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றுவார்கள். சிலருடன் திருமண பந்தத்தை உண்டாக்குவார்கள்.(ஆனால் அவர்களையும் மதமாற்றுவார்கள்) 

இங்கே  தமிழர்களை மதமாற்றம் செய்வதே பறங்கியர்கள் தம்மை மறைத்துக் கொள்வதற்காகத்தான். மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட தமிழர்கள் பறங்கியர்கள் தனியான இனமல்ல, அவர்கள் இங்கிருந்து மதம்மாறி சென்றவர்களே என்ற தோற்றத்தை உண்டாக்கி பறங்கியர்களை காப்பாற்றும் அரணாக விளங்குகிறார்கள்.

இந்த நிலைதானே இப்போதும் தொடர்கிறது... மாற்றுவதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? யார் செய்வது? இதுதான் எம்முன்னே உள்ள பல்லாயிரம் டாலர் பெறுமதியான கேள்வி...

(பறங்கியர்கள் என்பவர்கள் ஐரோப்பிய கிறித்தவ ஆட்சியில் ஆபிரிக்காவில் இருந்தும், ஏனைய காலணித்துவ நாடுகளில் இருந்தும் அடிமைகளாக கொண்டுவரப்பட்ட மக்களையும், இங்கே பூர்வீகமாக வாழ்ந்த மக்களையும் வன்புணர்வு செய்து, பாலில் அடிமைகளாக பயன்படுத்தி ஐரோப்பிய ஆட்சியாளர்களுக்கு ஆதரவாக இருக்கும் வகையில் உருவாக்கப்பட்ட புதிய ஒரு கலப்பினமாகும். இவர்கள் இந்த தேசத்தின் பாரம்பரியம் கலாச்சாரம் என்பவற்றை மலினமாகவும், ஐரோப்பியர்களை உயர்வானவர்கள் என்றும், அவர்களின் கலாச்சாரம் உயர்வானது என்றும் நம்பும் வகையில் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட இனமாகும்)

முஸ்லிம் ஹோட்டலும் ஓசி பிரியாணியும்-சிறுகதை

 அந்த 'முஸ்லிம் ஹோட்டல்' எப்போதும் பரபரப்பாகவே இருக்கும். மூன்று வேளையும் கூட்டத்திற்கு குறைவில்லை. முஸ்லிம் ஹோட்டல் என்றாலும் தமிழர்கள்தான் அதிகமாக உணவுண்ண வருவார்கள். அந்த ஹோட்டலுக்கு புதிதாக வேலைக்கு வந்தவன்தான் இந்த முபாரக்.

பள்ளியில் இருந்து பயிற்சிக்காக அனுப்பப்படும் சிறுவர்கள், இங்கு பயிற்சி பெற்றதன் பின்னரே வேறு ஹோட்டல்களுக்கு அனுப்பப்படுவார்கள். தமக்கு விசுவாசமாக செயற்படும் சிறுவர்களையே பள்ளிவாசல் பயிற்சிக்கு அனுப்புவது வழக்கம். அப்படி பள்ளியில் இருந்து பயிற்சிக்காக அனுப்பப்பட்டவன்தான் இவன். 

அவனது தந்தை வேறு திருமணம் முடித்து வருடங்கள் சில கடந்துவிட்டது. சௌதி அரேபியாவிற்கு வீட்டுப் பணிப்பெண்ணாக சென்ற அவனது தாய் நாடு திரும்பி சில மாதங்களே ஆகிறது. நார்நாராக கிழிக்கப்பட்டு நடைபிணமாகத்தான் வந்து சேர்ந்தாள்.  முபாரக்கிற்கு கீழே ஆறு சகோதரர்கள்.  வறுமை அவனது குடும்பத்தை ஆட்டிப் படைத்தது. குடும்பச் சுமை அவன் தலையில் விழ, பள்ளிப்படிப்பை நிறுத்திவிட்டு வேலைக்கு புறப்பட்டுவிட்டான்.

எச்சில் உணவை கொட்ட விடாமல் கோப்பையை வாங்கவேண்டும். பிரியாணி, பிரைட்ரைஸ், கொத்துரொட்டி என்று தனிப் பாத்திரங்கள் உள்ளே வைக்கப்பட்டிருக்கும். சாப்பிட்டவர்கள் மிச்சம் விடும் சாப்பாடுகளை எடுத்து உள்ளே தனித்தனியாக இருக்கும் பாத்திரங்களில் சேமிக்க வேண்டும். இதுதான் அவனுக்கு கொடுக்கப்பட்ட முதலாவது வேலை. அவனுக்கு இது ஏனென்று புரியவில்லை ஆனாலும் செய்தான். 

மாட்டிறைச்சியுடன் நாய் இறைச்சியை கலப்பது, மலசல கூடத்திற்குள் வைத்து இறைச்சி வெட்டுவது, மலட்டுத்தன்மையை உண்டாகும் மருந்துகளை உணவில் கலந்து கொடுப்பது என்று, வழக்கமாக முஸ்லிம் ஹோட்டல்கள் மீது வைக்கப்படும் குற்றச்சாட்டுகள் இவர்கள் மீதும் வைக்கப்படும். ஆனால் அரசியல் செல்வாக்கு அவற்றை இல்லாமல் செய்துவிடும். இவ்வாறு ஏதாவது ஒரு சம்பவம் அறிந்தவுடன் தமிழர்கள் சிலநாட்கள் போகாமல் இருப்பார்கள், பின் தமது வழக்கமான மறதியால் சென்று உண்ண ஆரம்பித்து விடுவார்கள். 

முன்பொருமுறை நாய் இறைச்சியை மாட்டிறைச்சியுடன் கலக்கும்போது  பிடிபட்டு சிலகாலம் கடை பூட்டப்பட்டும் இருந்து. ஆனால் அரசியல் செல்வாக்கினால் சிறிது காலத்திலேயே மீண்டும் திறந்து விட்டார்கள். இப்படி நாய் இறைச்சி, மலட்டுத்தன்மை மாத்திரை என்று மோசமான வேலைகளைச் செய்யும் முஸ்லிம்களின் கடைகளுக்கு இனி போகவே கூடாது என்று சத்தியம் செய்த தமிழர்கள் கூட சிறிது நாட்களில் எல்லாவற்றையும் மறந்து செல்ல ஆரம்பித்து விட்டார்கள். 

முபாரக் வேலைக்கு சேர்ந்த நாளில் இருந்தே பார்க்கிறான், தினமும் சில அரசியல் கட்சிகளின் உள்ளூர் பிரமுகர்களும், சில பொலீசாரும் இங்கு வந்துதான் உணவருந்திவிட்டு செல்கிறார்கள். சிலவேளை பார்சலும் கட்டிக்கொண்டு செல்வார்கள். ஒருபோதும் அவர்கள் பணம் கொடுத்ததில்லை. ஆனாலும் முதலாளி  "சாருக்கு ஸ்பெஷலா ஒரு பிரைட் ரைஸ் கொடுங்க, சாருக்கு ஸ்பெஷலா ஒரு பிரியாணி கொடுங்க" என்று வலுவாக உபசரிப்பார். வருபவர்கள் சிலவேளை சிற்றுண்டி கேட்டாலும் "இன்னைக்கு பிரைட் ரைஸ் நல்லாருக்கு சார் சாப்பிட்டு பாருங்க, பிரியாணி சாப்பிடுங்க சார் நல்லாருக்கு" என்று முதலாளி சந்தோஷமாக கொடுப்பார். அவர்களும் சந்தோசமாக சாப்பிட்டுவிட்டு செல்வார்கள். 

என்னதான் பிரச்சினைகள் வரும்போது  இவர்கள் துணைக்கு நின்றாலும், தினமும் மாறி மாறி இத்தனை பேர் ஓசியில் சாப்பிட்டு செல்வதும், சிற்றுண்டி கேட்பவர்களை வற்புறுத்தி பிரியாணி, பிரைட் ரைஸ் என்று சாப்பிட கொடுப்பதும் முபாரக்கிற்கு உறுத்தலாக இருந்தது. அந்த ஹோட்டலில் வேலை செய்பவர்களில் அவன்தான் அதிகம் படித்தவன். 9 வது வரை படித்திருக்கிறான். அதனால் அவன் சற்று சிந்தித்தான். "முதலாளிக்கு அறிவில்லையா, சிற்றுண்டி கேட்பவருக்கு எதுக்கு பிரைட் ரைஸ் கொடுத்து செலவை கூட்டுறார், அவங்க சாப்பிடுறதே ஓசிச் சாப்பாடுதானே" என்று யோசித்தான். 

இவை எல்லாவற்றையும் விட அவனுக்கு இன்னுமோர் கவலை. அரசியல் அல்லக்கைகள், பொலீஸ்காரர் என்று வருவார் போவார் எல்லோருக்கும் ஓசியில் பிரியாணி, பிரைட் ரைஸ் என்று கொடுக்கும் முதலாளி தன்னைப் போல் வேலை செய்பவர்களுக்கு அதனை உண்ணத் தராமல் தனியாக சமைத்து சாப்பாடு கொடுப்பது ஏன் என்பதே அந்த கவலை. இரவில் மிஞ்சிய பிரைட் ரைஸ், பிரியாணியை கூட தமக்குத் தராமல் பிரிட்ஜில் வைத்து மறுநாள் விற்பதை நினைக்க அவனுக்கு முதலாளிமேல் கோபமும் வந்தது. வாரத்தில் ஒன்றிரண்டு நாள் வேலை செய்பவர்களுக்கு என்று தனியாக பிரியாணி, பிரைட் ரைஸ், கொத்து என்று செய்து உண்ண கொடுப்பார்களே தவிர கடைக்கென்று சமைக்கும் உணவை உண்ணவிட மாட்டார்கள். இதைக் கேட்டவேண்டும், கேட்கவேண்டும் என்று அவன் மனம் தவித்துக்கொண்டே இருந்தது.

இது இப்படி இருக்க ஒருநாள் மாலைவேளை சில முஸ்லிம்கள் சாப்பிட வந்தார்கள். அந்த நேரத்தில் கடைக்குள் கூட்டம் குறைவாகவே இருந்தது. வந்தவர்கள் சாப்பிட பிரியாணி தருமாறு கேட்டார்கள். முதலாளி வேகமாக வந்து பிரியாணி இல்லை என்று சொல்லி அவர்களுக்கு வேறு உணவை உண்ணக்கொடுத்தார்.

சாப்பிட வந்தவர்கள் போய்விட்டார்கள். கடைக்குள் வேலை செய்பவர்களும் யாரும் இல்லை. இரவுச் சமையலுக்காக எல்லோரும் கிச்சனுக்கு சென்றுவிட்டார்கள். இதுதான் சந்தர்ப்பம் என்று கருதிய முபாரக் முதலாளியிடம் தன் நீண்டநாள் கேள்விகளை கேட்டான். 

"முதலாளி, வர்ர அரசியல் கட்சிக்காரங்க, பொலீஸ்காரங்க எல்லாத்துக்கும் பிரைட் ரைஸ், கொத்து ரொட்டி, பிரியாணின்னு ஃப்ரீயா கொடுக்கிறீங்க, கொடுக்கிறது பத்தாதுன்னு அவுங்க பலகாரம் கேட்டாலும் பிரியாணி சாப்பிடுங்க, பிரைட் ரைஸ் சாப்பிடுங்கன்னு எதுக்கு செலவ கூட்டுறிங்க" என்றான்.

"உனக்கு புரியிற மாதிரி சொல்றன், நீ வேலைக்கு வந்தப்ப உனக்கு என்ன வேலை கொடுத்தோம்?" என்றார்.

"சாப்பிட்டவங்களோட சாப்பாட்டு மீதியை எடுத்துப்போய் உள்ள இருக்கிற பாத்திரத்தில தனித்தனியா போடச்சொன்னிங்க முதலாளி" 

"அந்த சாப்பாட்டு மீதியை என்ன பண்ணினோம்னு தெரியுமா?"

"தெரியாது முதலாளி, என்ன பண்ணினோம்?"

"டெய்லி வந்து கட்சிக்காரங்க, பொலீஸ்காரங்கனு ஓசியில சாப்பிடுறது அந்த எச்சை சாப்பாடுதான்"

"இப்ப புரியுதா பலகாரம் கேட்டவங்களுக்கு ஏன் பிரியாணி, பிரைட் ரைஸ்னு கொடுத்தமுன்னு?"

"புரியுது முதலாளி, பலகாரம், கோக், பெப்சின்னு குடிச்சா ரொம்ப செலவாயிடும். எச்சை சோறு லாபம்தான் முதலாளி"

"அதுசரி முதலாளி, பிரியாணி உள்ள இருக்கில்ல, இப்ப வந்த நம்மாளுங்களுக்கு ஏன் இல்லைன்னு சொன்னீங்க?"

"நம்மாளுங்க என்கிறதாலதான் இல்லைன்னு சொன்னேன், நம்மாளுங்க சாப்பிட செஞ்சது முடிஞ்சு, அது தமிழனுங்க சாப்பிட செஞ்சது. அத நம்மாளுங்களுக்கு எப்டி கொடுக்கிறது. அதை சாப்பிட்டு நாளைக்கு நம்மாளுங்க சந்ததி இல்லாமல் அலையுறதா?" என்றார்.

"அதெல்லாம் சரி முதலாளி, எங்களுக்கு மட்டும் எதுக்கு தனியா சமைச்சு சாப்பாடு தர்றீங்க? மிஞ்சிய பிரியாணிய கூட நம்மளை சாப்பிட விடுறதில்லையே ஏன்?" என்றான் முபாரக்.

"இப்பத்தானே சொன்னேன், நம்மாளுங்க வந்தப்பவே சாப்பிட கொடுக்கலை அந்த பிரியாணியை, என்கூடவே இருக்கிற உங்களுக்கு கொடுத்த நம்ம முஸ்லிம் ஜாதியை நானே அழிக்கறதா? மிச்சம் இருந்தா ஃபிரிட்ஜ்ல வைச்சிட்டு நாளைக்கு தமிழங்களுக்கு வித்திடலாம். நாம எப்படி அதை சாப்பிடுறது?" என்றார்.

நாய் இறைச்சி கலந்த சாப்பாட்டை, மலட்டுத்தன்மை மாத்திரை கலந்த உணவை ஒரு முஸ்லிம் சாப்பிட்டு விடக்கூடாது என்ற முதலாளியின் நல்லெண்ணத்தை புரிந்து கொள்ளாமல் அவரை தப்பாக நினைத்ததை எண்ணி வருந்தினான். என்னை மன்னித்து விடுங்கள் முதலாளி என்று மனதுக்குள் கேட்டுக்கொண்டே கிச்சனை நோக்கி நடந்தான்.

https://lankasee.com/2018/02/27/நாய்க்கறியால்-வந்த-விபரீ/நாய்க்கறி கொடுத்ததால் உடைக்கப்பட்ட ஹோட்டல்

https://www.onlinejaffna.com/2019/01/blog-post_499.html?m=1

ரொட்டிக் கல்லில் படுத்துறங்கும் நாய் பூனை

https://yarl.com/forum3/topic/67361-யாழ்-கொத்துரொட்டிக்-கடையில்-நாய்-இறைச்சி-வலம்புரி-நாளேடு-முஸ்லிம்களால்-தீக்கிரை/

யாழ்ப்பாணம் முஸ்லிம் ஹோட்டல் ஒன்றில் நாய்க்கறி விற்பனை செய்த செய்தியை வெளியிட்ட பத்திரிகை எரிப்பு. முஸ்லிம்கள் போராட்டம்.

https://youturn.in/factcheck/srilanka-sterilize-pill.html

முஸ்லிம் உணவகங்களில் கருத்தடை மாத்திரை

http://punithapoomi.com/2018/02/37570/

கருத்தடை மாத்திரை கலந்ததை ஒத்துக்கொண்ட முஸ்லிம் ஹோட்டல் உரிமையாளர்

https://www.netrigun.com/2017/07/21/எல்லை-மீறும்-முஸ்லீம்-உண/

சுவைக்காக உணவில் புளுசேர்த்து விற்பனை

https://www.hirunews.lk/tamil/162605/மட்டக்களப்பின்-பிரபல-உணவகத்தின்-கழிவறையில்-இறைச்சி-மீட்பு-படங்கள்

கழிவறைக்குள் இறைச்சியை வைத்து சமைத்த முஸ்லிம் ஹோட்டல்

இந்துக்களை வன்புணர்வு செய்த இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவர்கள்.

