சுபவீயிடம் உருகிய பனிமலர்-சிறுகதை

ஒரே பேச்சில் ஓவர் நைட்டில் ஒபாமா ஆகிவிட்டாள் பனிமலர். "பெரியாரைப் போல ஒரு ஆம்பளையை எந்தப் பொண்ணுதான் கல்யாணம் பண்ண மாட்டேன்னு சொல்லுவா நீங்களே சொல்லுங்க? பெரியார் இப்ப இருந்தா நான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்" என்று மனச்சாட்சியை தொலைத்துவிட்டு, பிரபலத்திற்காக பேசிய பேச்சு அவள் எதிர்பார்த்ததை விட அதிகமாகவே பிரபலமாகி விட்டது. 

ஆண்மையே இல்லாத பெரியாரை மணக்க ஆசைப்படுகிறேன் என்று பேசும் இவள் உண்மையில் பெண்தானா? என்ற சந்தேகப் பேச்சுக்களும் இந்த சமூகத்தில் எழாமல் இல்லை. சமூகம் பற்றி கவலைப்பட்டால் திராவிடனாய் வாழ முடியுமா என்ன?

அந்த பேச்சு பிரபலமான நாளில் இருந்து திராவிட அரசியல் தலைவர்கள், திராவிட இயக்க தலைவர்கள் என்று பலரிடம் இருந்தும் தொலைபேசி அழைப்புகள். தொழிலதிபர் ஒருவரைச் சந்திக்க வெளியூர் வந்த அவளுக்கு நேற்றைய தினமும் அவ்வாறான ஒரு அழைப்பு வந்தது, அது பெரியார் திராவிட கழக தலைவர் சுப.வீரபாண்டியனிடம் இருந்து. தொலைபேசியில் அழைத்து பனிமலரை, அவளது பேச்சைப் பாராட்டியவர் நேரில் பார்க்கவேண்டும், பேசவேண்டும் என்று சொன்னதும் அவள் மனதில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம். அழைப்பு வந்த சிலமணி நேரத்தில் ரயிலிற்கு முன்பதிவு செய்தவள் இன்று பயணத்தை தொடங்கிவிட்டாள்.

அவளின் ஒவ்வொரு சந்திப்புகளும் ஒவ்வொரு விதமான அனுபவங்களை அவளுக்கு தந்தது. கொலுசு கொடுத்தால் ஓட்டை விற்கும், புடவையும் அல்வாவும் கொடுத்தால் தங்கள் வீட்டு பெண்களையே அனுப்பும் கோயம்புத்தூர் வாசிகளில் பனிமலரின் குடும்பமும் ஒன்று. தந்தை பன்னீர்செல்வம் தீவிர பெரியாரிஸ்ட், கோயம்புத்தூரில் அரைக்கும் ஆலை ஒன்றை நடத்தி வருகிறார். அவளின் தாயாருக்கு மாறி மாறி அனுப்பி வைக்கும் முகவர் வேலை.

தந்தை பெரியாரிஸ்ட் என்றபடியால் சிறுவயதிலேயே அவளுக்கு அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு என்று அனைத்தும் அறுந்துவிட்டது. அவளின் தந்தை பெரியாரிய வழியில் நடந்ததும், அவளை பெரியார் போலவே நடத்தியதும் ஒரு வகையில் அவளுக்கு உதவியாகத்தான் இருந்தது. அவள் கெட்டிக்காரி என்றும் சொல்லமுடியாது, சிறுவயதில் இருந்தே அவளுக்கு படிப்பும் ஓடாது. ஆனால் அவள் தந்தை பழக்கிய பெரியாரிய வழிமுறைகளை பின்பற்றி, கல்லூரி நிர்வாகிகளுக்கு ஒத்துழைப்புக்களை செய்து ஒருவாறு பி.காம் முடித்துவிட்டாள்.

