நான்சியும் ஐயப்ப சாமியும் -சிறுகதை

அவனை நெருங்க நெருங்க நான்சியின் கால்கள் நடை தளர்ந்தது. அவள் தூரத்தில் நின்று பார்த்ததை விட அவன் ஆஜானுபாகுவாக இருந்தான். இவனால் நிச்சயமாக தன்னை திருப்திப்படுத்த முடியும் என்று நம்பினாள். தன் கழுத்தில் இருக்கும் சிலுவையையும் அவன் அணிந்திருக்கும் காவித் துண்டையும்  மாறிமாறி பார்த்தாள். 

கறுப்பு வேஷ்டி, கறுப்பு சட்டை, தோளில் மட்டும் காவித் துண்டு, நெற்றி நிறைய பட்டை, கழுத்தில் ருத்ராட்ச கொட்டை என்று அவன் விரதம் பூண்டு அணிந்த ஆடை அவளுக்கு விரகத்தை தூண்டியது. ஃபாதர் ஜேம்ஸ் பாதியில் விட்ட காமத்தீ அவளை வாட்டி எடுத்தது. அவன் விரதத்தை எப்படியாவது கலைத்து ஆசைக்கு இணங்க வைக்கவேண்டும் என்று நினைத்தாள். கழுத்தில் இருக்கும் இந்த சிலுவை தன் ஆசைக்கு தடையாக இருக்குமோ என்று பயந்தாள். அவன் பார்க்காத வாறு கழுத்தில் தொங்கிய சிலுவையை அறுத்து காலில் போட்டு மிதித்து விட்டு அவனை நோக்கி நகர்ந்தாள். ஆட்டோவை நெருங்கி அவன் முன் சென்றதும் அவள் வார்த்தைகள் குளறியது. 

அவன் இயல்பான தொனியில் "சாமி எங்க போகணும்" என்று கேட்டான். அவள் சுற்றி சுற்றி பார்த்தாள். யாருமே இல்லை. "சாமி உங்களைத்தான் கேட்கிறேன் எங்க போகணும்" என்று மறுபடியும் கேட்டான். நாங்கள் சாமி என்று அழைத்தவன் பாவமன்னிப்பு என்ற பெயரில் படுக்கவைத்து பாதி பரிதவிப்பில் அனுப்பியதும், நாங்கள் இதுவரை சாத்தான் வழிபாடு என்று பழித்தவன் படுக்கை சுகம் கேட்க வந்தபோது சாமி என்று மரியாதையாக அழைப்பதும் அவளுக்கு முரணாக இருந்தது. இவனிடம் எப்படி ஃபாதர் பாதி பரிதவிப்பில் அனுப்பியதை சொல்வது. இவனை எப்படி என் ஆசையைத் தீர்ததுவை என்று கேட்பது. அவள் குழம்பிப்போய் நின்றாள். 

"சாமி எங்க போகணும் என்று சொல்லவே இல்லை" என்று அவன் கேட்டதும் சுதாரித்துக் கொண்டு "சேமக்காலையடிக்கு பிர.." என்று பாதி வார்த்தையை மென்று விழுங்கினாள். "பிரதர் என்று சொல்லி அழைத்தால் நான் யாரென்று கண்டுபிடித்துவிடுவான். பிறகு தன் ஆசைக்கு சம்மதிக்க மாட்டான். அண்ணா என்று விழித்தால் அது தப்பாகிவிடும் பிறகு எப்படி ஆசைக்கு இணங்க வைப்பது. பேசாமல் சாமி என்றே கூப்பிடலாமா? ஃபாதரை கூட சாமி என்று தானே கூப்பிடுகிறோம். ஆனால் எல்லா விஷயங்களையும் அவருடன் செய்கிறோம் இல்லையா" என்று பலவாறாக யோசித்தவள் "சாமி உங்கட பேர் என்ன?" என்று பேச்சுக் கொடுத்து பார்த்தாள்.

"கதிர்வேலன் சாமி" என்று பேரைச் சொன்னவன் வேறு எதுவும் பேச விரும்பாமல் ஆட்டோவை ஓட்டலானான்.

நான்சிக்கு சேமக்காலை அருகில் உள்ள பற்றிமா பாட்டியின் வீடு அவனை அழைத்துச் செல்ல சௌகரியமான இடமாக பட்டது. அது தன்பாட்டிற்கு ஒரு அறைக்குள் இருக்கும். எது நடந்தாலும் தெரியாது கேட்காது. இதைவிட நல்ல இடம் அவளுக்கு தோன்றவில்லை. சிறிது நேரம் அப்படியே நிசப்தமாக கழிந்தது. அவளது ஈரமான ஆடைகள் உடல் சூட்டில் காய ஆரம்பித்திருந்தது. வீசும் குளிர் காற்றை மேவி அவளது உடல் அனலைக் கக்கியது. 