இங்குள்ள இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் இப்படி பெருமையாக பேசுவதுண்டு. அதாவது இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவ படையெடுப்புகளின்போது இங்கிருந்த ஆண்களை கொன்றுவிட்டு, பெண்கள் சிறுவர்கள் அடிமைகளாக்கி பாலியல் அடிமைகளாக பயன்படுத்தியதாகவும், விற்பனை செய்ததாகவும் சொல்வார்கள். நிச்சயமாக இவர்கள் சொல்லும் இந்த வரலாறு உண்மையானது.

சரி, இந்த இஸ்லாமிய ஜிகாத், கிறிஸ்தவ சிலுவைப் போர் என்பவற்றின் போது கொல்லப்பட்ட, அடிமைகளாக்கப்பட்ட நபர்கள் யார்? தப்பித்தவர்கள் யார்?

மத்திய கிழக்கு நாடுகள், ஆபிரிக்க நாடுகள், ஐரோப்பிய நாடுகள், இந்திய அயல் நாடுகள் என்பவற்றில் இருந்த இந்து ஆண்களே இவ்வாறு கொல்லப்பட்டார்கள். இந்துப் பெண்களே பாலியல் அடிமைகளாக கொண்டு செல்லப்பட்டு விற்கப்பட்டார்கள். இந்து சிறுவர்களே அடிமைகளாக பிடித்துச் செல்லப்பட்டு விற்கப்பட்டார்கள்.

பிடித்துச் செல்லப்பட்ட அடிமைகள் என்ன ஆனார்கள்?

அடிமைகளாக பிடித்துச் செல்லப்பட்ட பெண்கள் சிறுவர்கள் மதம் மாற்றப்பட்டார்கள். ஜிகாதி படைகளால் கூட்டுப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்டார்கள். பின் தங்களுக்குள் பிரித்துக் கொள்ளப்பட்டார்கள். விற்கப்பட்டார்கள். 

அந்த கிறிஸ்தவ இஸ்லாமிய படையெடுப்புக்களில் தப்பித்தவர்கள் இன்றும் இந்துக்களாக வாழ்கிறார்கள்.

அப்படி தப்பித்து இந்துக்களாக வாழ வழியின்றி கூட்டுப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்டு மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட பெண்களின் வம்சத்தில் வந்தவர்கள்தான் இன்றைய இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவ சமூகத்தவர்கள்.

உலகம் முழுவதும் உள்ள இஸ்லாமியர்கள் கிறிஸ்தவர்கள் அனைவரும் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட பெண்களின் வம்சத்தில் வந்தவர்கள்தான். அதனை குர்ஆன் பைபிள் போன்ற அவர்களின் மதநூல்களே உறுதிப்படுத்துகிறது.

சாதாரணமாக தப்பான உறவில் பிறந்த ஒரு பிள்ளையே மனப்பாதிப்புகளுடன், கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமான சுபாவத்துடன் இருப்பதை உங்கள் ஊர்களிலேயே பார்த்திருப்பீர்கள். அவர்களுக்கே இவ்வளவு பாதிப்பு இருக்கும் போது, கூட்டுப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட, யாராலும் காப்பாற்றப்படாத, பெண்களின் சந்ததிகளில் உண்டான இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவ சமூகத்தவர்கள் விரக்தி அடைந்த, வன்முறைகளில் நாட்டம் உடையவர்களாக, சக மனிதர்கள் மீது வெறுப்புற்றவர்களாக இருப்பதில் ஆச்சரியம் ஏதுமில்லை. 

இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் படையெடுத்து இந்துக்களை கொன்று, இந்துப் பெண்களை வன்புணர்வு செய்தார்கள் என்று பெருமையாக பேசுபவர்கள், அந்த வன்புணர்வு செய்யப்பட்ட பெண்களின் வம்சத்தில் வந்தவர்கள் இன்றைய இஸ்லாமிய கிறிஸ்தவர்கள் என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

இஸ்லாமிய, கிறிஸ்தவர்களே! உங்கள் உளவியல் சிக்கல்கள் எங்களுக்கு புரிகிறது. ஆனால் அதிலிருந்து விடுபட உங்களால் மட்டுமே முடியும். நீங்கள் பற்றிப் பிடித்திருக்கும், உங்கள் அசிங்கமான, அடிமை அடையாளங்களை தூக்கி வீசுங்கள். அப்போதுதான் உளவியல் சிக்கலில் இருந்து விடுபடுவீர்கள்.

ராசாவைக் கைவிடாத தளபதி-குட்டிக்கதை

அளவுக்கு அதிகமான இடத்தை ராசாவுக்கு கொடுத்திருந்தார் தளபதி. வழக்கமாக தாழ்ந்த சாதிகளை தள்ளியே வைக்கும் தளபதி ராசாவுக்கு மட்டும் தளர்வினை காட்டியது பாரதிக்கு உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. எப்படியாவது கேட்டுவிட வேண்டும் என்று மனம் துருதுருத்துக்கொண்டே இருந்தது.

ஒருநாள் வெளியாட்கள் யாருமில்லை. தளபதியுடன் பாரதி மட்டுமே தனியாக இருந்தார். இதுதான் சந்தர்ப்பம் என்று முடிவெடுத்த பாரதி "தளபதி! கீழ்சாதி பயலுகளுக்கு ரொம்ப இடங்கொடுக்கக்கூடாது, அவனுகளை கொஞ்சம் தள்ளியே வைக்கணும்னு சொல்லுவிங்க, இப்ப நகராட்சி தலைவர் பதவி கேட்டப்ப கூட கொடுக்கிற மாதிரி கொடுத்து பின்னாடி பிடுங்கி எடுத்திங்க, உங்க பேச்சை கேட்டுதான் நம்மாளுங்க திருமா பயலுக்கு இப்பவும் பிளாஸ்டிக் செயார் போடுறாங்க, ஆனா நீங்க மட்டும் இந்த ராசா பயலுக்கு அதிகமா இடங்கொடுக்கிறிங்களோன்னு தோணுது" என்று மூச்சு விடாமல் கேட்டார்.

பாரதியை ஏற இறங்க பார்த்த தளபதி வாயை ஒருபக்கம் கோணிவைத்தவாறு "எல்லாம் காரணத்தோடதான், திருமாவும் ராசாவும் ஒன்னுன்னு எனக்கும் தெரியும், நாம அவுங்கள நாயாக்கூட மதிக்கிறதில்லன்னு தெரிஞ்சும், ரெண்டு பயலுகளும் தங்களோட லாபத்துக்காகதான் நம்மட கால்ல விழுந்து கிடக்கிறாங்க.. ஆனா என் உள்வீட்டு அசிங்கத்தை மறைக்கனும்னுதான் இந்த ராஜா பயலை அண்டி வச்சிருக்கவேண்டி இருக்கு, நான் எதுசெய்தாலும் ஒரு காரணம் இருக்கும், ஏன்னா நான் கலைஞரோட பிள்ளை இல்லையா?" என்றார்.

பாரதிக்கு ரெட் லைட் மீடியாவில் செய்தி பார்த்தது போல் இருந்தது. ஒன்றும் புரியவில்லை. "ஊரே அன்பழகனுக்கு பிறந்தவன் என்று சொல்லுது, இவன் வேற எப்பவும் நான் கலைஞரோட பிள்ளை இல்லையா என்று சந்தேகமாவே கேட்டிட்டு அலையுறான்" என்று மனதுக்குள் திட்டியவாறு "என்ன சொல்றீங்க தளபதி, இந்த கீழ்சாதி பயல் ராசாவை வீட்டுக்குள்ளே அண்டி வைச்சிருக்கிறதுதான் எனக்கு அசிங்கமா தோணுது , நீங்க என்னன்னா இவனை அண்டி வைச்சு அசிங்கத்தை மறைக்கிறேன் எங்கிறீங்க" என்றார்.

பாரதி, நான் தெளிவா சொல்றேன், நம்மோட தலைவர் அப்பா டாடி கலைஞர் இருக்கிறாருல்ல, அவரோட துணைவியோட மகள் கனிமொழி ஒரு ஓடுகாலின்னு உனக்கே தெரியும். அவ கல்யாணம் பண்ணிறதும், விடுறதுமா கொஞ்சகாலத்தை ஓட்டினா, பிறகு கண்டவங்ககூடவும் கண்ட இடத்திலும் போய் தங்கினா, ஆனால் அவளை யாராலையும் அடக்க முடியலை. நான்கூட பலமுறை முயற்சி செஞ்சு பார்த்திருக்கேன என்னாலயும் முடியல, அப்பத்தான் இந்த ராசாப்பயலும், ஜகத் கஸ்பரும் அவகூட சேர்ந்தாங்க, மதம்பிடிச்ச யானையை கும்கி யானை அடக்கினதுபோல கனிமொழியை கட்டுப்படுத்தினாங்க. பத்து பதினைஞ்சுபேரால அடக்க முடியாத கனிமொழியை இவங்க ரெண்டு பேர் மட்டுமே அடங்க வைச்சாங்க. அதனால்தான் அவங்க ரெண்டு பேரையும் அண்டி வச்சிருக்கம், ராசாவை வீட்டோட அண்டி வைச்சிருக்கிறதால கனிமொழியும் ஊரூரா திரியுறதில்லை, வெளிய போய் ரூம் போட்டிட்டு அலைஞ்சா எதிர்கட்சிங்க வீடியோ எடுத்து நாறடிச்சிடுவாங்க, ராசா, ஜகத் கஸ்பர் என்று வீட்டோட அண்டி வச்சிருக்கிறதால இப்படி அசிங்கப்படாம தப்பிக்கிறோம் இல்லையா?, இப்ப நீயே சொல்லு, ராசாவுக்கு இடம் கொடுக்கிறது சரிதானே?"

இந்த பதிலை கேட்டதும் பாரதியால் எதுவும் பேச முடியவில்லை "ம்ம்.. ம்ம்.." என்று தலையை அசைத்தார். கூட்டிக் கொடுப்பதில் தளபதி தந்தையை மிஞ்சிவிட்டார் என்பத நினைக்க பெருமையாக அவருக்கு இருந்தது. திராவிட கொள்கைகளைக் காக்க இவரைவிட பொருத்தமான தலைவர் இனி யார் வரப்போகிறார் என்று சிந்தனையில் மூழ்கினார் பாரதி.

கவுன்சிலர் கருணாநிதி-சிறுகதை

எப்படியாவது கவுன்சிலர் ஆகிவிடவேண்டும் என்பதே கருணாநிதியின் பெருங்கனவு. அதற்காக என்ன விலையும் கொடுக்கவும், எந்த மட்டத்திற்கு இறங்கவும் தயாராக இருந்தார். திராவிட சித்தாந்தம் அவரை அவ்வாறு மாற்றி இருந்தது.

நீங்கள் கருணாநிதி என்ற பெயரைக் கேட்டதும்  ரயில் பெட்டியின் மலசலகூடம், ராயப்பேட்டை குறுக்குச் சந்தில் உள்ள விலைமாதர் வீடு என்று எங்கெங்கோ சிந்தனையை விடாதீர்கள். இவர் வேறு கருணாநிதி. திருச்சி திமுகவின் பரம்பரை அடிமைகளில் ஒருவர். தாத்தையங்காரபேட்டை பேரூராட்சியின் வார்டு ஒன்றில் வசிக்கின்றார். 

இவர் குடும்பம் தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக கொத்தடிமைகளாக இருப்பதால் திமுகவின் எழுதப்படாத விதிகள் எல்லாம் அவருக்கு அத்துப்படி. திமுகவில் கவுன்சிலர் சீட் வேண்டும் என்றால் மாவட்ட செயலாளரிடம் மனைவி பிள்ளைகளை அனுப்ப வேண்டும் என்ற விதியை கருணாநிதி நன்கறிவார். அதனால் தன் தலைவனின் வழிமுறையை கையில் எடுத்தார். கருணாநிதி என்று பெயர் வைத்துவிட்டு இதைக்கூட செய்யாவிட்டால் அந்த பெயருக்கு என்ன மரியாதை? மனைவியையும், மகளையும் பலமுறை நேருவிடம் அனுப்பிவிட்டார். நேரு தான் பயன்படுத்தியதோடு நிறுத்தாமல் பக்கத்தில் இருந்தவர்களுக்கும் அவர்களை பகிர்ந்து கொண்டாரே தவிர கருணாநிதிக்கு கவுன்சிலர் சீட் கொடுக்கவில்லை. நேருதான் என்ன செய்ய முடியும். ஓரே வார்டில் இருந்து பலபேர் இப்படி அனுப்பினால் அவர் யாருக்கென்று சீட் கொடுப்பது.

கருணாநிதி விடுவதாக இல்லை. எப்படியாவது தான் கவுன்சிலர் ஆகிவிட வேண்டும் என்று அடுத்த கட்ட நடவடிக்கைக்கு சென்றுவிட்டார். சென்னையில் இருந்து தென் மாவட்டங்களுக்கு போகும் வழியில் அன்றைய திராவிடத்தின் இளவரசர் ஸ்டாலின் திருச்சியில்தான் தங்கிச்செல்வார். அப்படி பயணம் செய்யும் போது வழித்துணையாக, கைத்துணையாக என்று மயில்கள் ஏறி இறங்குவார்கள். மயில் மற்றும் ஏனைய ஏற்பாடுகள், செலவுகள் எல்லாம் மாவட்ட செயலாளர்கள் உடையது. திருச்சி வரும்போது திருச்சி-சென்னை புறவழிச்சாலையில் உள்ள சங்கம் விடுதியில்தான் தளபதி தங்குவார். காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்தவரின் விடுதி என்றாலும், அங்குதான் தளபதிக்கும் இதர திராவிட தலைவர்களுக்கும் சகலமும் கிடைக்கும்.

வழக்கமாக திருச்சி சங்கம் விடுதியில் ஸ்டாலின் தங்கும்போது அவருக்கு வேவையான மயில்களை பிஷப்ஹீபர் பிஷப்புகள்தான் ஒழுங்கு செய்வது வழக்கம். மாவட்ட செயலாளர்களை விட தளபதிக்கு பிஷப்புகளின் ஒழுங்குபடுத்தல் மிகவும் பிடித்திருந்தது. பிஷப்புகள் புதிது புதிதாக மயில்களை அனுப்புவதால் இப்போது பல மாவட்ட ஒழுங்குபடுத்தல்களை அந்தந்தப் பகுதி பிஷப்புகளிடம் கொடுத்துவிட்டார். அதனால் கட்சியின் மாவட்ட செயலாளர்களை விட பிஷப்புகளின் கையே மேலோங்கி இருந்தது. திருச்சி ஒழுங்குகளை மேற்பார்வை செய்வது மட்டுந்தான் நேருவின் பணி. 

பிஷப்புகள் ஒழுங்கு செய்யும் அந்த மயில்களும் விடுதிக்கு சென்று தோகை விரித்து விட்டு வருவார்கள். செமஸ்டர் பரீட்சைகளில் கோட்டை விட்ட மாணவிகள், கல்லூரிக்கு கட்டணம் செலுத்த கஷ்டப்படும் மாணவிகள், இவர்கள் தான் பிஷப்புகளின் இலக்கு. அவர்கள் சொல்பவர்களுக்கு தோகை விரித்தால் கட்டணமும் கட்டப்படும். சித்தியடையாத பாடமும் சித்தியாக்கப்படும். 

கட்டணத்துக்கு கலவி என்பதும், தவறிய பாடத்திற்கு தனியறை என்பதும் கிறிஸ்தவ மிசநரிகளும், திராவிட கட்சிக்காரர்களும் நடத்தும் கல்லூரிகளில் வழக்கமாக நடக்கும் ஒன்றுதான். தளபதி திருச்சிக்கு வரும்சேதி கருணாநிதிக்கு கிட்டியது. அவர் கவுன்சிலர் கனவுக்கு வழி ஒன்று தோன்றியது. இந்த வாய்ப்பை அவர் தவறவிட தயாராக இல்லை. பிஷப் ஹீபர் கல்லூரிக்கு சென்று பிஷப்பின் கால்களில் விழுந்துவிட்டார். "ஃபாதர் நீங்க தான் எனக்கு உதவி செய்யணும்" என்று எண்சாண் கிடையாக கிடந்து கெஞ்சினான்.

"என்னப்பா, உனக்கு என்ன பண்ணணும், எழுந்திருப்பா" என்றார் பிஷப். "ஃபாதர் தளபதி திருச்சிக்கு வர்றார், சங்கம் விடுதிக்கு இம்முறை என் பொண்ணைத்தான் நீங்க அனுப்பணும். அதுக்கு நீங்கதான் மனசுவைக்கணும்" என்று கொஞ்சினார்.