பி.காம் முடித்துவிட்டு ஃபாசன் டிசைனிங் படிக்கும் கனவுடன் சென்னைக்கு வந்தவளுக்கு, செலவு கையைக் கடித்தது. தந்தையோ பெரியாரியவாதி, எல்லாவற்றுக்கும் கணக்கு கேட்கும் சிக்கனத்திலகம் வேறு. ஃபாசன் டிசைனிங் படிக்க வந்தவள் பணத்துக்காக வேலைக்கு செல்ல முடிவெடுத்தாள். சென்னையில் புதிதாக கிடைத்த திராவிட தோழர் ஒருவர் தொலைக்காட்சி ஒன்றின் அறிவிப்பாளர் பணிக்கு சிபாரிசு செய்தார். நேர்முகத் தேர்விற்கு செல்லும் போதே "வேலை கிடைக்கணும்னா கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் செய்யணும்" என்று சொல்லியே அந்த திராவிட தோழர் அனுப்பிவைத்தார். பனிமலர் ஆரம்பத்தில் இருந்தே பெரியாரை உள்வாங்கியவள், கொஞ்சம் என்ன நிறையவே அட்ஜஸ்ட் செய்ய தயாராக இருந்தாள். 

நேர்முகத் தேர்விற்கு என்று அவளின் சென்னைத் தோழர் அழைத்துச் சென்று ஓரிடத்தில் விட்டார். உள்ளே சென்றவளுக்கு இடத்தை பார்த்ததும் எல்லாம் புரிந்துவிட்டது. நேர்முகத் தேர்வு என்றால் மேசை நாற்காலி என்று இருக்கும் என்று போனவளுக்கு நேர்முகத் தேர்வு செய்யும் இடத்தில் ஒரு கட்டில் மட்டும் இருந்ததும் எல்லாம் புரிந்துவிட்டது. அட்ஜஸ்ட் செய்வதற்கு தயாராகவே வந்ததால் அவள் கலங்கவில்லை. அவள் உள்ளே சென்ற சிறிது நேரத்தில் தொலைக்காட்சியின் பணிப்பாளர் ஒருவர் உள்ளே வந்தார். நேர்முகத் தேர்வை தொடங்கினார் பணிப்பாளர். அவள் அப்போதும் தைரியமாகத்தான் இருந்தாள். ஆனால் அவளின் கறுப்பு சிவப்பு நிற உள்ளாடைகளை உருவியபோதுதான் ஒருகணம் கலங்கிப் போனாள். அவள் கலக்கத்தை கண்டுகொள்ளாமல் கட்டிலில் வைத்து கனகச்சிதமாக நேர்முகத் தேர்வு செய்தார் பணிப்பாளர். அதுதான் உண்மையான நேர்முகத் தேர்வு என்பது அவளுக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது, முகத்திற்கு நேராக முகம் இருந்தது. 

பணிப்பாளர் நேர்முகத் தேர்வை முடித்து வெளியே சென்றதும் செய்திப் பணிப்பாளர் உள்ளே வந்தார். அவர் சற்று நீண்டநேரம் அவளை நேர்முகத் தேர்வு செய்தார். அவருக்கு அவளைப் பிடித்துவிட்டது. அவளும் அவர் தேர்வில் உருகிக் கொண்டு இருந்தாள். இருவருக்கும் இயசாயனவியல்(Chemistry) மட்டுமல்லாது பௌதீகவியல்(Physics) உயிரியல்(Biology) என்று எல்லாம் பொருந்திவிட்டது. பனியை உருகவைத்த திருப்தியில் அவளின் உருகுநிலையை கணக்கிடாது(Melting Point) வேலையை அங்கேயே உறுதிப்படுத்தினார். நாளையில் இருந்து தினமும் பயிற்சிக்காக தன்னிடம் வரவேண்டும் என்று சொல்லி நேர்முகத் தேர்வை முடித்து வெளியே சென்றார்.