பற்றிமா பாட்டியின் வீட்டு வாசலில் ஆட்டோவை நிறுத்தியவள் வேக வேகமாக இறங்கி வீட்டிற்குள் செல்கிறாள். "சாமி சவாரி காசு கொடுக்கல" என்று கதிர்வேலன் கூறியதை காதில் வாங்காதவள் போல உள்ளே செல்கிறாள். கதவைத் திறந்து வீட்டிற்குள் சென்றவள் சிறிது நேரம் கழித்து "சாமி உள்ள வாங்க" என்று குரல் கொடுக்கிறாள். கதிர்வேலனும் இறங்கி உள்ளே செல்கிறான். சென்றவன் அப்படியே அதிர்ச்சி ஆகி நிற்கிறான். அவன் பார்த்துக் கொண்டு நிற்கும் போதே நான்சி ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றி போடுகிறாள். அவன் விரதம் அத்தோடு கலைந்து போனது. அவளை நெருங்கிச் சென்று இறுக அணைக்கிறான். மாலையை கழற்றி சட்டைப் பையில் போட்டவன் சட்டையைக் கழற்றி கொடியில் போடுகிறாள். நான்சியை அலாக்காக தூக்கிச் சென்ற கதிர்வேலன் அவளைக் கட்டிலில் சாய்த்து விட்டு தன் லீலைகளை தொடர்கிறான். அவள் போதும் போதும் என்று சொல்லும் அளவுக்கு அவளைப் புரட்டி எடுக்கிறான். அவள் உடலின் சூடு தணித்து குளிர்ந்து வேற்கிறது. நான்சி கதிர்வேலனை இறுக்கி அணைத்து ஆழமான முத்தம் ஒன்றை பகிர்ந்து தன் நன்றியை வெளிப்படுத்திக் கொள்கிறாள். 

"சாமி சேமக்காலை வந்திட்டு இறங்குங்க, மீட்டர் 120ரூபாய் காட்டுது" என்று கதிர்வேலன் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு பார்க்கிறாள் நான்சி. அப்போதுதான் சேமக்காலை அருகில் வந்திருக்கிறது ஆட்டோ. அவளுக்கு இவ்வளவு நேரமும் தான் பண்ணியது கற்பனை என்பதை நம்பமுடியவில்லை. ஏன் இது நிஜமாக இருந்திருக்க கூடாதா என்று கூட அவள் மனம் சஞ்சலப்பட்டது. ஆனால் அவளைப் பற்றியிருந்த காம நெருப்பு அணைந்திருந்தது. அவள் உடலின் ஒருவித அமைதி உண்டாகி இருந்தது. அவளது சதி திட்டங்கள் ஆசைகள் எல்லாம் அந்த நொடியில் மறைந்திருந்து. பணத்தை எடுத்து கதிர்வேலன் கையில் கொடுத்துவிட்டு அவன் முகத்தை பார்த்தாள். அவளால் அவன் முகத்தை சங்கடமின்றி நேராக பார்க்க முடியவில்லை. அவன் "நன்றி சாமி" என்று சொல்லிவிட்டு ஆட்டோவை திருப்பினான். 

அவள் கால்கள் பற்றிமா பாட்டியின் வீட்டை நோக்கி நடந்தன. சிலுவை மாலையை அறுத்து வீசிய சில மணிநேரங்களிலேயே அவள் மனதில் ஏற்பட்ட மாறுதல்களை எண்ணிப் பார்த்தாள். அவள் அறுத்து வீசியது சிலுவை மாலையை மட்டுமல்ல தனது தீய எண்ணங்களையும் என்று உணர்ந்து கொண்டாள். இனி எந்தக் காலத்திலும் மரணக் கருவிகளை, துற்குறிகளை அணிவதில்லை என்று மனதுக்குள் சபதம் எடுத்துக் கொண்டு வீதியைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். அவள் வாழ்வில் புதிய வெளிச்சத்தை பாச்சியவனது ஆட்டோ இருளுக்குள் சென்று மறைந்தது.

(நான்சியின் முன் கதையை படிக்க..

சாத்தான் விரட்டுதல்

சம்பவத்தை படிக்கவும் )

https://sariyanavaralaru.blogspot.com/2022/10/blog-post_26.html?m=1