 "சாரிப்பா, நான் ஏற்கனவே சில மயில்களை ஒழுங்கு பண்ணிட்டேன். அதுங்களும் காலேஜ் பீஸுக்கு இத நம்பித்தான் இருக்குதுங்க, உன் பொண்ணுவேற எப்படின்னு தெரியாது" என்று இழுத்தார் பிஷப்.

"பாதர் அந்த பொண்ணுங்களோட காலேஜ் பீஸ நானே கொடுத்திடுறன், என் பொண்ணு சுப்பர் ஃபிகர் ஃபாதர்,  நல்லா தோகை விரிச்சு செமையா ஆடுவா, நான் சின்ன வயசில இருந்தே திராவிட பாரம்பரியத்தை சொல்லிக்கொடுத்து வளர்த்திருக்கன் ஃபாதர், நாங்க தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக குடும்பம், என் பொண்ணு சொதப்பமாட்டா நம்பி அனுப்புங்க பாதர்" என்று கெஞ்சினார்.

"திமுகவின் கவுன்சிலர் சீட்டிற்கான அத்தனை தகைமைகளையும் பாக்கட்டிலேயே வைத்திருக்கிறாய், உனக்கு ஏன் சீட் கொடுக்கவில்லை" என்று பிஷப் கேட்க கருணாநிதி வெட்கப்பட்டு சிரித்தார். தாத்தா காலத்தில் இருந்தே திமுக என்கிறான், வெட்கம் எப்படி வருகிறது என்று ஆச்சரியமாக பார்த்த பிஷப், "உன் மகளை ஒருக்கா பார்க்கணும்" என்றார். 

பாக்கணும் என்று ,பிசப் சொன்னது கருணாநிதியின் காதுகளில் எப்படிக் கேட்டதோ தெரியாது, ஆனால் மின்னல் வேகத்தில் சென்று காருக்குள் இருந்த மகளை அழைத்துவந்து பிசப் முன்னால் நிறுத்தினார். அந்தப் பாவாடை மேலும் கீழுமாக அவளை பார்வைகளாலேயே அளவெடுத்தது. பிஷப்பிற்கு அவளைப் பிடித்திருந்தது. அதை கருணாநிதியும் கவனித்து விட்டார். தன் கனவு நனவாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கை வந்துவிட்டது. "ம்ம்.. உன் பொண்ணும் நல்லாத்தான் இருக்கு, தளபதி மூணு நாளைக்கு நிப்பார், ஒரு நைட்டுக்கு உன்பொண்ணையும் அனுப்பிடுறன்" என்றார் பிஷப். தன் மகளை தளபதியிடம் அனுப்புவதை நினைக்க கருணாநிதியின் மனம் மகிழ்ச்சி கடலில் தத்தளித்தது. ஒரு திராவிட கொத்தடிமையாக இதைவிட வேறென்ன சந்தோஷம் கிடைத்துவிட போகிறது அவருக்கு. 

அறிவாலயம் சென்றால் அசிங்கப்படுத்தி அனுப்புவார்கள், பிளாஸ்டிக் செயார் கொடுத்து பிறப்பையே கேவலப்படுத்துவார்கள், ஆனால் பெண்களை மட்டும் ஒரே கட்டிலில் வைத்து சமத்துவத்துடன் நடத்துகிறார்கள். இதுதானே திராவிட மாடல். அதனால்தானோ என்னவோ தாம் கொத்தடிமைகளாக வாழ்ந்தாலும், தம்வீட்டு பெண்கள் சமத்துவத்தை பெற தலைவர்களிடம் தனியறைக்கு அனுப்புகிறார்கள்.

"சரி ஃபாதர், நான் போயிற்று வாறேன். இவ உங்க கூடவே இன்னைக்கு இருக்கட்டும், நாளைக்கு தளபதிட்ட போயிற்று வந்தப்பறம் நான் வந்து கூட்டிற்று போயிடுறன்" என்று சொல்லி மகளை விட்டுவிட்டு புறப்பட்டார். சிறு வயதில் இருந்தே திராவிட பண்பாட்டில் வளர்ந்த அவருக்கு, பெற்ற மகளை கூட்டிக் கொடுத்து விட்டு போகும் குற்ற உணர்வு சிறிதும் இல்லை. இவரின் செயலைப் பார்த்ததும்தான் திராவிட பண்பாடு, தம் கிறிஸ்தவ பண்பாட்டிற்கு சற்றும் சளைத்ததில்லை என்பது பிஷப்பிற்கு புரிந்தது.

கருணாநிதி சென்றுவிட்டார். அவர் மகளுக்கு இரவு முழுவதும் பாவமன்னிப்பு கொடுத்தார் பிஷப். அவருக்கு அவளைவிட மனமில்லாமல் போக, பகலும் வைத்து பலமுறை பாவமன்னிப்பு கொடுத்தார். பின் மாலை வேளையில் தான் சங்கம்  விடுதிக்கு அனுப்பினார் பிஷப். சென்றவள் தளபதி முன்னால் தோகை விரித்து ஆட, தளபதியும் தன்னால் முடிந்த அளவுக்கு போர்தொடுத்தார். போர் முடிந்து அவள் காலையில் எழுந்து புறப்படத் தயாரானபோது "உனக்கு என்னம்மா வேணும். காலேஜ் பீஸ் கட்டணுமா? இல்லை அரியர்ஸ் ஏதாச்சும் கிளியர் பண்ணணுமா?" என்று தளபதி உரிமையோடு கேட்டார். "இல்லை தளபதி..." என்று இழுத்தாள் அவள். "பரவால்லம்மா, எதுன்னாலும் கேள், நீ ரொம்ப நல்லா பண்ணிருக்க.. கூச்சப்படாம கேளும்மா" என்றார் தளபதி.

"தளபதி எனக்கு பணம் ஒன்னும் வேணாம், எங்கப்பாக்கு கவுன்சிலர் சீட் கொடுக்கணும்" என்று கேட்டாள் அவள். ஸ்டாலின் கண்கள் ஒருகணம் விரிந்தது. திராவிட கருத்துக்களை நூறு வீதம் பின்பற்றும் அவளையும், அவள் தந்தையையும் நினைக்க தளபதிக்கு கண்கள் வியர்த்தது. "உங்க அப்பா பேரு என்னம்மா" என்று கேட்டார் தளபதி. அவள் தயங்கியவாறே "கருணாநிதி" என்று தன் தந்தையின் பெயரைச் சொன்னாள். ஸ்டாலின் முகத்தில் புன்னகை பரவியது. திராவிட பண்பாட்டை உறுதியாக பின்பற்ற இந்தப் பெயர்தான் காரணம் என்று மனதுக்குள் சிலாகித்தார். கலைஞரின் பிரதியாகவே இந்த கருணாநிதியையும் தளபதி பார்த்தார். இவள் வடிவில் இன்னோர் கனிமொழியை கண்டார். அவளை மீண்டும் கண்டியணைத்தார். தோகைகளை தூக்கிவிட்டு தளபதியே ஆடவைத்தார். 

ஆடி முடிந்ததும் தளபதி சொன்னார் "உன் தந்தையிடம் சென்று சொல், உங்களைப்போல், தலைவர் வழியில், தலைவரைப் போலவே வாழ்பவர்களால்தான் கழகம் வாழ்கிறது என்று சொல்" என்றார். அவள் முன்பாகவே போன் பண்ணினார் தளபதி " நேரு.. தா.பேட்டை கருணாநிதிக்கு கட்டாயம் கவுன்சிலர் சீட் கொடுத்திடுங்க, அவரை எப்படியாவது வெல்ல வைச்சிடுங்க" என்றார். தளபதிக்கு தெரியும் தத்தியான தன்னால் "தாத்தையங்காரப்பேட்டை" என்று உச்சரிக்க முடியாது என்று, அதனால்தான் தா.பேட்டை என்றே பேசி முடித்தார்.

அவள் நன்றிகூறிவிட்டு "தளபதி எல்லாம் முடிச்சுதா, தோகையை இறக்கலாமா" என்று பவ்யமாக கேட்டாள். தளபதிக்கு அவள் திராவிட பண்பாட்டின் உச்சத்தை தொட்டு பெரியார் பேத்தியாக நின்றது மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. தளபதி சிரித்தவாறே "சரிம்மா போதும் நீ புறப்படு" என்றார். 

அவளுக்கு பெரிய சாதனை ஒன்றை செய்த பூரிப்பு. பெரியார் பேத்திகளுக்கே உரிய இறுமாப்புடன் தந்தையிடம் வந்து வெற்றிச் செய்தியைச் சொன்னாள். கருணாநிதி தன் மகளை முத்தத்தால் நனையவைத்தார். இப்போது தலைவர் போலவே முழுவதுமாக மாறியிருந்தார்.  தெருவால் போன பெண்ணொருத்தியின் கையைப் பிடித்து இழுத்தார். அவள் பறித்துக் கொண்டு ஓடுகையில் அவள் கையில் இருந்த பணப்பையை பிடுங்கினார். ஆம், அவர் இப்போதே திமுகவின் கவுன்சிலர் போல் ஆகிவிட்டார்.

ஐயப்ப வழிபாடு தவறா?- சிறுகதை (சூட்சுமானந்தா கதைகள்)

ஒருநாள் சுவாமி சூட்சுமானந்தாவின் ஆச்சிரமத்திற்கு அடியவர்கள் சிலர் கூடியிருந்தார்கள். அவர்கள் அனைவரும் கூலிக்கு உழைக்கும் மக்கள். ஆன்மீகத்தின் அடிப்படைகளை உணராத சாமானியர்கள். கோயிலுக்கு செல்வது, கும்பிடுவது, இறைவனிடம் அதுவேண்டும், இதுவேண்டும் என்று கேட்பது என்ற அளவில் வாழும் சராசரி மக்கள்.

வழக்கம்போல சுவாமி தனது பிரசங்கத்தை முடித்துக்கொண்டு பக்தர்களின் சந்தேகங்களுக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். வந்திருந்த அடியவர் ஒருவர் "சுவாமி நீங்கள் எப்போதும் சிவவழிபாட்டின் பெருமைகளையே சொல்கிறீர்கள். இப்போது பலரும் ஐயப்பனை வழிபடுகின்றனர். நாம் கூட வழிபடுகிறோம். அது தவறா?" என்று கேட்டார். 

சூட்சுமானந்தா சிரித்துவிட்டு "இந்துக்களின் ஆன்மீக கதைகள், நம்பிக்கைகள் ஒவ்வொன்றும் வாழ்வியல் காரணம், வரலாற்று காரணம், தத்துவார்த்த காரணம் என்று பலவற்றை உள்ளடக்கி குறியீடுகளாகவே கடத்தி வந்துள்ளார்கள். அப்படித்தான் இந்த ஐயப்பன் கதையும். அந்த கதையை சொல்கிறேன் சற்று கவனமாக கேளுங்கள்" என்று சொல்லி கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

முன்பொரு காலத்தில் மகிஷி என்ற அசுர குலத்தவள் இருந்தாள். தேவர்களையும் மானுடர்களையும் கொடுமைகள் பலபுரிந்து துன்புறுத்தி வந்தாள். அவளை யாராலும் அழிக்க முடியவில்லை. அவள் பிரம்மனிடம் வாங்கிய வரம் அவள் செய்யும் தீமைகள் அனைத்தில் இருந்தும் அழியாமல் காத்து நின்றது.

தன்னுடைய சகோதரனான மகிஷாசுரன் பார்வதி தேவியின் துர்க்கா ரூபத்தால் அழிக்கப்பட்டதால் மகிஷி சினமடைந்திருந்தாள். தன் சகோதரனின் மரணத்திற்கு காரணமான தேவர்களையும் மானுடர்களையும் அழிக்கவேண்டும் என்று சபதம் செய்து பிரம்மனை நோக்கி தவமிருந்தாள். அவள் முன் தோன்றிய பிரம்மனிடம், தனக்கு யாராலுமே மரணம் நேரக்கூடாது என்று வரங்கேட்டாள்.

அதற்கு பிரம்மனோ "பிறப்பென்று ஒன்று இருந்தால் இறப்பொன்று நிச்சயம் இருந்தே தீரும். மரணமில்லா வாழ்வு என்பது யாருக்கும் இல்லை. அந்த சர்வேஸ்வரனைத் தவிர மற்ற எல்லோரும் பிறப்பு-இறப்பு என்ற சுழற்சிக்கு உட்பட்டவர்கள்தான். நீ வேறு வரம் கேள் நான் தருகிறேன்" என்றார். மகிஷி சிறிது நேரம் யோசித்துவிட்டு "அப்படியானால் அந்த சிவனுக்கும், திருமாலுக்கும் பிறக்கும் குழந்தையால் மட்டுமே எனக்கு மரணம் சம்பவிக்க வேண்டும்" என்று வரங்கேட்டாள். பிரம்மனும் "அவ்வாறே ஆகட்டும்" என்று வரத்தை அழித்துவிட்டு மறைந்துவிட்டான்.

மகிஷிக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. பிரம்மன் முட்டாள்தனமாக வரம்கொடுத்துவிட்டான், சிவனுக்கும் திருமாலுக்கும் எப்படி குழந்தை பிறக்கும். பிரம்மன் சிந்திக்கவே மாட்டானா என்று நினைத்தவாறு தலைகால் புரியாமல் ஆடினாள். 'இப்படி ஒரு குழந்தை பிறக்கப்போவதில்லை, அதனால் எனக்கு இனி மரணமில்லை' என்ற ஆணவத்தில் தேவர்களையும் மானிடர்களையும் கொடுமைப்படுத்தினாள். கொடுமை தாங்கமுடியாத தேவர்களும் மானுடர்களும் சர்வேஸ்வரனிடம் வேண்டி நின்றார்கள். அவர்களைக் காக்க சர்வேஸ்வரனும் திருவுளம் கொண்டார். அந்தக் கணமே திருமாலின் மோகனரூப அம்சமும், சிவாம்சமும் பொருந்தியதாக ஒரு குழந்தை பிறந்தது. மண்ணுலகில் உள்ள மகிஷியை அழிப்பதற்காக மண்ணுலகிலேயே விடப்பட்டது அந்த குழந்தை. 

மன்னன் ராஜசேகரன் பம்பா நதிக்கரையோரம் வந்துகொண்டிருந்தான். மலர்களுக்கு நடுவில் சிவாம்சமும், மோகன ரூபமும் பொருந்திய அந்தக் குழந்தை கழுத்தில் ஒளிரும் சிவமணி மாலையுடன் கிடப்பதைக் கண்ணுற்றான். குழந்தை இல்லை என்ற மனக்குறையில் இருந்தவன் இந்தக் குழந்தையை எடுத்துக்கொண்டு அரண்மனைக்கு சென்றான். கழுத்தில் ஒளிபொருந்திய மாலையை அணிந்தவன் என்ற பொருளில் மணிகண்டன் என்று பெயர்வைத்து வளர்த்தான்.

மணிகண்டன் அரண்மனைக்குள் சென்ற யோகம் மன்னனுக்கு அதிர்ஷ்டத்தின் மேல் அதிஷ்டம் கைகூடியது. பகைகள் விலகியது, செல்வம் பெருகியது. மன்னனும் அரசியும் சீராட்டி பாராட்டி மணிகண்டனை வளர்த்தார்கள். மணிகண்டன் வந்த ராசி, நீண்ட காலம் குழந்தை இல்லாமல் இருந்த அரசியும் கருவுற்றாள். குழந்தை பிறந்ததும் மணிகண்டன் மீதான அன்பு அரசிக்கு குறைந்துவிட்டது. ஆனால், அரசனின் அன்பில் மாற்றமில்லை. குழந்தைகள் இருவரும் வளர்ந்து குமாரர்களாக ஆனார்கள். 

மன்னன் ராஜசேகரன் மணிகண்டனுக்கு முடிசூட்ட தயாரானான். அரசிக்கு அதில் விருப்பமில்லை. தன் பிள்ளையின் மகுடத்தை மணிகண்டன் பறிப்பதாய் நினைத்தாள். மந்திரிகள் சிலருடன் சேர்ந்து சதித்திட்டம் தீட்டினாள். தனக்குத் தீராத நோயொன்று வந்ததாக நாடகமாடினாள். அதனைப் போக்க புலிப்பால் வேண்டும் என்று வைத்தியனையும் வஞ்சகமாக பேச வைத்தாள். அது உன்னால் மட்டுமே முடியும், சென்று புலிப்பால் கறந்து வா என்று மணிகண்டனை பணித்தாள். வஞ்சகம் தெரிந்தும் வனத்திற்கு சென்றான் மணிகண்டன்.