சரி நேர்முகத் தேர்வு முடிந்துவிட்டது, வேலையும் கிடைத்துவிட்டது என்று அவள் எழுந்து இருப்பதற்குள் நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளர் உள்ளே வந்தார். பாதி உருகிப்போய் கிடந்த பனி மீண்டும் தயாரானாள். வந்தவர் அவர்பங்கிற்கு அவளை உருகவைத்துவிட்டு சென்றார். இப்போது பனிமலருக்கு சற்று களைப்பாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் வெளியே நின்ற அலுவலக பணியாளரை பார்க்கும் போது அவளுக்கு பாவமாக இருந்தது. அவளுக்குள் கார்ல்மார்க்ஸ், லெனின், மாவோ என்று வரிசைகட்டி நின்று பொதுவுடைமை தத்துவத்தை போதிக்க பெரியார் வந்து கன்னத்தில் அறைந்து சமத்துவத்தை உணர்த்தினார். அவளுக்குள் மேல் வர்க்கம், கீழ்வர்க்கம் என்ற பேதங்கள் இல்லாமல் போனது. அந்த பணியாளர் பையனை உள்ளே அழைத்தாள். அவனுக்கு இது கனவா நிஜமா என்று புரியாத கொண்டாட்டம். பச்சைத் தண்ணீருக்கு வழியின்றி கிடந்தவனுக்கு பால் பாயாசம் கிடைத்ததுபோல் கொண்டாட்டம். அவனால் முடிந்த அளவுக்கு பனியை உறிஞ்சி உறிஞ்சிக் குடித்தான். எல்லாம் முடிந்ததும் "நன்றிக்கா" என்று அவன் சொன்ன வார்த்தையில் அவள் மனம் நிறைந்தது. பணிப்பாளரையும் பணியாளரையும் சமமாக நடத்திய திருப்தியில் புறப்பட்டாள் பனி.

வெளியே வந்தவள் ஆட்டோ ஒன்றை பிடித்து தங்கியிருந்த இடத்திற்கு வந்துவிட்டாள். வந்த பிறகுதான் அவளுக்கு வாசலில் நின்ற காவலாளியை மறந்துவிட்டு வந்தது உறுத்தலாக இருந்தது. பின் சிலவாரங்கள் பகலிரவு பாராமல் செய்திப் பணிப்பாளருடன் கடின பயிற்சி. இப்படி பல கஷ்டங்களை கடந்துதான் பனிமலரின் ஊடகப் பயணம் ஆரம்பமானது. அதற்கு பிறகு பணத்தை வைத்து பல பேரம் பேசல்கள். பணத்திற்காக சுகத்திற்காக என்று வேறு வேறு இடங்களுக்கு மாறி இப்போது பழையபடி திராவிடத்தின் தூணாக விளங்கும் கலைஞர் தொலைக்காட்சிக்கே வந்துவிட்டாள்.

அவள் இப்போது செய்தி வாசிப்பாளர் என்பதைக் கடந்து பல அதிரடிகளை எடுத்துவிட்டாள். அவளின் ஒத்துழைப்பால் தொலைக்காட்சி கடந்தும் பல பதவிகள் தேடி வருகிறது. இப்போதெல்லாம் அவளின் பெறுமதியை அவளே அதிகரித்து விட்டாள். ஒரு இரவுக்கு ஒரு லட்சம் போதாது என்று மறைமுகமாக விளம்பரம் செய்தது முதல், சினிமா நடிகையைவிட நான் அழகாக இருக்கிறேன், நடிகைக்கு பலலட்சம் கொடுப்பவர்கள் எனக்கு கொடுத்தால் என்னவாம் என்பது வரையிலான விளம்பரங்கள் வரை அவளின் அதிரடிகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. 

இப்போது பெரியார் திராவிட கழகத்தின் தலைவரிடம் இருந்து அழைப்பு வந்ததும் அவள் இன்னோர் அவதாரத்திற்கு தயாராகிவிட்டாள். சென்னையை அடைந்ததும் ஒரு வாடகைக்காரைப் பிடித்து கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் உள்ள பங்களா ஒன்றிக்கு புறப்பட்டாள். வீரபாண்டியன் அவளை வீட்டிற்கு அழைக்காமல் அந்த ஓய்வு பங்களாவிற்குத்தான் அழைத்திருந்தார். வீட்டிற்கு அழைத்தபோதே அவளுக்கு கிளுகிளுப்பு தொற்றிக் கொண்டுவிட்டது. 