மணிகண்டனின் சிவ அம்சத்தை கண்டு அடவிவாழ் உயிர்கள் எல்லாம் அன்பைப் பொழிந்தன. புலிப்பால் எடுக்க வந்தவன் புலி ஒன்றில் ஏறி அரண்மனைக்கு புறப்பட்டான். புலிகள் எல்லாம் பசுக்கூட்டம்போல் அவனைப் பின்தொடர்ந்தன. புலிப்பால் எடுக்க போனவன் புலிக்கூட்டம் ஒன்றுடன் அரண்மனைக்குள் வருவதைக் கண்டு எல்லோரும் பயந்து ஓடினார்கள். தன் தவறை உணர்ந்த அரசி மணிகண்டனிடம் மன்னிக்க வேண்டினாள். அவன் கருணைக்கடலாக நின்றான், என்னிடம் பகையுணர்வே இல்லை, மன்னிப்பு எதற்கு என்றான். எதிரிக்கும் அன்பு செய்யும் அவன் கருணையின் முன்னால் அனைவரும் அடிபணிந்து நின்றனர்.

அனைவரும் சேர்ந்து அவனுக்கு முடிசூட்டி மகிழ்ந்தார்கள். முடி சூட்டு விழாவின் பின்னர் தன் பிறப்பின் நோக்கத்தை நிறைவேற்ற அரண்மனையில் இருந்து புறப்பட்டான்

மணிகண்டன். மகிஷியைத் தேடிச் சென்று போரிட்டான். கடுமையாகப் போர் புரிந்தவன் மகிஷியை அழுதா நதிக்கரையில் வீழ்த்தினான். தேவர்களும் மானுடர்களும் மகிழ்ச்சியில் கொண்டாடினார்கள். ஐயனின் வீர தீர செயலைப் பாராட்டினார்கள். தம் இன்னல் களைந்து இன்பத்தை தந்த சர்வேஸ்வரனை போற்றி வணங்கினார்கள்.

இந்த நிகழ்வுகளை நன்றியுடன் நினைவு கூரும் முகமாக வருடாவருடம் ஐயப்ப கதை படித்து யாத்திரையும் மேற்கொள்ளப்படுகிறது. 

இந்த கதையை கவனமாக கேட்டவர்கள் ஒரு உண்மையை உணர்ந்து கொள்வீர்கள். இங்கு ஐயப்பன் என்று வணங்கப்படும் மணிகண்டன் சிவ, மால் அம்சமாகக் கருதப்படுகிறது. மானுடர்கள் தேவர்கள் தம் இன்னல்களை நீக்க சிவனை வேண்டியதால் சிவனால் உண்டாக்கப்பட்டவர் என்றே கதை சொல்கிறது. ஆக இந்த கதையும் சிவ வழிபாட்டின் பெருமையை தானே சொல்கிறது என்றார் சூட்சுமானந்தா.

அப்படியானால் ஐயப்பன் வழிபாடு தவறென்று சொல்கிறீர்களா சுவாமி? என்றார் அடியவர் ஒருவர்.

"உங்களை கொல்வதற்காக கொலைவெறி பிடித்த ஒருவன் உங்களை துரத்தி வருகிறான். வீரன் ஒருவன் அம்பொன்றை எய்து அந்த கொலைவெறி பிடித்தவனை கொன்று உங்களை காப்பாற்றுகிறான். நீங்கள் இப்போது அந்த வீரனுக்கு நன்றி சொல்லி வணங்குவீர்களா? அல்லது கொலைவெறி பிடித்தவனை கொன்ற அம்பிற்கு நன்றி சொல்லி வணங்குவீர்களா?" என்றார் சுவாமி.

"சுவாமி அந்த வீரனுக்குத்தான் நன்றிகூறி வணங்குவோம்" என்று அனைவரும் ஒரே குரலில் சொன்னார்கள். 

"ம்ம்.. சரியான புரிதல். அந்த அம்பு தவறியிருந்தால் வேறோர் அம்பை எய்து உங்களைக் காத்திருப்பான் அந்த வீரன். அதனால்தான் சொல்கிறேன், இந்த ஐயப்பன் கதையிலும் சிவவழிபாடு என்பதே உயர்வாக போற்றப்படுகிறது. வீரன் எய்த அம்புக்கு ஒப்பானவன் இந்த மணிகண்டன். மணிகண்டன் என்ற அம்பை எய்த வீரன்போலத்தான் அந்த சர்வேஸ்வரன்" என்றார் சுவாமி.

"சுவாமி அப்படியானால் ஐயப்பனை வழிபாடு செய்வது, ஐயப்ப யாத்திரை செல்வது எல்லாம் தவறுதானே?"

சுவாமி மறுபடி சிரித்தார்.. "நான் தவறென்று எப்போது சொன்னேன். இந்த ஐயப்ப யாத்திரை, விரதங்கள் அனைத்தும் அந்த சம்பவத்தை நினைவுகூர்வதற்கான ஏற்பாடே. சிவனை வேண்டி நின்றவன் ஒருபோதும் கைவிடப்பட்டதில்லை. சிவன் தன்னை வேண்டி நிற்கும் மக்களை காக்க வீரபத்திரன், ஐயப்பன் என்று பலரை தோற்றுவித்துக்கொண்டே இருப்பான். வீரபத்திரன் ஐயப்பன் என்று அனைவரும் சூழ்நிலைகள் நிபந்தனைகள் என்பவற்றுக்கு அமைவாக உருவாக்கப்பட்ட நபர்கள்தான். மக்களின் துயரங்கள் எல்லா இடங்களிலும் எல்லா காலங்களிலும் ஒரே சூழ்நிலையில் உண்டாவதில்லை. சூழ்நிலைகள் மாறும் போதும் மக்களைக் காப்பதற்காக சர்வேஸ்வரன் புதிது புதிதாக ஒவ்வொருவரை தோற்றுவித்துக்கொண்டே இருப்பார் என்பதே சரியான புரிதல்"

"நீங்கள் அம்பை போற்றலாம், ஆனால் எய்தவனை மறந்துவிடக்கூடாது, ஐயப்ப விரதம், யாத்திரை என்று செல்லும் போது சிவத்தை மறந்துவிடக்கூடாது"

சுவாமி சொன்ன வார்த்தைகள் அவர்களுக்கு பசுமரத்தாணி போல் பதிந்தது.

"சுவாமி இன்னொரு நாள் இந்த ஐயப்பன் கதையின் ஆன்மீக தத்துவத்தை விளக்கவேண்டும்" என்ற வேண்டுகோளுடன் விடைபெற்றார்கள். 

அவர்களுக்கு இப்போது ஆன்மீகம் பற்றிய தேடலும் உண்டாகிவிட்டது.

சர்வம் சிவமயம்

ருத்திரர்கள் வேறு- சிவன் வேறு

வேதங்கள் போற்றும் ருத்திரன், சைவத்தின் ஏக இறைவன் சிவன் இரண்டும் ஒன்றா? வேறா? உண்மை என்ன?

இப்போது மிசநரி சைவர்களின் பித்தலாட்ட பிரச்சாரத்தால் உங்களுக்கு எனக்கு என்று அனைவருக்கும் இந்த கேள்வி தோன்றுவது இயல்பாகிப் போனது.

இதற்கு காலம்-காலங்கள், காற்று-காற்றுகள், பூதம்-பூதங்கள் என்பவற்றுக்கு இடையிலான வேறுபாட்டை உணரவேண்டும். மேலோட்டமாக பார்த்தால் இவை ஒருமை பன்மை என்ற அளவிலேயே தோன்றும். ஆனால் இந்த இரு வார்த்தைகளுக்கும் இடையே பொருள் வேறுபாடும் உள்ளது.

காலம் என்பது இந்த பிரபஞ்சம் தோன்றுவதற்கு முன்பிருந்தே அனாதியான காலம் முதல் இருப்பது. இந்த பிரபஞ்சம் அழிந்த பின்பும் முடிவிலியாக தொடர்வது. ஆனால் காலங்கள் என்பதில் வசந்தகாலம், மாரிகாலம், இளவேனிற்காலம் என்று பௌதீக காலநிலை மாற்றங்களையும், நல்லகாலம், கூடாதகாலம், கெடுகாலம், என்று தன்மை மாற்றத்தை குறிக்கவும் பயன்படும்.

இதுபோன்றே காற்று பூதம் என்ற சொற்களும் காற்றுக்கள் பூதங்கள் என்ற சொற்களும் பொருள் வேறுபாடு மிக்கன. பூதம் என்ற சொல் வழக்கத்தில் பேய் பிசாசு என்பவற்றை போன்ற அமானுஷ்ய விசயமாகவும் கூட குறிக்கப்படுகிறது. இந்த அமானுஷ்ய பூதத்தையும், பஞ்ச பூதங்கள் என்ற பௌதீக பூதங்களையும் ஒன்றாக கருத முடியாது அல்லவா, அதுபோல் வார்த்தைகள் ஒன்றெனினும் இடம் சூழல் என்பவற்றை பொறுத்து வேறுபடுத்தி பார்க்க வேண்டும்.

அவ்வாறே இந்த வேதங்கள் குறிப்பிடும் ருத்திரன் என்பதும், ருத்திரர்கள் என்பதும். சைவம் என்ற கோட்பாட்டில் எவ்வாறான தத்துவத்தில் சிவன் என்பது குறிப்பிடப்படுகிறதோ அதே பொருளில்தான் வேதங்களும் ருத்திரன் என்று குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் வேதங்கள் ருத்திரர்கள் என்று சொல்லி குறிப்பிடும் இடங்களில் அதன் பொருள் வேறுபடுகிறது. சிவத்துவக்கும் சீவனுககும் சீவாதாரங்கள் என்பவற்றுக்கும் உள்ள பொருள் வேறுபாடும் ருத்திரன் ருத்திரர்கள் என்பவற்றுக்கும் உள்ள வேறுபாடும் ஒன்றாகவே உள்ளது. 

காலம் காலங்கள் என்பவற்றின் பொருள் வேறுபட்டாலும் காலங்களின் ஒருமையை காலம் என்றுதானே குறிப்பிட வேண்டும். அதுபோல் ருத்திரர்கள் என்பவற்றின் ஒருமையை ருத்திரன் என்றே பல இடங்களில் வேதம் குறிப்பிடுகிறது. இந்த குழப்பத்தை நீக்க சிவனை மகா ருத்திரன் என்று குறிப்பிடும் வழக்கமும் முன்பே இருந்ததுதான். 

எனவே வேதம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாமல், பாதிரிகளின் மூளைச்சலவையில் இயங்கும் மிசநரி சைவர்களின் பிதற்றல்களை தூக்கி ஓரமாய் வைத்துவிடுங்கள். 

சிவம் என்பதும் ருத்திரன் என்பதும் ஒன்றுதான்.சீவன்கள் என்பதும் ருத்திரர்கள் என்பதும் ஒன்றுதான். ஆனால் சிவனும் சீவன்களும் ஒன்றல்ல, ருத்திரனும் ருத்திரர்களும் ஒன்றல்ல, இதுதானே சைவ கோட்பாடு. முப்பொருள் உண்மை சொல்வது அதைத்தானே?

சிவனையும் ருத்திரர்களையும் அதாவது சீவன்களையும் ஒப்பிட்டுக்காட்டி, வேகத்தில் உள்ள ருத்திரன் வேறு சைவத்தில் சொல்லும் சிவன் வேறு என்று உருட்டுவது, நாளை உங்களை முட்டிபோட வைத்து பின் உருட்டுவதற்காக அன்றி வேறில்லை.

உண்மையான இந்துக்களால், சைவ கோட்பாட்டை அறிந்தவர்களால் இதை புரிந்து கொள்ள முடியும்.

விபச்சாரியிடம் பணம்பறித்த கருணாநிதி-சிறுகதை

ராயப்பேட்டையின் குறுகலான சந்துக்குள் நுழையும் போதே கருணாநிதியின் மனது படபடக்க ஆரம்பித்து விட்டது. சிட்டுக்குருவி லேகியத்தில் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்ற வைத்தியனின் பெண்ணிடமே இப்போது பரிசோதிக்க போகிறான். இந்த ஒரு குறைபாட்டால் கருணாநிதி படாத அவமானம் இல்லை. செய்யாத குற்றம் இல்லை. கடைசியில் கொலைசெய்ய வேண்டிய நிலைக்கே ஆளாகிவிட்டான்.

இப்படியான நேரத்தில் பயமோ பதட்டமோ கூடாது என்று வைத்தியர் சொன்னாலும் கருணாநிதியால் பதட்டப்படாமல் இருக்க முடியவில்லை. சிறு வயதில் இருந்தே அவன் படாத அவமானம் இல்லை, அசிங்கம் இல்லை. ஆனால் இந்த குறைபாடு அவனுக்கு குற்ற உணர்சியை அதிகரிக்க மனநிலை பேதலித்தவன் போலாகிவிட்டான்.

கருணாநிதி பிறந்தது காவிரிப்படுகையில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமத்தில். ஆந்திராவில் இருந்து தேவதாசி தொழிலுக்காக சோழநாட்டிற்குள் குடியேறியவர்கள் அவர்களின் முன்னோர்கள். கோயில் திருவிழா காலங்களில் சின்னமேளம் கோஷ்டி என்ற பெயரில் கிராமம் கிராமமாக குடும்பத்துடன் செல்வார்கள். பொதுவாக ஆண்கள் வாத்தியக் கருவிகளை வாசிப்பார்கள், சிலர் ஆடுவார்கள். பெண்கள் மிகவும் சின்ன சின்ன ஆடைகளை உடுத்திக்கொண்டு குத்தாட்டம், கரகாட்டம் என்று ஆடுவார்கள். நள்ளிரவு கடந்துவிட்டால் ஊர் மைனர்களும், பணக்காரர்களும் குத்தும் பண நோட்டிற்காக அவற்றையும் அவிழ்த்துவிடுவார்கள். சின்ன வயதில் அவன் தாய் இப்படி ஆடுவதை ஒளிந்திருந்து பார்த்திருக்கிறான் கருணாநிதி. திருவிழா முடிய அந்த ஊர் பெரிய மனிதர்கள் அவர்கள் குழுவில் வந்த பெண்களை தனியாக அழைத்துச் செல்வதையும், பின் நீண்ட நேரம் கழித்து அவர்கள் கூடாரத்துக்கு வருவதையும் பார்த்திருக்கிறான். சில ஊர்களுக்கு செல்லும் போது நீங்கள் போய் மற்றக் கூடாரத்தில் தூங்குங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு தந்தை வாசலில் காவலுக்கிருப்பதையும், ஊர் பெரியவர்கள் உள்ளே சென்று திரும்புவதையும்கூட ஒளிந்திருந்து பார்த்திருக்கிறான் கருணாநிதி. அவனுக்கு அது சின்ன வயது. அப்போது முழுமையாக புரியவில்லை. இப்போது எல்லாம் புரிகிறது, அனால் அவனால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை.

வழக்கமாக கீழ்சாதி இளைஞர்களுக்கு இருக்கும், மேல்சாதி பெண்களை அடையும் வக்கிர ஆசை கருணாநிதிக்கும் இருந்தது. அந்த ஆசையில் சிதம்பரம் சுந்தரம் பிள்ளையின் மகள் பத்மாவதியை திருமணம் முடித்துவிட்டான். அது ஒரு பொருந்தாத திருமணம். அவளுக்கு இந்த திருமணத்தில் உடன்பாடு இல்லை. திராவிட அரசியலின் அராஜக பலம் அவளை நிர்ப்பந்தம் செய்து தள்ளிவிட்டது. தாலியில்லாமல் செய்த திருமணம் வேலியில்லாமல் நின்றது.

திருமணத்திற்கு பின்புதான் அவளுக்கு கருணாநிதியின் குறைபாடு தெரிந்தது . அதன்பின் அவள் அவனை ஒரு புழுவாக கூட மதிப்பதில்லை. கருணாநிதி தன் பலவீனத்தை மறைக்க பெண்களை கடுமையாக கையாள்வதையும், கசக்கி பிழிந்து துன்புறுத்துவதையும் ஒரு உபாயமாகக் கொணடிருந்தான். அதனால் அவன் நெருங்கிவரும் போதெல்லாம் அவள் விலகி விலகிப் போனாள். அட்டைக் கத்தியை வைத்து சண்டை செய்ய அவள் தயாராக இல்லை. பத்மாவதி தான் பாழ்ங்கிணற்றில் விழுந்து விட்டதை எண்ணி வருந்தினாள், வருடங்கள் இரண்டு மூன்று என்று கடந்தது, அவளும் பெண்தானே? அவளுக்கும் ஆசைகள் இருக்குந்தானே? அவள் உறவுக்காரப் பையன் ஒருவனுடன் உறவை ஏற்படுத்தினாள். சிறிது நாட்களிலேயே கர்ப்பமாகிவிட்டாள். கருணாநிதியால் இதை ஏற்க முடியவில்லை. இந்த விடயத்தில் அவன் வைக்கோல் பட்டறை நாயாகிவிட்டான். இதை வெளியே சொல்லவும் முடியாது. சொன்னால் வெட்கக்கேடு. "பெரியார் எனப்படும் ஈவேராவுக்கு அம்மை நோய் வந்ததால் ஆண்மை இல்லாமல் போனது" என்று பகிரங்கமாக மேடை போட்டு உண்மையைப் போட்டுடைத்த கருணாநிதியால் இந்த உண்மையை வெளியே சொல்ல முடியவில்லை. உள்ளுக்குள்ளேயே புளுங்கினான். 

இந்த காலத்தில் தான் அவனுக்கு தாயாளுவின் தொடர்பு கிடைத்தது. அவள் அரவணைப்பில் கருணாநிதி ஆறுதல் அடைந்தான். அட்டைக்கத்திக்கு அலங்காரம் செய்து, கத்திபோலவே பாவனை செய்து அவனை மகிழ்வூட்டினாள். அதற்குள் பத்மாவதி குழந்தை ஒன்றை பெற்றுவிட்டாள். யாரோ பெற்ற பிள்ளைக்கு அப்பன் பெயராக தனது பெயரைப் போட்டான் கருணாநிதி. ஆனாலும் அவன் மனதுக்குள் இருந்த வக்கிரம் கொலையில் வந்து முடிந்தது. முத்தான முத்தைப் பெற்றெடுத்த பத்மாவதி கதை முடிந்துவிட்டது. ஆம், பத்மாவதியை கருணாநிதி கொன்றுவிட்டான். அவளைக் கொன்று ஓரிரண்டு வாரங்களுக்குள்ளாகவே தாயாளுவை வீட்டிற்குள் அழைத்து வந்துவிட்டான்.

இப்போது தாயாளு அவனுக்கு மனைவியாகிவிட்டாள். அவனைப் புரிந்துகொண்ட, அவனை அப்படியே ஏற்றுக் கொண்ட ஒருத்தி அவள். ஆனால் குழந்தை என்பது எல்லாப் பெண்களும் உள்ள ஆசை. தாயாளுவும் அதற்கு விதிவிலக்கில்லை. ஆனால் வாங்கிய இடம் பிரச்சினை ஆகிவிட்டது. கருணாநிதியின் உறவுக்காரர் ஒருவர் ஆந்திராவில் இருந்து வந்தபோது அவரிடம் வாரிசை வாங்கிவிட்டாள் தாயாளு. கருணாநிதி பொங்கி எழுந்தான். பின்பு சற்று நிதானமாக யோசித்தான். இவளைவிட்டால் செத்த கிளியை வைத்து யார்தான் சோறூட்டுவாள் என்று சிந்தித்தான். அவளை ஏற்ற அளவுக்கு அந்த குழந்தை அழகிரியை ஏற்க மனமில்லாமல் போய்விட்டது. கடைசி வரையில் அவனை வேண்டாப் பிள்ளையாகவே நடாத்தினான்.

சிந்தித்தவனுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. இனி நீ வெளியே யாருடனும் செல்ல வேண்டாம். என் நண்பன் உனக்கு தேவையான அனைத்தையும் தருவான் என்று வாக்குறுதி அளித்தான். பழந்தின்ன கூலியா வேண்டும். நண்பன் அன்பழகனும் சம்மதித்தான். அன்று முதல் நள்ளிரவு ஆராதனைகள் ஆரம்பமானது. கருணாநிதி கட்சிப் பணிகளைப் பார்க்க தாயாளுவை தாங்கு தாங்கென்று தாங்கினான் அன்பழகன். வரிசையாக மூன்று வாரிசுகளை பெற்றெடுக்க அனைத்துக்கும் கருணாநிதி தனது பெயரைப் போட்டான். 

அப்படி தாயாளுவிற்கும் அன்பழகனிற்கும் முதலாவதாக பிறந்த குழந்தைதான் ஸ்டாலின். சிறுவயதில் தன் தந்தை கூடார வாயிலில் இருந்ததைப் போல அன்பழகனை உள்ளே அனுப்பிவிட்டு காவல் இருந்தான் கருணாநிதி. பெற்றால்தான் பிள்ளையா என்ன? கருணாநிதி காவலிருந்து பெற்ற முதல் குழந்தை ஸ்டாலின். இந்த குழந்தை மத்திய மோடி அரசின் திட்டங்களுக்கு தன் பெயரை ஒட்டப்போகும் ஸ்டிக்கர் குழந்தை என்று அப்போது யாருக்கும் தெரிந்திருக்காது. ஆனால், பிறக்கும் போதே உண்மையான தந்தையின் பெயரை மறைத்து காவலிருந்த கருணாநிதியை தந்தை என்று ஸ்டிக்கர் ஒட்டிக்கொண்டு பிறந்த அதிசய பிறப்பு அது. பிறப்பின் இயல்பு மாறிவிடுமா என்ன? 

தனக்குத் தெரியாமல் களவாகப் பிறந்த அழகிரியைவிட, தான் காவல் இருந்து பெற்ற ஸ்டாலின் மேல் எப்போதும் தாளாத பிரியம் அவனுக்கு. பின் அன்பழகனும் அவ்வப்போது வந்து செல்ல அவன் காவல் காப்பதை குறைத்து கழகப் பணியாற்றியதால் தமிழரசு செல்வி மேல் ஸ்டாலின் அளவுக்கு ஈடுபாடு வரவில்லை. காத்திருப்பது மட்டுமல்ல காவலிருப்பதும் காதலை அதிகரிக்கும் போல!

ராயப்பேட்டைகளின் சந்துகளுக்குள் சென்றவர்கள் ஒருவாறு அந்த சிட்டுக்குருவி லேகியம் விற்கும் வைத்தியனின் வீட்டை அடைந்துவிட்டார்கள். அந்த வைத்தியனும் இவர்களைப் போல ஒரு டுபாக்கூர் பயல்தான். வைத்தியம் என்ற பெயரில் தனது மகள்களை வைத்து விபச்சாரம் செய்துவந்தான். இவர்கள் திராவிடம் என்ற பெயரில், அவன் வைத்தியம் என்ற பெயரில். 

அந்த சிட்டுக்குருவி வைத்தியனுக்கு மூன்று மகள்கள். மூத்த மகளுக்கு திருமணமாகி இரண்டு குழந்தைகள். மற்றைய இரு பெண்களும் கன்னிகள். நீங்கள் சிரிப்பதும் சிந்திப்பதும் எனக்கு புரிகிறது. விபச்சாரத்தில் ஈடுபடும் பெண்கள் எப்படி கன்னி என்றுதானே யோசிக்கிறீர்கள்? இது தொழில் ரகசியம். திருமணமான பெண்களுக்கு 30 ரூபாய். கன்னிப் பெண்களுக்கு 60 ரூபாய். இது சந்தை நிலவரம். தப்பான வழியில் குழந்தை பெற்றவளை கன்னி என்று நம்பும் உலகம் குழந்தை பெறாத இந்த விபச்சார பெண்களை கன்னியாக ஏற்காதா என்ன?

உள்ளே சென்றால் ஒரு குடிசை வீடு. குடிசைக்கு வெளியே டுபாக்கூர் வைத்தியன். இரண்டு கன்னிகளுக்கு 60 ரூபாய் வீதம் நூற்றியிருபது கல்யாணமான பெண்ணுக்கு ரூபாய் 30, ஆக... மொத்தம் 150 என கணக்குப்பார்த்து காசை வாங்கினான் அவன். பெண்கள் விடுதலை பற்றி மாநாட்டில் தொண்டைத் தண்ணீர் வற்ற பேசி வாங்கிய காசை கொடுத்துவிட்டு குடிசைக்குள் போனார்கள்.

உள்ளே தென்னோலை தட்டிகளால் மூன்று பகுதிகளாக குடிசை பிரிக்கப்பட்டிருந்தது. அண்ணாதுரையை அக்காளிடம் அனுப்பிவிட்டு அன்பழகனும் கருணாநிதியும் கன்னிகளை? தேர்ந்தெடுத்தார்கள். அதிலும் கடைசிப் பெண்ணை தெரிவுசெய்தான் கருணாநிதி. அவள் கொஞ்சம் குசும்பு பிடித்தவள். சிட்டுக்குருவியின் தைரியத்தில் போன அவனைப் பார்த்ததும் அவள் கண்டுபிடித்துவிட்டாள். கடும் காம யுத்தத்திற்கு தயாராக போனவன் அவன். அவள் கையைப் பிடித்து குலுக்கியதும் குருவி தெறித்து பறந்துவிட்டது. அவன் அவமானத்தில் குறுகி நிற்க அவளுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது. அடக்கமுடியாமல் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள்.

கருணாநிதிக்கு கோபம் வந்துவிட்டது. ஆடைகளை மாட்டிவிட்டு வெளியே சென்றவன் அவள் தந்தையிடம் சென்று தகராறு செய்தான். உன்மகள் சரியாக ஒத்துழைக்கவில்லை கொடுத்த பணத்தை திருப்பி கொடு என்று போக்கிரித்தனம் பண்ணினான். தன் அவமானத்தை அராஜகம் செய்து மறைக்கப்பார்த்த அவன் காசை திருப்பி தராவிட்டால் பொலீசைக் கூப்பிடுவேன் என்று தன்னிலை மறந்து மிரட்டினான். அது குடித்த டீக்கும் சாப்பிட்ட சாப்பாட்டுக்கும் பணங்கொடுக்காத விடியல் ஆட்சியல்ல. விபச்சாரி வீட்டிற்கே பணங்கொடுக்க மறுக்கும் தாத்தா காலத்து திமுக. அதற்குள் போன வேலையை முடித்துக் கொண்டு அன்பழகனும், அண்ணாத்துரையும் வந்துவிட்டார்கள். அன்பழகனிற்கு பிரச்சினை புரிந்தது. ஆடத்தெரியாதவள் மேடை சரியில்லை என்று சொல்லி தர்க்கம் செய்வது புரிந்தது. ஆனால் என்ன செய்வது? மனைவியையே தந்த நண்பனிடம் நியாயம் பேசலாமா?

அன்பழகனும் அண்ணாத்துரையும் சேர்த்தே அராஜகம் பண்ணினார்கள். அந்த டுபாக்கூர் வைத்தியனுக்கு வேறு வழியில்லை, பணத்தை திருப்பி கொடுத்தான். மூவர் முகத்திலும் அப்படி ஒரு ஆனந்தம். விபச்சாரி வீட்டிற்கு சென்று பணத்தை பிடுங்கி வருவது அவர்களின் பார்வையில் பெரும் வெற்றி. அவர்களுக்கு எந்த குற்ற உணர்ச்சியும் இல்லை.

ஏனென்றால் அது தாத்தா காலத்து திமுக...

ஈழ நாட்டில் இருந்து விரட்டப்பட்ட ஆபிரகாம்- வரலாற்றுக் கதை

ஈசரின் ஆலயத்திற்கு நாட்கல் வைத்தது முதல் ஊர் விழாக்கோலம் பூண்டு விட்டது. ஆலயம் அமைத்து முடியும் வரை எந்த தடங்கலும் வந்துவிடக்கூடாது என்று மக்கள் பலரும் விரதம் பூண்டு விட்டார்கள். ஈழநாட்டின் மன்னன் நாப்பிரசிற்கு இது ஒரு மாபெரும் கனவு. ஈழ நாட்டின் தலைநகர் ஊரில் எப்படியாவது ஒரு பேராலயத்தை அமைக்க வேண்டும் என்பது அவனது நீண்டநாள் ஆசை. மன்னனின் விருப்பமும் மக்களின் விருப்பமும் ஒன்றாகவே இருந்தது. ஈசரின் ஆலயத்தை காண பேரவா எழுந்துவிட அனைவரும் இரவு பகலாக உழைத்தார்கள். 

ஊரில் இப்போது எந்த குற்றச் செயலும் நடப்பதில்லை. ஒழுக்கம் தவறி வாழ்ந்தவர்கள் பலரும் ஒழுக்கசீலர்களாக மாறிவிட்டார்கள். மக்கள் அனைவரும் அன்பாகவும், அன்னியோன்யமாகவும் ஆகிவிட்டார்கள். வரலாற்றில் ஊர் ஒருபோதும் இப்படி இருந்ததில்லை. படைகளும் மிக பலமாகவே இருந்தது. பார்சியா, சுமேரியா, பாபிலோன், அசுரியா, பாத்தீனியா என்று சுற்றியுள்ள நாடுகள் எல்லாம் நாப்பிரசு மன்னனுடன் நட்போடு இருக்கவே விரும்பின. தெற்கெல்லை முழுவதும் கடலாக இருந்தாலும் வருவதற்கு எதிரிகள் என்று யாரும் இல்லை. 

படைபலம், செல்வவளம் என்று சிறப்பாக ஆட்சிசெய்த மன்னனுக்கு இந்த பேராலயம் அமைந்தால் வரலாற்று சிறப்பும் சேர்ந்துவிடும். ஆனால் தப்பான தொழில் செய்த சிலருக்கு இது பிடிக்கவில்லை. ஆலய பணி தொடங்கியது முதல் எல்லோரும் நல்லவர்களாக மாறியதால் தப்பான தொழில்கள் எதையும் செய்ய முடியவில்லை. அவர்களுக்கு மன்னன் மேல் கோபமும், பயமும் வந்துவிட்டது. எல்லோரும் திருந்தி விட்டால் எதிர்காலத்தில் அவர்கள் தொழிலே செய்ய முடியாது.

அவ்வாறு பயந்தவர்கள் ஒன்றாக கூடினார்கள். மன்னனுக்கு எதிராகவும், ஆலயம் அமைப்பதை எதிர்த்தும் மக்களைத் தூண்டினார்கள். மன்னன் பகட்டிற்காக செய்கிறான் என்று பரப்புரை செய்தார்கள். மக்கள் பசியால் வாட வானுயரும் ஆலயம் தேவைதானா என்று வஞ்சகமாய் பேசினார்கள். வானுயர கோயில் அமைத்தால் கடவுளுக்கு முட்டிவிடும், கடவுளுக்கு கோபம் வந்துவிடும் என்று அறிவில்லாத மக்களை ஏமாற்றி , அவர்களைக் கொண்டே ஆலயம் அமைப்பதை நிறுத்த முயற்சித்தார்கள்.

இவை எல்லாவற்றையும் மன்னன் பொறுமையாக வேடிக்கை பார்த்தான். அவன் பலம் அவனுக்கு தெரிந்ததால் அச்சப்பட வில்லை. ஆனால் மக்களுக்கு பொறுமையில்லை, கிளர்ந்தெழுந்து விட்டார்கள். கோயில் அமைக்க இடையூறு செய்தவர்களை நாட்டை விட்டே விரட்டி அடித்தார்கள். அவ்வாறு ஈழ நாட்டின் தலைநகர் ஊரில் இருந்து விரட்டி அடிக்கப்பட்ட ஒருவன்தான் அபிராம். அவன் தனது தந்தை, மனைவி சாரா, சகோதரனின் மகன் லோத்து என்பவர்களை அழைத்துக் கொண்டு நாட்டைவிட்டு தப்பி ஓடினான். ஓடும் போதும் அடுத்தவர்களின் ஆடு மாடுகள், குதிரைகள் என்பவற்றையும் திருடிக்கொண்டே ஓடினான்.