சிறுவயதில் இருந்தே அவளது தந்தையால் பெரியாரின் வழியில் வழிப்படுத்தப்பட்டவள் அவள். அதனால் பெரியவர்களிடம் செல்வதென்றால் அவளுக்கு அப்படி ஒரு ஆனந்தம். அவ்வாறு சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் அவள் பணத்தை கூட எதிர்பார்ப்பதில்லை. ஒருவாறு பங்களாவை அடைந்துவிட்டாள். காருக்கான வாடகையை கொடுத்துவிட்டு உள்ளே போனாள். வாசலில் பாதுகாப்பு பணியில் நின்றவன் கொஞ்சம் வாட்டசாட்டமாகத்தான் இருந்தான். இந்த முறை வாயில் காவலனுக்கு வஞ்சகம் செய்து விடக்கூடாது என்று நினைத்துக்கொண்டே உள்ளே சென்றாள். இவள் வரவை எதிர்பார்த்து கதவு திறந்தே இருந்தது. 

பனிமலர் உள்ளே வந்ததை கண்டதும் வீரபாண்டியனுக்கு வயதே மறந்துவிட்டது. இதுவரை சங்கடத்தோடே இருந்தார். அவளின் இளமையை என்னால் ஈடுகொடுக்க முடியுமா? இந்த வயதான காலத்தில் உறுப்புகள் ஒத்துழைக்குமா? என்று சந்தேகத்தோடே இருந்தார். ஆனால் அவளைக் கண்டதும் வீரபாண்டியன் எல்லாவற்றையும் மறந்து ஓடிவந்து அவளை கைலாகு கொடுத்து வரவேற்றான். அவள் பரிசத்தை அனுபவிக்க காத்திருந்தவன் கைலாகு கொடுத்ததில் சிலிர்த்தான். "பொண்ணுங்க என்றால் உன்மாதிரி தைரியமா, முற்போக்கு சிந்தனையோடுதான் இருக்கணும்" என்று சொல்லியவாறு வாஞ்சையாக தோளைப்பிடித்து ஷோபாவில் அமர்த்தினார்.

எத்தனையோ களங்களைக் கண்ட போராளி பனிமலர். வீரபாண்டியன் நேராக விஷயத்துக்கு வந்துவிட்டது அவளுக்குப் புரிந்தது. அவள் அருகிலேயே வீரபாண்டியனும் அமர்ந்தார். அவள் தோள்களில் இருந்து கைகளை எடுக்கவில்லை. பனிமலரை பற்றி அவள் வெட்கப்படும் அளவுக்கு புகழ்ந்து தள்ளினார். எலி எதுக்காக அம்மணமாக ஓடுகிறது என்று அவளுக்கு புரியாதா என்ன? ஆனாலும் அந்த புகழ்ச்சி அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. 

பெரியார் இப்போது இருந்தால் அவரை மணமுடிப்பேன் என்று பேசியது நீ எவ்வளவு பெரிய பெரியாரிஸ்ட் என்று எனக்கு உணர்த்திவிட்டது. உன்போன்ற புரட்சி பெண்கள்தான் சமூக நீதியின் தூண்கள். பெரியார் இல்லாவிட்டால் என்ன, நிகழ்காலத்தில் அவரின் கொள்கைகளை நிறைவேற்றும் வாரிசுகளாக நாங்கள் இருக்கிறோம் என்று சுபவீ சொல்லும் போதே அவரது கைகள் தோளில் இருந்து இறங்கி அவளின் மேடான தளங்களை மசித்து மட்டமாக்கும் பணியில் இறங்கியிருந்தது. 

பனிமலரிடம் இருந்து எந்தவித எதிர்ப்பும் இல்லை. அவள் இதற்காகவே தயாராக வந்தவள் என்பது அவள் ஒத்துழைப்பில் தெரிந்தது. பயணக்களைப்பில் இருந்த அவளுக்கு கடற்காற்றும் வீரபாண்டியனின் கைப்பணியும் நன்றாகத்தான் இருந்தது. அப்படியே கிறங்கிப்போய் இருந்தாள். தீடீரென்று தன்னை அவரிடம் இருந்து விடுவித்தாள். சுபவீக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவள் கோவித்துக்கொண்டு போகப்போகிறாளா? அவளுக்கு தான் செய்தது பிடிக்கவில்லையா? எதுவும் புரியவில்லை. அவர் அப்படி சந்தேகப்பட்டுக் கொண்டு பார்க்கும்போதே அவள் எழுந்து அவரின் கைப்பணிக்கு இடையூறாக இருந்த தடைகளை அகற்றிவிட்டு திரும்பவும் இருந்தாள். அவள் பார்வையில் அது உடைகள் அல்ல ஆரிய பார்ப்பனர்கள் உண்டாக்கிய தடைகள். சுபவீக்கு அப்போதுதான் நின்மதிப் பெருமூச்சு வந்தது. எல்லாவற்றையும் கழற்றியவள் கறுப்பு சிவப்பில் இருந்த ஒரு உள்ளாடையை மட்டும் அகற்றவில்லை. அவள் திராவிட பற்று அந்த இடத்தில் ஆழமான வேரூன்றி இருந்தது.