இவ்வாறு கலகம் விளைவித்து விரட்டப்பட்டவர்களை அயல் நாடுகளும் ஏற்கத் தயாராக இல்லை. ஈழ மன்னனையும், மக்களையும் பகைத்துக்கொள்ள அவர்கள் தயாராக இல்லை. தப்பித்து போன அபிராம் சுமேரியாவைக் கடந்து கானான் நாட்டிற்குள் சென்றான். தனது பெயரை ஆபிரகாம் என்று மாற்றிக்கொண்டான். தந்தை மனைவி பெறாமகனுடன் மக்கள் இல்லாத ஒரு மலைக்கிராமத்தில் தங்கினான். இவனைப் போலவே விரட்டப்பட்ட சிலரும் அவர்களுடன் வந்து சேர்ந்தார்கள். திருடிக்கொண்டு வந்த ஆடுமாடுகள் குதிரைகள் என்று வாழ்க்கை வசதியாக இருந்தாலும், கல்யாணம் ஆகி பலவருடங்கள் கடந்தும் குழந்தைகள் இல்லாதது அபிராமிற்கு பெரும் குறையாகவே இருந்தது. திருட்டுச் சொத்து நிலைக்காது அல்லவா? சிறிது காலத்திலேயே கொள்ளை நோய், வறட்சி என்று வந்துவிட, கால்நடைகளும் இறந்து வறுமை சூழ்ந்துவிட்டது. 

வறுமையின் கொடுமை இங்கு வாழமுடியாது என்ற நிலையை உருவாக்கியது. இனியும் இங்கிருந்து பயனில்லை என்பதால் எகிப்து நோக்கி புறப்பட்டார்கள். போகும் வழியில் ஆபிரகாமிற்கு ஒரு பயம் வந்துவிட்டது. வயதாகிவிட்டது அவன் தோற்றத்தில் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. ஆனால் மனைவி சாரா இப்போதும் ஒப்பனையுடன் இளமையுடனும், அழகுடனும் இருந்தாள். அவள் தன் தொழிலுக்காக உடலை எப்போதும் பராமரித்தே வந்தாள். எகிப்தியர்கள் தன் மனைவியை அடைவதற்கான தன்னை கொன்றுவிடுவார்கள் என்று அச்சமடைந்தான். மனைவியும் சேர்ந்து கொன்றுவிட்டு யாருடனேனும் சென்றுவிடுவாளோ என்று சந்தேகப்பட்டான். எகிப்தின் எல்லைக்குள் நுழைவதற்கு முன்னரே மனைவியின் காலில் விழுந்த கெஞ்சினான் ஆபிரகாம். எகிப்திற்குள் சென்றபின்னர் தன்னை கணவன் என்று சொல்லக்கூடாது என்றும், சகோதரர் என்று சொல்லவேண்டும் என்றும் சத்தியம் வாங்கினான். அவளும் சம்மதித்து சத்தியம் செய்தாள். 

ஆபிரகாம் குழுவினர் எகிப்திற்குள் சென்றார்கள். அழகான பெண் ஒருத்தி குழுவுடன் வந்திருக்கும் செய்தி மன்னனுக்கும் சென்றது. ஆபிரகாம் குழுவினரை அரண்மனைக்கு அழைத்து விருந்து வைத்தான் மன்னன். சத்தியம் செய்ததுபோல் தன்னை தங்கை என்றே அறிமுகம் செய்தாள் சாரா. ஆபிரகாமின் மனைவியை மன்னனுக்கும் பிடித்துவிட்டது. அவன் தங்கை என்று நம்பி ஆடு மாடுகள் பெண் கழுதைகள் என்பவற்றையும் அவற்றை மேய்ப்பதற்கு அடிமைகள் சிலரையும் ஆபிரகாமிற்கு அளித்துவிட்டு சாராவை அந்தப்புரத்தில் சேர்த்தார். 

மனைவியை கூட்டிக் கொடுத்து பெற்ற ஆடு மாடுகள் பெண் கழுதைகள் என்பவற்றையும், அடிமைகளையும் வைத்து வாழ்க்கையை ஓட்டலானான் ஆபிரகாம். அவன் வாழ்க்கை வசதியாக மாறிவிட்டது. இவன் மனைவி அந்தப் புரத்திற்குள் போனதுமுதல் மன்னன் வாழ்க்கை பீடை பிடித்தது போல் ஆகிவிட்டது. அவளிடமிருந்து தொற்றிய பால்வினை நோயினால் அவன் வாழ்க்கை அவதியாக மாறிவிட்டது. என்ன நடந்தது என்று ஒற்றர்களை வைத்து விசாரணை செய்தான். 

ஒற்றர்கள் கண்டறிந்த உண்மை மன்னனை கோபத்தின் உச்சிக்கே கொண்டு சென்றது. சாரா ஆபிரகாமின் தங்கை இல்லை மனைவி என்பதும், அவர்கள் ஈழநாட்டில் தப்பான தொழில் செய்து கலகத்தில் ஈடுபட்டு விரட்டப்பட்டவர்கள் என்பதும் அப்போதுதான் தெரிந்தது. மன்னன் தன் பால்வினை நோய்க்கான காரணத்தை அறிந்து ஆத்திரம் கொண்டான். ஆனாலும் மன்னன் மிகவும் கருணையுள்ளவன். யாரையும் கொல்லவில்லை. சாராவை அந்தப்புரத்தில் இருந்து விரட்டினான். ஆபிரகாம் குழுவை நாட்டைவிட்டே விரட்டினான். 

அந்நேரம் ஈழத்தின் தலைநகர் ஊரில் ஆலய வேலைகள் முடிந்து திருவிழா ஆரம்பமாகி இருந்து. தன் நோய் தீர வேண்டி ஈழநாட்டிற்கு புறப்பட்டான் எகிப்து மன்னன். அவன் வேண்டுதல் பொய்க்கவில்லை. ஈழம் சென்று திரும்பும் போது அவன் நோய் இல்லாமல் போயிருந்தது.

ஆபிரகாம் சாரா லோத்து தன் அடிமைகள் என்று அனைவரையும் அழைத்துக் கொண்டு மீண்டும் கானானுக்கு வந்தான். ஆம் மன்னன் அவர்களுக்கு கொடுத்த கால்நடைகள் அடிமைகள் எதையும் திரும்பப் பெறவில்லை. ஆபிரகாம் மனைவியை விட்டு வாங்கிய கால்நடைகளுடன் மறுவாழ்வை ஆரம்பித்தான்.

ஆபிரகாம் அடிமைப் பெண்ணாக வைத்திருக்கும் ஒருத்திக்கு குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. எகிப்து மன்னனிடம் இருந்து வந்த ஆபிரகாம் மனைவிக்கும் குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. இந்த இரண்டு குழந்தைகளிலும் இருந்து இஸ்லாமிய யூத கிறிஸ்தவ இனங்கள் ஆபிரகாமின் சந்ததிகளாக உருவாகிப் பரவினார்கள்.

இன்றும் அவர்கள் சந்ததிகள் ஆலயங்கள் அமைப்பதை எதிர்ப்பதையும், நல்லது செய்யும் ஆட்சியாளர்களை எதிர்ப்பதையும், தப்பான தொழில்கள் செய்வதையும் வழக்கமாக கொண்டு வாழ்ந்து வருகின்றனர். அது அவர்களின் தப்பில்லை. மனைவியை விட்டு வாழ்க்கை நடாத்திய ஆபிரகாமின் மரபணுக்களில் இருந்து உண்டாகும் தப்பு.

குறிப்பு: ஈழம் என்பது இன்றைய ஈரான் நாட்டின் தெற்கு பகுதியில் இருந்த ஒரு நாடாகும். அந்த நாட்டின் தலைநகர் பெயர் ஊர்.

ஈழ நாட்டின் தலைநகர் ஊரில் அமைக்கப்பட்ட பெரிய கோயிலின் மாதிரி படம்

ஆபிரகாமின் வம்சத்தால் இடிக்கப்பட்டபின் எஞ்சியிருக்கும் பெரிய கோவிலின் பகுதிகள் யுனெஸ்கோவின் பாரம்பரிய சின்னமாக பாதுகாக்கப்படுகிறது.

ஈழ மன்னன் நாப்பிரசு கட்டிய இந்த பெரிய கோயிலின் பெயர் "சோழா அன்பில் சிகரம்"

ஆபிரகாமின் வம்சத்தின் காட்டுமிராண்டி தனத்தில் இருந்து தப்பித்த ஈழ மக்களே சிந்துநதி நாகரீகத்தையும் தென்னிந்திய நாகரீகமான தமிழர் நாகரிகத்தையும் தோற்றுவித்தார்கள்.

தமிழ் பேசும் எல்லோரும் தமிழர்கள் இல்லை

தமிழ் பேசும் எல்லோரும் தமிழர்கள் இல்லை. இந்துக்களாக காட்டிக்கொள்பவர்கள் அனைவரும் இந்துக்கள் இல்லை

இலங்கையில் தமிழர் சோனகர் பறங்கியர் என்ற மூன்று இனங்கள் தமிழ் பேசி வாழ்கின்றனர். தமிழர்கள் தமிழை தம் உணர்வு உயிர் என்பவற்றில் கலந்த ஒன்றாகவும், ஏனையவர்கள் தொடர்பாடலுக்காகவும் பயன்படுத்துகின்றனர்.

அதுபோல், இந்துக்கள் தம் மதத்தை, தம் பாரம்பரிய மரபை உயிரினும் மேலாகப் போற்றி வாழ்வார்கள். பறங்கியர்கள்-சோனகர்கள் தம்மை உருவாக்கிய அன்னிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களை உயர்வாகவும், இந்த சேசத்தின் பாரம்பரியம் மற்றும் மரபை தாழ்வாகவும் கருதி இழிவுபடுத்தி வாழ்வார்கள்.

இவர்களைவிட இந்துக்கள் போல அடையாளப்படுத்திக் கொண்டு வாழ்பவர்களும் இங்கே இருக்கிறார்கள். இவர்கள் அன்னிய ஆக்கிரமிப்பு காலத்தில் அன்னியர்களால் உருவானவர்கள். தம்மை அந்த அடையாளத்தில் வெளிப்படுத்த அவமானப்பட்டு இந்துக்கள் அல்லது சைவர்கள் என்று சொல்லிக்கொள்வார்கள். ஆனால் தம்மை உருவாக்கிய அன்னிய ஆக்கிரமிப்பாளரை போற்றுவார்கள், எல்லா மதமும் ஒன்றுதான் என்று பேசுவார்கள்.

எல்லா மதமும் ஒன்றுதான் என்பவர்கள் தமிழர்களோ இந்துக்களோ இல்லை. அவர்கள் அன்னிய ஆட்சியில் அன்னியர்களால் உருவாக்கப்பட்டவர்கள். தம் அன்னிய அடையாளங்களை மறைக்கவே தமிழர் வேடம், இந்து வேடம் என்று தரிப்பவர்கள்.

தமிழர்கள் ஒருபோதும் நடுநிலை என்று பேசி கோழைகளாய் வாழமாட்டார்கள். நடுநிலை பேசும் கோழைகள் ஒருபோதும் தமிழர்களாக ஆகமாட்டார்கள்.

ஐட்டம் கண்டுபிடிப்பது எப்படி-குட்டிக்கதை (கம்பனி சீக்ரெட்)

அஸ்வினும், கோகுலும் நெருங்கிய நண்பர்கள். ஆனால் ஒரு உண்மையை மட்டும் அஸ்வின் கோகுலுக்கு சொல்வதே இல்லை. அவன் எப்படி எல்லாமோ கெஞ்சிப் பார்த்துவிட்டான். ஆனால் அஸ்வின் சொல்வதாக இல்லை.

யாரை எப்படி உஷார் பண்ணுவது என்பதில் அஸ்வின் கில்லாடி. யார் ஐட்டம், யாரை சீண்டினால் அடிவிழும் என்பதில் அஸ்வின் ஒரு விலேஜ் விஞ்ஞானி. யார் ஐட்டம் என்று தெரியாமல், அஸ்வின் செய்வதுபோல் சேட்டை செய்து இரண்டு மூன்று முறை செருப்படி கூட வாங்கி இருக்கிறான் கோகுல். அப்போது கூட கம்பனி சீக்ரெட் என்று சொல்லி அஸ்வின் அந்த வித்தையை சொல்லிக் கொடுக்கவில்லை.

எதிர்பாராத விதமாக கோகுலுக்கு ஒரு செம்ம ஐட்டம் செட்டாகி விட்டது. சூப்பர் பிகர் அவள். அஸ்வினுக்கு கோகுலிடம் சிக்கிய ஐட்டம் மேல் பித்துப் பிடித்துவிட்டது. கோகுலை நச்சரிக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். இப்போது கோகுல் பக்கம் காத்து வீச ஆரம்பித்து விட்டது.

இவ்வளவு நாளும் கம்பனி சீக்ரெட் என்று ஐட்டம் கண்டுபிடிக்கும் முறையை சொல்ல மறுத்த அஸ்வின், "அது சிம்பிள் மச்சி.. கழுத்தில சிலுவை போட்ட மாலை போட்டிருந்தா அது ஐட்டம் மச்சி, அதுகள ஈசியா செட்டாக்கியிடலாம் மச்சி.." என்று வலிய வந்து கம்பனி சீக்ரெட்டை போட்டுடைத்தான்.

சிலுவை போட்ட மாலையில் இப்படி ஒரு குறியீடு இருப்பதை நினைக்க கோகுலுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. என்னதான் அஸ்வின் கம்பனி சீக்ரெட்டை சொன்னாலும் கோகுல் தனக்கு கிடைத்த ஐட்டத்தை அஸ்வினுக்கு கொடுப்பதாக இல்லை. இத்தனை நாள் சொல்லமறுத்து செருப்படி வாங்கவைத்த கோபம் அவ்வளவு சீக்கிரம் மாறிவிடுமா என்ன...?

சுபவீயிடம் உருகிய பனிமலர்-சிறுகதை

ஒரே பேச்சில் ஓவர் நைட்டில் ஒபாமா ஆகிவிட்டாள் பனிமலர். "பெரியாரைப் போல ஒரு ஆம்பளையை எந்தப் பொண்ணுதான் கல்யாணம் பண்ண மாட்டேன்னு சொல்லுவா நீங்களே சொல்லுங்க? பெரியார் இப்ப இருந்தா நான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்" என்று மனச்சாட்சியை தொலைத்துவிட்டு, பிரபலத்திற்காக பேசிய பேச்சு அவள் எதிர்பார்த்ததை விட அதிகமாகவே பிரபலமாகி விட்டது. 

ஆண்மையே இல்லாத பெரியாரை மணக்க ஆசைப்படுகிறேன் என்று பேசும் இவள் உண்மையில் பெண்தானா? என்ற சந்தேகப் பேச்சுக்களும் இந்த சமூகத்தில் எழாமல் இல்லை. சமூகம் பற்றி கவலைப்பட்டால் திராவிடனாய் வாழ முடியுமா என்ன?

அந்த பேச்சு பிரபலமான நாளில் இருந்து திராவிட அரசியல் தலைவர்கள், திராவிட இயக்க தலைவர்கள் என்று பலரிடம் இருந்தும் தொலைபேசி அழைப்புகள். தொழிலதிபர் ஒருவரைச் சந்திக்க வெளியூர் வந்த அவளுக்கு நேற்றைய தினமும் அவ்வாறான ஒரு அழைப்பு வந்தது, அது பெரியார் திராவிட கழக தலைவர் சுப.வீரபாண்டியனிடம் இருந்து. தொலைபேசியில் அழைத்து பனிமலரை, அவளது பேச்சைப் பாராட்டியவர் நேரில் பார்க்கவேண்டும், பேசவேண்டும் என்று சொன்னதும் அவள் மனதில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம். அழைப்பு வந்த சிலமணி நேரத்தில் ரயிலிற்கு முன்பதிவு செய்தவள் இன்று பயணத்தை தொடங்கிவிட்டாள்.

அவளின் ஒவ்வொரு சந்திப்புகளும் ஒவ்வொரு விதமான அனுபவங்களை அவளுக்கு தந்தது. கொலுசு கொடுத்தால் ஓட்டை விற்கும், புடவையும் அல்வாவும் கொடுத்தால் தங்கள் வீட்டு பெண்களையே அனுப்பும் கோயம்புத்தூர் வாசிகளில் பனிமலரின் குடும்பமும் ஒன்று. தந்தை பன்னீர்செல்வம் தீவிர பெரியாரிஸ்ட், கோயம்புத்தூரில் அரைக்கும் ஆலை ஒன்றை நடத்தி வருகிறார். அவளின் தாயாருக்கு மாறி மாறி அனுப்பி வைக்கும் முகவர் வேலை.

தந்தை பெரியாரிஸ்ட் என்றபடியால் சிறுவயதிலேயே அவளுக்கு அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு என்று அனைத்தும் அறுந்துவிட்டது. அவளின் தந்தை பெரியாரிய வழியில் நடந்ததும், அவளை பெரியார் போலவே நடத்தியதும் ஒரு வகையில் அவளுக்கு உதவியாகத்தான் இருந்தது. அவள் கெட்டிக்காரி என்றும் சொல்லமுடியாது, சிறுவயதில் இருந்தே அவளுக்கு படிப்பும் ஓடாது. ஆனால் அவள் தந்தை பழக்கிய பெரியாரிய வழிமுறைகளை பின்பற்றி, கல்லூரி நிர்வாகிகளுக்கு ஒத்துழைப்புக்களை செய்து ஒருவாறு பி.காம் முடித்துவிட்டாள்.

பி.காம் முடித்துவிட்டு ஃபாசன் டிசைனிங் படிக்கும் கனவுடன் சென்னைக்கு வந்தவளுக்கு, செலவு கையைக் கடித்தது. தந்தையோ பெரியாரியவாதி, எல்லாவற்றுக்கும் கணக்கு கேட்கும் சிக்கனத்திலகம் வேறு. ஃபாசன் டிசைனிங் படிக்க வந்தவள் பணத்துக்காக வேலைக்கு செல்ல முடிவெடுத்தாள். சென்னையில் புதிதாக கிடைத்த திராவிட தோழர் ஒருவர் தொலைக்காட்சி ஒன்றின் அறிவிப்பாளர் பணிக்கு சிபாரிசு செய்தார். நேர்முகத் தேர்விற்கு செல்லும் போதே "வேலை கிடைக்கணும்னா கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் செய்யணும்" என்று சொல்லியே அந்த திராவிட தோழர் அனுப்பிவைத்தார். பனிமலர் ஆரம்பத்தில் இருந்தே பெரியாரை உள்வாங்கியவள், கொஞ்சம் என்ன நிறையவே அட்ஜஸ்ட் செய்ய தயாராக இருந்தாள். 

நேர்முகத் தேர்விற்கு என்று அவளின் சென்னைத் தோழர் அழைத்துச் சென்று ஓரிடத்தில் விட்டார். உள்ளே சென்றவளுக்கு இடத்தை பார்த்ததும் எல்லாம் புரிந்துவிட்டது. நேர்முகத் தேர்வு என்றால் மேசை நாற்காலி என்று இருக்கும் என்று போனவளுக்கு நேர்முகத் தேர்வு செய்யும் இடத்தில் ஒரு கட்டில் மட்டும் இருந்ததும் எல்லாம் புரிந்துவிட்டது. அட்ஜஸ்ட் செய்வதற்கு தயாராகவே வந்ததால் அவள் கலங்கவில்லை. அவள் உள்ளே சென்ற சிறிது நேரத்தில் தொலைக்காட்சியின் பணிப்பாளர் ஒருவர் உள்ளே வந்தார். நேர்முகத் தேர்வை தொடங்கினார் பணிப்பாளர். அவள் அப்போதும் தைரியமாகத்தான் இருந்தாள். ஆனால் அவளின் கறுப்பு சிவப்பு நிற உள்ளாடைகளை உருவியபோதுதான் ஒருகணம் கலங்கிப் போனாள். அவள் கலக்கத்தை கண்டுகொள்ளாமல் கட்டிலில் வைத்து கனகச்சிதமாக நேர்முகத் தேர்வு செய்தார் பணிப்பாளர். அதுதான் உண்மையான நேர்முகத் தேர்வு என்பது அவளுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது, முகத்திற்கு நேராக முகம் இருந்தது. 

பணிப்பாளர் நேர்முகத் தேர்வை முடித்து வெளியே சென்றதும் செய்திப் பணிப்பாளர் உள்ளே வந்தார். அவர் சற்று நீண்டநேரம் அவளை நேர்முகத் தேர்வு செய்தார். அவருக்கு அவளைப் பிடித்துவிட்டது. அவளும் அவர் தேர்வில் உருகிக் கொண்டு இருந்தாள். இருவருக்கும் இயசாயனவியல்(Chemistry) மட்டுமல்லாது பௌதீகவியல்(Physics) உயிரியல்(Biology) என்று எல்லாம் பொருந்திவிட்டது. பனியை உருகவைத்த திருப்தியில் அவளின் உருகுநிலையை கணக்கிடாது(Melting Point) வேலையை அங்கேயே உறுதிப்படுத்தினார். நாளையில் இருந்து தினமும் பயிற்சிக்காக தன்னிடம் வரவேண்டும் என்று சொல்லி நேர்முகத் தேர்வை முடித்து வெளியே சென்றார்.

சரி நேர்முகத் தேர்வு முடிந்துவிட்டது, வேலையும் கிடைத்துவிட்டது என்று அவள் எழுந்து இருப்பதற்குள் நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளர் உள்ளே வந்தார். பாதி உருகிப்போய் கிடந்த பனி மீண்டும் தயாரானாள். வந்தவர் அவர்பங்கிற்கு அவளை உருகவைத்துவிட்டு சென்றார். இப்போது பனிமலருக்கு சற்று களைப்பாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் வெளியே நின்ற அலுவலக பணியாளரை பார்க்கும் போது அவளுக்கு பாவமாக இருந்தது. அவளுக்குள் கார்ல்மார்க்ஸ், லெனின், மாவோ என்று வரிசைகட்டி நின்று பொதுவுடைமை தத்துவத்தை போதிக்க பெரியார் வந்து கன்னத்தில் அறைந்து சமத்துவத்தை உணர்த்தினார். அவளுக்குள் மேல் வர்க்கம், கீழ்வர்க்கம் என்ற பேதங்கள் இல்லாமல் போனது. அந்த பணியாளர் பையனை உள்ளே அழைத்தாள். அவனுக்கு இது கனவா நிஜமா என்று புரியாத கொண்டாட்டம். பச்சைத் தண்ணீருக்கு வழியின்றி கிடந்தவனுக்கு பால் பாயாசம் கிடைத்ததுபோல் கொண்டாட்டம். அவனால் முடிந்த அளவுக்கு பனியை உறிஞ்சி உறிஞ்சிக் குடித்தான். எல்லாம் முடிந்ததும் "நன்றிக்கா" என்று அவன் சொன்ன வார்த்தையில் அவள் மனம் நிறைந்தது. பணிப்பாளரையும் பணியாளரையும் சமமாக நடத்திய திருப்தியில் புறப்பட்டாள் பனி.

வெளியே வந்தவள் ஆட்டோ ஒன்றை பிடித்து தங்கியிருந்த இடத்திற்கு வந்துவிட்டாள். வந்த பிறகுதான் அவளுக்கு வாசலில் நின்ற காவலாளியை மறந்துவிட்டு வந்தது உறுத்தலாக இருந்தது. பின் சிலவாரங்கள் பகலிரவு பாராமல் செய்திப் பணிப்பாளருடன் கடின பயிற்சி. இப்படி பல கஷ்டங்களை கடந்துதான் பனிமலரின் ஊடகப் பயணம் ஆரம்பமானது. அதற்கு பிறகு பணத்தை வைத்து பல பேரம் பேசல்கள். பணத்திற்காக சுகத்திற்காக என்று வேறு வேறு இடங்களுக்கு மாறி இப்போது பழையபடி திராவிடத்தின் தூணாக விளங்கும் கலைஞர் தொலைக்காட்சிக்கே வந்துவிட்டாள்.

அவள் இப்போது செய்தி வாசிப்பாளர் என்பதைக் கடந்து பல அதிரடிகளை எடுத்துவிட்டாள். அவளின் ஒத்துழைப்பால் தொலைக்காட்சி கடந்தும் பல பதவிகள் தேடி வருகிறது. இப்போதெல்லாம் அவளின் பெறுமதியை அவளே அதிகரித்து விட்டாள். ஒரு இரவுக்கு ஒரு லட்சம் போதாது என்று மறைமுகமாக விளம்பரம் செய்தது முதல், சினிமா நடிகையைவிட நான் அழகாக இருக்கிறேன், நடிகைக்கு பலலட்சம் கொடுப்பவர்கள் எனக்கு கொடுத்தால் என்னவாம் என்பது வரையிலான விளம்பரங்கள் வரை அவளின் அதிரடிகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. 

இப்போது பெரியார் திராவிட கழகத்தின் தலைவரிடம் இருந்து அழைப்பு வந்ததும் அவள் இன்னோர் அவதாரத்திற்கு தயாராகிவிட்டாள். சென்னையை அடைந்ததும் ஒரு வாடகைக்காரைப் பிடித்து கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் உள்ள பங்களா ஒன்றிக்கு புறப்பட்டாள். வீரபாண்டியன் அவளை வீட்டிற்கு அழைக்காமல் அந்த ஓய்வு பங்களாவிற்குத்தான் அழைத்திருந்தார். வீட்டிற்கு அழைத்தபோதே அவளுக்கு கிளுகிளுப்பு தொற்றிக் கொண்டுவிட்டது. 

சிறுவயதில் இருந்தே அவளது தந்தையால் பெரியாரின் வழியில் வழிப்படுத்தப்பட்டவள் அவள். அதனால் பெரியவர்களிடம் செல்வதென்றால் அவளுக்கு அப்படி ஒரு ஆனந்தம். அவ்வாறு சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் அவள் பணத்தை கூட எதிர்பார்ப்பதில்லை. ஒருவாறு பங்களாவை அடைந்துவிட்டாள். காருக்கான வாடகையை கொடுத்துவிட்டு உள்ளே போனாள். வாசலில் பாதுகாப்பு பணியில் நின்றவன் கொஞ்சம் வாட்டசாட்டமாகத்தான் இருந்தான். இந்த முறை வாயில் காவலனுக்கு வஞ்சகம் செய்து விடக்கூடாது என்று நினைத்துக்கொண்டே உள்ளே சென்றாள். இவள் வரவை எதிர்பார்த்து கதவு திறந்தே இருந்தது. 

பனிமலர் உள்ளே வந்ததை கண்டதும் வீரபாண்டியனுக்கு வயதே மறந்துவிட்டது. இதுவரை சங்கடத்தோடே இருந்தார். அவளின் இளமையை என்னால் ஈடுகொடுக்க முடியுமா? இந்த வயதான காலத்தில் உறுப்புகள் ஒத்துழைக்குமா? என்று சந்தேகத்தோடே இருந்தார். ஆனால் அவளைக் கண்டதும் வீரபாண்டியன் எல்லாவற்றையும் மறந்து ஓடிவந்து அவளை கைலாகு கொடுத்து வரவேற்றான். அவள் பரிசத்தை அனுபவிக்க காத்திருந்தவன் கைலாகு கொடுத்ததில் சிலிர்த்தான். "பொண்ணுங்க என்றால் உன்மாதிரி தைரியமா, முற்போக்கு சிந்தனையோடுதான் இருக்கணும்" என்று சொல்லியவாறு வாஞ்சையாக தோளைப்பிடித்து ஷோபாவில் அமர்த்தினார்.

எத்தனையோ களங்களைக் கண்ட போராளி பனிமலர். வீரபாண்டியன் நேராக விஷயத்துக்கு வந்துவிட்டது அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் அருகிலேயே வீரபாண்டியனும் அமர்ந்தார். அவள் தோள்களில் இருந்து கைகளை எடுக்கவில்லை. பனிமலரை பற்றி அவள் வெட்கப்படும் அளவுக்கு புகழ்ந்து தள்ளினார். எலி எதுக்காக அம்மணமாக ஓடுகிறது என்று அவளுக்கு புரியாதா என்ன? ஆனாலும் அந்த புகழ்ச்சி அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. 

பெரியார் இப்போது இருந்தால் அவரை மணமுடிப்பேன் என்று பேசியது நீ எவ்வளவு பெரிய பெரியாரிஸ்ட் என்று எனக்கு உணர்த்திவிட்டது. உன்போன்ற புரட்சி பெண்கள்தான் சமூக நீதியின் தூண்கள். பெரியார் இல்லாவிட்டால் என்ன, நிகழ்காலத்தில் அவரின் கொள்கைகளை நிறைவேற்றும் வாரிசுகளாக நாங்கள் இருக்கிறோம் என்று சுபவீ சொல்லும் போதே அவரது கைகள் தோளில் இருந்து இறங்கி அவளின் மேடான தளங்களை மசித்து மட்டமாக்கும் பணியில் இறங்கியிருந்தது. 

பனிமலரிடம் இருந்து எந்தவித எதிர்ப்பும் இல்லை. அவள் இதற்காகவே தயாராக வந்தவள் என்பது அவள் ஒத்துழைப்பில் தெரிந்தது. பயணக்களைப்பில் இருந்த அவளுக்கு கடற்காற்றும் வீரபாண்டியனின் கைப்பணியும் நன்றாகத்தான் இருந்தது. அப்படியே கிறங்கிப்போய் இருந்தாள். தீடீரென்று தன்னை அவரிடம் இருந்து விடுவித்தாள். சுபவீக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவள் கோவித்துக்கொண்டு போகப்போகிறாளா? அவளுக்கு தான் செய்தது பிடிக்கவில்லையா? எதுவும் புரியவில்லை. அவர் அப்படி சந்தேகப்பட்டுக் கொண்டு பார்க்கும்போதே அவள் எழுந்து அவரின் கைப்பணிக்கு இடையூறாக இருந்த தடைகளை அகற்றிவிட்டு திரும்பவும் இருந்தாள். அவள் பார்வையில் அது உடைகள் அல்ல ஆரிய பார்ப்பனர்கள் உண்டாக்கிய தடைகள். சுபவீக்கு அப்போதுதான் நின்மதிப் பெருமூச்சு வந்தது. எல்லாவற்றையும் கழற்றியவள் கறுப்பு சிவப்பில் இருந்த ஒரு உள்ளாடையை மட்டும் அகற்றவில்லை. அவள் திராவிட பற்று அந்த இடத்தில் ஆழமான வேரூன்றி இருந்தது.

செட்டிநாட்டு சிங்கம் சுபவீ தன் கைப்பணியை சிறிது நேரம் தொடர்ந்துவிட்டு அவளை அப்படியே சாய்த்தார். சுபவீக்கு இப்போது கறுப்பு சிவப்பை பார்க்க எரிச்சலாக இருந்தது. ஒரு சங்கியின் மனநிலையில் அவள் உடலில் எஞ்சியிருந்த கறுப்புச் சிவப்பை ஆக்ரோஷமாக கழற்றி வீசினார். அப்போதுதான் சுபவீ அதைப் பார்த்தார். அவள் சின்னப்பெண், நானோ வயதானவன் எப்படி உள்ளே செல்வது(அவளின் மனதின்) என்று யோசித்தவருக்கு திராவிட வர்ணத்தை நீக்கிய பின்தான் அவளுடையது(மனது) பெரிய பாதை என்று தெரிந்தது. மின்சாரம் தடைப்பட்ட நேரத்து இருளான சுரங்க ரயில் பாதை அவர் மனதில் வந்து சென்றது. 

பயம் தீர்ந்து அவள் மீது பாய்ந்தார். எந்த தடங்கலும் இல்லாமல் தட்டாமல் முட்டாமல் அவள் மனதுக்குள் சென்றுவிட்டார். அவளின் பெரிய மனது அவரை உள்ளே எடுத்தது கூட உணராமல் அமைதியாக இருந்தது. இளகிய இரும்பைக் கண்ட கொல்லனின் சந்தோசத்தில் வீரபாண்டியார் துள்ளித் துள்ளி குதித்தார். அவளின் பரந்த மனத்தின் ஏதோவோர் ஓரத்தில் அவரின் சந்தோஷம் துள்ளிக் குதித்தது. ரொம்ப துள்ளியதால் சிறிது நேரத்திலேயே அடங்கிவிட்டார். அதிகம் துள்ளினால் அடங்கத்தான் வேண்டும் இல்லையா?