செட்டிநாட்டு சிங்கம் சுபவீ தன் கைப்பணியை சிறிது நேரம் தொடர்ந்துவிட்டு அவளை அப்படியே சாய்த்தார். சுபவீக்கு இப்போது கறுப்பு சிவப்பை பார்க்க எரிச்சலாக இருந்தது. ஒரு சங்கியின் மனநிலையில் அவள் உடலில் எஞ்சியிருந்த கறுப்புச் சிவப்பை ஆக்ரோஷமாக கழற்றி வீசினார். அப்போதுதான் சுபவீ அதைப் பார்த்தார். அவள் சின்னப்பெண், நானோ வயதானவன் எப்படி உள்ளே செல்வது(அவளின் மனதின்) என்று யோசித்தவருக்கு திராவிட வர்ணத்தை நீக்கிய பின்தான் அவளுடையது(மனது) பெரிய பாதை என்று தெரிந்தது. மின்சாரம் தடைப்பட்ட நேரத்து இருளான சுரங்க ரயில் பாதை அவர் மனதில் வந்து சென்றது. 

பயம் தீர்ந்து அவள் மீது பாய்ந்தார். எந்த தடங்கலும் இல்லாமல் தட்டாமல் முட்டாமல் அவள் மனதுக்குள் சென்றுவிட்டார். அவளின் பெரிய மனது அவரை உள்ளே எடுத்தது கூட உணராமல் அமைதியாக இருந்தது. இளகிய இரும்பைக் கண்ட கொல்லனின் சந்தோசத்தில் வீரபாண்டியார் துள்ளித் துள்ளி குதித்தார். அவளின் பரந்த மனத்தின் ஏதோவோர் ஓரத்தில் அவரின் சந்தோஷம் துள்ளிக் குதித்தது. ரொம்ப துள்ளியதால் சிறிது நேரத்திலேயே அடங்கிவிட்டார். அதிகம் துள்ளினால் அடங்கத்தான் வேண்டும் இல்லையா?

எல்லாம் சுபமாக முடிந்தது. அவள் எழுந்து மீண்டும் கறுப்பு சிவப்பை அணிந்து தன் திராவிட கொள்கைகளை உறுதிப்படுத்திவிட்டு வெளியே சென்றாள். இந்தமுறை ஒரு தீர்க்கமான முடிவோடுதான் வந்தாள் இல்லையா? ஆம், வாசலில் நின்ற காவலனின் காவலறைக்குள் சென்றவள் திராவிட வர்ணத்தை இறக்கி ஏற்றி விட்டு குனிந்து பாதணியைக் கழற்றினாள். காவலன் மிகவும் விவேகமானவன். அவள் பாதணிகளை கழற்றி முடிப்பதற்குள் அவன் விட்டு கழற்றிவிட்டான்(வாசல் கதவுகளை). வீரபாண்டியனின் பல மணிநேர சேவையில் உருகாத பனி, காவலனின் சில நிமிட சேவையில் உருகிவிட்டாள். அதற்காகவே அவள் பாதணிகளை மிக மெதுவாக கழற்றினாள் போல. இல்லை இல்லை அவள் கழற்றுவது போல் பாசாங்கு செய்தாள், காவலனின் சேவை முடிந்ததும் மீண்டும் பாதணியை மாட்டிவிட்டு திராவிட வர்ணத்தை மேலிழுத்துவிட்டு புறப்பட்டுப் போனாள். 

இப்போதெல்லாம் அடிக்கடி அழைத்து பனிமலரை பாராட்டுவது சுபவீரபாண்டியனின் வாடிக்கை ஆகிவிட்டது. அவளும் அழைத்த போதெல்லாம் தவறாது வந்தாள், அந்த காவலனுக்காக...