எல்லாம் சுபமாக முடிந்தது. அவள் எழுந்து மீண்டும் கறுப்பு சிவப்பை அணிந்து தன் திராவிட கொள்கைகளை உறுதிப்படுத்திவிட்டு வெளியே சென்றாள். இந்தமுறை ஒரு தீர்க்கமான முடிவோடுதான் வந்தாள் இல்லையா? ஆம், வாசலில் நின்ற காவலனின் காவலறைக்குள் சென்றவள் திராவிட வர்ணத்தை இறக்கி ஏற்றி விட்டு குனிந்து பாதணியைக் கழற்றினாள். காவலன் மிகவும் விவேகமானவன். அவள் பாதணிகளை கழற்றி முடிப்பதற்குள் அவன் விட்டு கழற்றிவிட்டான்(வாசல் கதவுகளை). வீரபாண்டியனின் பல மணிநேர சேவையில் உருகாத பனி, காவலனின் சில நிமிட சேவையில் உருகிவிட்டாள். அதற்காகவே அவள் பாதணிகளை மிக மெதுவாக கழற்றினாள் போல. இல்லை இல்லை அவள் கழற்றுவது போல் பாசாங்கு செய்தாள், காவலனின் சேவை முடிந்ததும் மீண்டும் பாதணியை மாட்டிவிட்டு திராவிட வர்ணத்தை மேலிழுத்துவிட்டு புறப்பட்டுப் போனாள். 

இப்போதெல்லாம் அடிக்கடி அழைத்து பனிமலரை பாராட்டுவது சுபவீரபாண்டியனின் வாடிக்கை ஆகிவிட்டது. அவளும் அழைத்த போதெல்லாம் தவறாது வந்தாள், அந்த காவலனுக்காக...

தடம்மாறிய தர்மினி- சிறுகதை (மதமாற்றம் இல்லை மனமாற்றம்)

"பிள்ளை இண்டைக்கே எல்லாத்தையும் ஆயத்தபப்டுத்து நாளைக்கு காலையில வெளிக்கிட வேணும்" என்று ஏரம்பர் சொல்லவும் தர்மினிக்கு பலநூறு பட்டாம்பூச்சிகள் வந்து அவளைத் தூக்கிச் செல்வது போல இருந்தது. இந்த வார்த்தைக்காகத்தானே கொழும்பில் இத்தனை நாட்களாக காத்திருந்தாள். விடுதியின் குறுகிய அறைக்குள் இருந்தவாறே அகலப்பறந்து சென்றது அவள் மனம். பலவருட காதல் கைகூடப்போகும் சந்தோஷத்தில் அவளுக்கு என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை.

தர்மினிக்கு சொந்த ஊர் யாழ்ப்பாணத்தில் மூளாய். பள்ளிக்கூடத்தில் படிக்கும் போதே காந்தனை காதலிக்க ஆரம்பித்து விட்டாள். காதலிக்கும் போது வீட்டில் ஏற்பட்ட பிரச்சினையில் போராட்ட இயக்கம் ஒன்றில் சேர்ந்துவிட்டான் அவன். 

காந்தன் சேர்ந்த இயக்கம் கம்யூனிசம், பொதுவுடைமை என்ற சிந்தனைகளுடன் இருந்ததால் அவனுக்கு தர்மினியின் நினைப்பே வரவில்லை. சக பெண்தோழர்கள் கொடுத்த ஒத்துழைப்பால் தர்மினியை முழுவதுமாக மறந்துவிட்டான். பின் போராட்ட இயக்கங்களுக்குள் பிரச்சனை ஏற்பட காந்தன் நாட்டைவிட்டு ஓடி லண்டனுக்கு போய்விட்டான். 

லண்டன் போனபிறகு தான் தர்மினியின் நினைப்பே காந்தனுக்கு வந்தது. போராட்ட இயக்கங்களில் இருந்தவர்களுக்கு பொதுவாக யாரும் பெண் கொடுக்க மாட்டார்கள். காந்தனுக்கு இலங்கைக்கு வரவும் முடியாது. ஸ்பொன்சர் பண்ணி பெண்ணை கூப்பிட காந்தனுக்கு விசாவும் இல்லை. வேற வழியில்லாமல் தர்மினிக்கு தொடர்பெடுக்க, வெளிநாட்டு மாப்பிள்ளை, பழைய காதலன் என்ற சந்தோஷத்தில் இவ்வளவு நாளும் கதைக்காததை கூட மறந்து தர்மினியும் சம்மதித்து விட்டாள்.

இப்போது பல நாட்களாக லண்டன் செல்வதற்காக கொழும்பில் உள்ள ஒரு விடுதியில் காத்திருக்கிறாள் தர்மினி. வெளிநாடு போற எல்லா ஒழுங்கையும் காந்தனே செய்தான். கொஞ்சம் கடினமான பயணம் என்று அவளுக்கும் தெரியும். வெளிநாட்டு மாப்பிள்ளை, காதல் என்ற இரண்டு மயக்கமும் ஒன்று சேர்ந்து அவளை எல்லாவற்றுக்கும் துணிய வைத்தது.   

ஏரம்பர்தான் அவளின் கொழும்பு ஏஜென்சி. ஏரம்பர் நாளைக்கு பயணம் என்று சொன்னதும் கற்பனையில் பறந்தவள் பயணத்துக்கு தேவையான பொருட்களை ஒழுங்கு படுத்தவும் வாங்கவும் என்று ஆலாய்ப் பறந்தாள். அன்று முழுவதும் அவளுக்கு தூக்கமும் வரவில்லை. 

காலையில் ஏரம்பர் வருவதற்கு முன்பே தயாராக இருந்தாள் தர்மினி. கட்டுநாயக்கா சென்று விமானத்தில் ஏறியதும் அவளுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம். முதலாவது விமான பயணம் என்ற பயங்கூட காதலனிடம் போகும் மகிழ்ச்சியில் காணமல் போய்விட்டது. புறப்பட்ட விமானம் பாங்கொங்கில் தரையிறங்கியது. காந்தனுடன் இயக்கத்தில் ஒன்றாக இருந்த தயாளன்தான் விமான நிலையத்தில் வந்து அவளை அழைத்துச் சென்றான். அவன்தான் அவளின் அந்த நாட்டின் ஏஜென்சி. வெளிநாடு செல்ல வந்த பல ஆண்களுடன் ஒரு வீட்டில் அவள் மட்டும் ஒரே பெண்ணாக தங்கினாள். அவர்கள் அனைவரும் அவளிடம் கண்ணியமாகத்தான் நட்துகொண்டார்கள். ஆனால் காந்தன் போராட்ட இயக்கத்தில் செய்த கர்மங்களின் பலன் அவனது சக இயக்க நண்பனின் வடிவில் வந்து நின்றது. தர்மினியை அவ்வப்போது வந்து அழைத்துச் செல்வான் தயாளன். தன் தேவைகள் முடிந்ததும் கொண்டுவந்து விட்டுவிடுவான்.

முதல் முறை அவன் அழைத்துச் சென்று ஆசைக்கு இணங்க வைத்தபோது மாட்டேன் என்று சொல்லி அடம்பிடித்தாள் தர்மினி. கல்யாணம் பண்ண போகும் கணவனுக்கு துரோகம் செய்ய மாட்டேன் என்று சொல்லி கற்புக்கரசி போல் வசனம் எல்லாம் பேசினாள். ஆனால் வெளிநாட்டு வாழ்வில் இதுவெல்லாம் சாதாரணம், காந்தன் இயக்கத்தில் இருந்தபோதே பல பெண்களை அனுபவித்து விட்டான், நீ மட்டும் இப்படி இருந்து என்ன சாதிக்கப்போகிறாய் என்று சொல்லியும், இங்கே எனக்கு சம்மதிக்காமல் எப்படி அவனிடம் சென்று சேர்வாய் என்று மிரட்டியும் சம்மதிக்க வைத்துவிட்டான் தயாளன். 

அந்த வாழ்க்கை அவளுக்கும் பிடித்துப்போக சிலாநாட்கள் அப்படியே அவனுடன் போய்வந்தாள். பின் சிலநாட்கள் கடந்து இன்னுமோர் பயணம். தென்கொரியாவில் போய் இறங்கினாள் தர்மினி. அவளோடு நின்ற ஆண்களும் அவளுடனேயே வந்தார்கள். ஏற்கனவே வந்துநின்ற சிலருடன் ஒரு வீட்டில் தக்கவைக்கப் பட்டார்கள். ஏற்கனவே வந்து நின்றவர்களில் பெண்கள் குழந்தைகளும் அடக்கம். சில நாட்களில் அடுத்த பயணம். வடகொரியாவில் தொடங்கி ரைஷ்யா கடந்து ஜெர்மனிவரை செல்லும் நீண்ட பயணம். பெலாரஸ், போலந்து என்று தனியான நாடுகள் தோன்றாத காலம் அது. ஜேர்மனி வரை ரஷ்யாவின் எல்லைகள் நீண்டிருந்தது. வாரக்கணக்கில் தொடருந்திலேயே செல்லவேண்டும். பொதிசெய்து விற்கும் ரொட்டியையும் தண்ணீரையும் மட்டுமே நம்பிய நீண்ட பயணம். அவர்கள் யாருக்கும் எங்கே செல்கிறோம், எங்கே இறங்கவேண்டும் என்று எதுவுமே தெரியாது.  

வாரங்கள் கடந்த தொடருந்து பயணத்தின் பின் தொடருந்து நிலையம் ஒன்றில் ஏறிய ஒருவன் இவர்களை தொடர்பு கொண்டான். அவன் என்ன மொழி பேசுகிறான் என்று அவர்களுக்கு புரியவில்லை. அவன் தமிழன் இல்லை என்பது மட்டுமே புரிந்தது. நிலையமே இல்லாத ஒரு இடத்தில் "குதித்து வா" என்று சொல்லி விட்டு தொடருந்தில் இருந்து குதித்து நடக்கலானான். அவனுக்கு தெரிந்த ஒரே தமிழ் வார்த்தை "குதித்து வா" மட்டுந்தான். புற்களின் மேல் பனி படர்ந்திருந்தது. ஓடும் ரயிலில் இருந்து ஆண்கள் குதித்து அவன் பின்னால் நடந்தார்கள். தர்மினியும் மனதைக் கல்லாக்கிவிட்டு குதித்தாள். முகங்குப்பற விழுந்தாலும் அவளுக்கு எதுவும் ஆகவில்லை. எழுந்து துடைத்தவாறு நடப்பவர்கள் பின்னால் நடக்கலானாள். இவர்களுடன் வந்த ஒருவன் குதித்தபோது கால் உடைந்துவிட்டது. திரும்பி பார்த்தால் முனகிக்கொண்டு கிடக்கிறான். முன்னால் போனவர்கள் யாரும் நிற்கவில்லை. இவளும் நிற்கவில்லை நடந்தாள். கால் உடைந்து கிடப்பவனை யார் காப்பாற்றுவார்கள்? அல்லது காப்பாற்ற ஆளில்லாமல் பனியில் உறைந்து செத்துவிடுவானா? குழந்தைகளுடன் வந்த அந்த பெண்மணி என்ன செய்வார்? அவரும் குதித்து நடப்பாரா? பிள்ளைகள் நட்பார்களா? பிள்ளைகளை தூக்கிக்கொண்டு நடக்க முடியுமா? அவள் மனம் எங்கெங்கோ போனது. யாரையும் நின்று பார்க்க முடியாது. முன்னால் செல்பவனை விட்டுவிட்டால் யாருமில்லாத இந்த பனிப்பாலைவனத்தில் இவளை யார் காப்பாற்றுவார்கள். குளிர்வேறு உயிரைக் குடித்தது. குளிருக்கு போட்ட ஆடைகளைக் கடந்தும் குளிர்ந்தது.

அவன் நடந்துகொண்டே இருந்தான். அவர்களும் நடந்து கொண்டே இருந்தார்கள். அவளும் அவர்கள் பின்னால் நடந்து கொண்டே இருந்தாள். வாரக்கணக்கில் நடக்காமல் பயணத்தில் சலித்தவர்கள இப்போது நடந்து சலித்தார்கள். பனிமலைகள், பனிக்காடுகள் கடந்து நீண்ட நடைபயணம். நடக்க முடியாத சிலர் பனியோடு பனியாக உறைந்துவிட ஏனையவர்கள் ஒருவாறு திருட்டு வழியால் ஜேர்மனியை அடைந்தார்கள்.

ஜேர்மனிக்கு வந்தவர்கள் வேறு வேறாக பிரிந்தார்கள். தர்மினி மட்டும் ஒரு ஐரோப்பிய குடும்பத்துடன் காரில் அனுப்பப்பட்டாள். பிரான்ஸ் பிரிட்டன் எல்லைகள் கடந்து காந்தனிடம் கொண்டு வந்து சேர்த்தது அந்த ஐரோப்பிய குடும்பம்.

ஏகப்பட்ட எதிர்பார்ப்புகளோடு வாழ்க்கையை தொடங்கினாள் தர்மினி. ஆனால் வாழ்க்கை தொடங்கிய சில நாட்களிலேயே அவளுக்கு சலிப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது. காந்தன் வேலை வேலை என்று ஓடிக்கொண்டே இருந்தான். தர்மினியை எடுத்ததால் அவன் கடனாளியாக மாறியிருந்தான் . கடன், வட்டி என்று அவனை நெருக்க இரண்டு மூன்று என்று வேலை செய்தான். ஆனால் இத்தனை கஷ்டங்களை கடந்து பெரிய பெரிய எதிர்பார்ப்புகளோடு வந்தவள் வாழ்வில் ஏதுமில்லாதது போன்ற வெறுமையை உணர்ந்தாள். 

மொழிக் கல்வி என்று வெளியே சென்றவளுக்கு எமில்டா என்ற புதிய நண்பி ஒருத்தி கிடைத்தாள். வாழ்வில் வெறுமையை உணர்ந்த அவளை வாரந்தவறாமல் எமில்டா சர்ச்சுக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அங்கு தன் ஆண் நண்பர்களையும் அறிமுகம் செய்துவைத்தாள். சில நாட்களிலேயே தர்மினியின் வாழ்க்கை மாறியது. அவள் இப்போது மதம் மாறிவிட்டாள். இல்லை இல்லை அவள் மனம் மாறிவிட்டாள். பாங்கொங்கில் இருந்த போதே ஒருமுறை மனம் மாறியவள் அல்லவா. இப்போது எமில்டாவின் நண்பர்களுடன் சந்தோஷமாக இருக்க ஆரம்பித்து விட்டாள்.

தர்மினி இப்படி வெளியே சுற்றித்திரிவதும் தவறான உறவில் ஈடுபடுவதும் காந்தனுக்கு தெரிய பிரச்சினை பெரிதாகி சில நாட்களிலேயே குடும்பம் பிரிந்துவிட்டது. அவள் வாழ்க்கை அப்படியே முழுவதுமாக மாறிவிட்டது. 

எமில்டாவின் தொழிலே இதுதான். ஊழியம் என்ற பெயரில் வாழ்வில் ஏக்கத்துடன் இருக்கும் பெண்களை மூளைச்சலவை செய்து தொழிலில் ஈடுபடுத்துவதுதான். இப்போது குடும்பத்தை விட்டும் பிரிந்துநின்ற தர்மினியை மேற்கு லண்டனுக்கு அழைத்துச் சென்றாள். அது ஒரு விபச்சார விடுதி. மேற்கு லண்டனில் வத்திக்கானால் நடத்தப்படும் பலநூறு விபச்சாரி விடுதிகளில் ஒன்று. அதிலேயே தர்மினி விடப்பட்டாள். ஐந்து நட்சத்திர விடுதிகளின் சொகுசு மற்றும் தரத்தில் நடத்தப்படும் விபச்சாரவிடுதி அது. புதிதாக தொழிலுக்கு வருபவர்களை ஈர்ப்பதற்காக அது அவ்வாறு நடத்தப்படுகிறது. தொழிலுக்கு பழக்கப்பட்டவுடன் சாதாரண விடுதிகளுக்கு அனுப்பப்பட்டு விடுவார்கள். 

காந்தன் தர்மினியை எடுத்த கடனுக்காகவும் வட்டிக்காகவும் இப்போதும் இரண்டு மூன்று வேலைக்கு ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறான். தர்மினிக்கு எதையும் சிந்தித்து பார்க்க நேரமில்லை. குடும்பத்தை பிரிந்ததைப் பற்றியோ, இந்த தொழிலில் ஈடுபடுவதைப் பற்றியோ எந்த கவலையும் இல்லை. 

அவள் இளமை இன்னமும் தீரவில்லை. மேற்கு லண்டன் தொழிலுக்கு அவள் பழக்கப்பட்டு விட்டாள். அதனால் அவள் இப்போது வேறு விடுதிக்கு மாற்றப்பட்டுவிட்டாள். ஆனால் தொடர்ந்தும் வத்திக்கானின் விடுதி ஒன்றிலேயே அவள் விபச்சாரத்தில் ஈடுபட்டு வருகிறாள். 

ஆம்... தர்மினிக்கு நடந்தது மதமாற்றம் இல்லை மனமாற்றம்.